خانه برادران وجر در منطقه ساغریزان رشت به نام «خانه باغ» به همت مینو فکرزاد مرمت شد و گاه پذیرای مسافرانی است که رشت را برای بازدید و اقامت انتخاب کرده اند.
به گزارش بازتاب آنلاین به نقل از ایسنا، در منطقه ساغریسازان رشت و نزدیک مسجد تاریخی گلدسته خانه ای وجود دارد که روزگاری دامداران و خانچوکشانی در آن زندگی می کردند که اجناس و محصولات کشاورزی را از روستاهای حاشیه عراق حمل می کردند. پل. آنها را به شهر رشت بردند. بارفروشان از منطقه رودبارتان تا منطقه ساغریسازان و بازار رشت پیاده می رفتند و مجبور بودند شب را در رشت بگذرانند. و مکان مناسبی که برایشان مناسب بود خانه برادران واجر بود.
اکنون خانه برادران واجار به نام خانه باغ به همت مینو فکرزاد احیا شده و گاه پذیرای مسافرانی است که رشت را برای گشت و گذار و اقامت شبانه انتخاب کرده اند.
گهگاه شاهد تشریح تورهای پیاده روی رشت توسط فعالان فرهنگی در منطقه ساغریسازان، عناصر هویتی منطقه ساغریسازان برای گردشگران هستیم. در قسمت آخر برنامه به استراحتی هرچند کوتاه در خانه باغ می پردازند.
پس از گشت و گذار در محله در محله ساغریسازان، کمی استراحت در خانه ای قدیمی می جویند و مسافران خسته دور حوض لاجوردی کوچک حیاط می نشینند و گل های کاغذی روی ستون های چوبی پیچیده شده و عطر شمعدان در حیاط است. استنشاق آنها چیزی از گذشته بودند. هنوز به جایی نرسیده بود که خانه های رشت هنوز باغ خانه باشند و آپارتمان ها فضای حیاط و درختان و شمعدان ها را محدود نکنند.
خانه باغ اگرچه باغ بزرگی ندارد اما باغ کوچکی دارد که حوض آن خاطره باغ قدیمی رشت را زنده می کند. زمانی که مهم ترین ویژگی خانه های رشت خانه هایی بود که در داخل باغ های بزرگ قرار داشتند.
پرویز فکر زاد، فعال فرهنگی و رهبر گیله قصعه در این خانه به دنیا آمد و بزرگ شد. وی درباره خانه پدری خود چنین توضیح می دهد: «این خانه در سال 1315 توسط خانواده واجار که اصالتاً قزوینی بودند ساخته شد. ابتدا سه مغازه در خیابان اصلی و دو اتاق در حیاط و پشت مغازه ها ساخته شد و از این دو اتاق به عنوان منازل مسکونی استفاده می شد.
پس از ساخت مجتمع، پدرم مرحوم ابراهیم فکر آزاد، مغازه و محل زندگی را از برادران وجار اجاره کرد. در آغاز دهه 1930 دو اتاق اضافی علاوه بر اتاق های طبقه همکف ساخته شد. ایوانی باریک بر فراز اتاق ها ساخته شده که با شیشه پوشانده شده و با پنجره های زیادی محافظت می شود. این نوع ایوان های باریک و محصور را شیشه آبوشکا می نامیدند و از خیس شدن یا آسیب دیدن ایوان در هنگام بارندگی جلوگیری می کرد.
وی به تغییرات این خانه در دوره های بعد اشاره می کند و می افزاید: بعدها یکی از مغازه ها با مسقف حیاط بین خانه و مغازه، مجموعه مغازه و حیاط مجاور به عنوان واحد قهوه خانه و رستوران استفاده می شد و این مجموعه با دیوار کشی از حیاط خانه جدا می شد.
در آن زمان چوپانان و کشاورزان و دهقانانی که از کنار پل خشتی معروف به پل عراق و از انتهای محله به ساغریسازان می آمدند اغلب در آنجا اقامت می کردند. فکرزاد ادامه می دهد: مجموعه شامل؛ یک ورودی به فروشگاه اصلی، یک حیاط با دو قسمت سرپوشیده و روباز و یک اتاق در انتها متصل به دیوار اتاق خانه ای است که در آن متولد شده و زندگی می کنیم. خانه نیز از در کوچکی به حیاط مغازه متصل می شد. خانه شامل یک اتاق و آشپزخانه در طبقه همکف و دو اتاق در طبقه اول بود.
این مکان تا پایان عمر پدرم یعنی در سال 1345 و تا اوایل دهه شصت توسط خانواده ما اجاره شد و پس از آن از وارثان خانواده واجار خریدیم و به نام برادرم خسرو فکر زاد نامگذاری شد.
وی با اشاره به تغییرات خانه پدری خود در سال های اخیر توضیح می دهد: برادرم دیوار مرکزی را برداشت و خانه و حیاط مغازه به حالت اولیه برگشت و پس از مرمت و بازسازی به حالت فعلی برگشت. ”
پدرم همیشه به مادرم دستور می داد که از خانه نگهداری کند و می گفت می توانی مغازه ها و خانه را بازسازی و نگهداری کنی و همیشه آن را بسازی و در آن زندگی کنی بدون اینکه چیزی خراب کنی و همین شد.
اکنون در ساغریسازان، خانه پدری آزاداندیش با نامی نو و کاربری جدید متولد شده و «خانه باغ» به خانه مسافران و رشت گردی ها تبدیل شده است. اما مهمتر از آن: تغییر در استفاده یکی یکی از واحدهای تجاری روبروی چهارراه ساغریسازان است یکی «دلارام جباری» کتابفروشی کودک و نوجوان، محل ملاقات مادران و کودکانی است که «اتاق ماهی سیاه کوچولو» را برای کارگاه های کتابخوانی و قصه گویی انتخاب کرده اند.