مروری بر خانه نشینی عبدالصالح جعفری که شاید یک خانه نشینی ساده نباشد!/جزئیات

پس از اندکی پرس و جو متوجه شدم که وی علاوه بر دکترای پزشکی و سایر مطالعات و مدارک دانشگاهی، چندین سطح دانش حوزوی را نیز با موفقیت پشت سر گذاشته است. به این ترتیب عبدالصالح جعفری به یکی از عزیزانی تبدیل شد که دوستی اولیه ما در فضای مجازی آغاز شد و بعداً در مدت کوتاه یا طولانی به دنیای واقعی رسید.

زمانی که سخنگوی وزارت امور خارجه شدم، نه تنها سخنرانان سابق را به یک شام و نشست دوستانه دعوت کردم، بلکه برخی از دوستان شناخته شده و ناشناس مانند عبدالصالح جعفری را نیز به چنین جلساتی دعوت کردم تا نظرات آنها را برای بهبود امور رئیس مجلس و فرآیند عمومی دیپلماسی. و رسانه های وزارت امور خارجه جلب کنم. او با یک ساعت تاخیر وارد شد و یکی دو ساعتی صحبت کردیم. گفت و گویی که بعدها اولین و آخرین دیدار واقعی ما در گردباد کارهای اجرایی من و فعالیت های علمی و آموزشی او شد.

دو روز پیش که خبر فوت نابهنگام او توسط یکی از دوستان مشترک در همین گروه مجازی منتشر شد، در کمال ناباوری علت مرگ و سابقه بیماری عبدالصالح را جویا شدم و با ناباوری بیشتر متوجه شدم که او که اخیراً  از تدریس در دانشگاه محروم شده  و ظاهراً علت مرگش سکته مغزی بوده است. من از جزییات اتفاقی که برای این عزیز افتاده اطلاعی ندارم و فقط خدا از حقیقت و عمق ماجرا خبر دارد، اما در این تجربه کوتاه و طولانی زندگی ام برخوردهای کوته فکرانه و راه حل های کوته فکرانه ای را دیده ام که منجر به مرگ و دق مرگی و نابودیِ خوبانی شده است.

خانه نشینیِ برای افرادی که زندگی معنوی و معنای زندگی در این دنیا پیوندی ناگسستنی با حضور و فعالیت آنها در محافل علمی و دانشگاهی یا مراکز سیاسی و اجتماعی دارد. تنها یک خانه‌نشینی ساده نیست.

آنقدر توانایی منفی دارد که می تواند باعث مرگ تدریجی یا ناگهانی شود. حتی اگر این نکته را یک احتمال هم تلقی کرد، کافی است صدها و هزاران بار در تصمیم گیری های اینچنینی در مورد افرادی که در خدمت ایران هستند، با همه تفاوت ها و اختلاف‌ها یا نقص ها و اضافات در هر لباس و هر سنگر تجدید نظر کرد. فلیتأمل المتأملون..

خداوند عبدالصالح جعفری آن بنده صالحش را شریک رحمت بی پایان خود قرار دهد، هم نشینِ نیکوکاران و صالحان چون نازنین پدر شهیدش قرار دهد و عاقبت همه ما به فضل او ختم شود. بمنه و کرمه.