سکته مغزی نوعی اختلال نورولوژیک ناگهانی است که در اثر اختلال خون‌رسانی به ناحیه‌ای از مغز رخ می‌دهد. به بیان دیگر اگر خون‌رسانی به قسمتی از مغز دچار اختلال شده و متوقف گردد، این قسمت از مغز دیگر نمی‌تواند عملکرد طبیعی خود را داشته باشد. در ادامه به بیان تاثیر ورزش در کاهش سکته مغزی می‌پردازیم.
تحقیقات جدید نشان می دهد ورزش می تواند به کاهش خطر فیبریلاسیون دهلیزی کمک کند.
مشخص شده است که عملکرد ورزشی بیشتر با بروز کمتر فیبریلاسیون دهلیزی (ریتم غیر طبیعی قلب) مرتبط است، اگرچه یک پیاده روی ساده روزانه نیز می تواند موثر باشد.
نتایج همچنین نشان می دهد که ورزش ممکن است خطر سکته مغزی را بیشتر از خطرات مرتبط با فیبریلاسیون دهلیزی کاهش دهد.
این مطالعه داده‌های بیش از 15000 نفر بدون سابقه فیبریلاسیون دهلیزی را که بین سال‌های 2003 تا 2012 تحت آزمایش ورزش روی تردمیل قرار گرفتند، تجزیه و تحلیل کرد. مشخص شده است که عملکرد ورزشی بالاتر با بروز کمتر فیبریلاسیون دهلیزی مرتبط است، اگرچه یک پیاده روی ساده روزانه نیز می تواند مفید باشد.
به طور خاص، شرکت‌کنندگان بر اساس معادل‌های متابولیک (METs) بدست‌آمده در طول تست تردمیل به سه سطح آمادگی جسمانی کم (کمتر از 8.57 METs)، متوسط (8.57 تا 10.72) و بالا (بیش از 10.72) تقسیم شدند.
احتمال پنج ساله عدم ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی در گروه‌های آماده کم، متوسط و بالا به ترتیب 1/97، 4/98 درصد و 4/98 درصد بود.
دکتر «شیء سین سانگ»، نویسنده مطالعه و دانشیار دانشگاه ملی یانگ مینگ چیائو تونگ در تایپه تایوان گفت توانایی ورزش توسط عوامل زیادی از جمله سن، بیماری های همراه و آمادگی قلبی ریوی تعیین می شود.
نتایج این مطالعه نشان داد که افراد با MET کمتر از 6 تا 9 در معرض خطر فیبریلاسیون دهلیزی هستند.
سانگ افزود: “تبلیغ ورزش ساده پیاده روی روزانه می تواند خطر فیبریلاسیون دهلیزی را کاهش دهد.”
سونگ همچنین خاطرنشان کرد که یافته‌های آنها نشان می‌دهد که ورزش ممکن است خطر سکته مغزی را بیشتر از خطرات مرتبط با فیبریلاسیون دهلیزی کاهش دهد.