به گزارش مگتو، تخمین زده می شود که 40 جنگنده تهاجمی بر روی یک ناو هواپیمابر کلاس فورد (با ضریب دسترسی 90 درصد هواپیما) می توانند دو بار در روز پرواز کنند و هر بار به طور متوسط 1360 کیلوگرم مواد منفجره قوی حمل کنند. آنها این کار را انجام می دهند: ترکیبی از بمب های ساختگی (Mk 84)، بمب های هدایت شونده (JDAM، Paveway)، موشک های دوربرد (SLAM-ER) و موشک های کروز (JASSM). به عبارت دیگر: 108862 کیلوگرم مواد منفجره در روز تا زمانی که مهمات کشتی تمام شود.
زیردریایی ها
زیردریایی های تهاجمی متعارف از اژدرهای سنگین به عنوان سلاح اصلی خود استفاده می کنند. با این حال، در دهه‌های اخیر، اژدرها با موشک‌های کروز ضد کشتی و حمله زمینی تکمیل شده‌اند که ابتدا از لوله‌های اژدر و بعداً از سیلوهای موشکی عمودی مونتاژ می‌شوند. آنها به بدنه کشتی شلیک می شوند. نسخه‌های جدیدتر زیردریایی‌های تهاجمی کلاس لس‌آنجلس، اولین زیردریایی‌های ایالات متحده بودند که پرتابگرهای اختصاصی موشک را با 12 سامانه پرتاب عمودی برای موشک‌های کروز تاماهاوک ترکیب کردند. در دهه 2000، نیروی دریایی ایالات متحده چهار زیردریایی موشکی کلاس اوهایو خود را اصلاح کرد و 20 موشک بالستیک هسته ای Trident D-5 خود را با 154 موشک کروز Tomahawk با کلاهک های معمولی جایگزین کرد.
آیا نیروی دریایی می تواند کشتی های خود را با زیردریایی های موشک هدایت شونده جایگزین کند؟ اگر ایالات متحده یک زیردریایی کلاس اوهایو به طول 171 متر به طول یک ناو هواپیمابر مستقر کند، می تواند به طور موثر تعداد موشک ها را به حدود 308 موشک افزایش دهد. موشک تاماهاوک دارای کلاهک 450 کیلوگرمی است، بنابراین 308 موشک دارای 139706 کیلوگرم مواد منفجره است.
جدای از قدرت آتش، مشکل این است که زیردریایی های حامل موشک های هدایت شونده – و کشتی هایی که به طور کلی به موشک های هدایت شونده متکی هستند – نمی توانند لوله های خالی پرتاب را در دریا بارگیری کنند، که باید در یک بندر امن انجام شود.
رزمناو
گزینه دیگر یک هواپیمای جنگنده یا رزمناو بسیار بزرگ مجهز به سیلوهای موشکی عمودی است. تنها یک کلاس از این نوع کشتی ساخته شد، کلاس کایروف نیروی دریایی شوروی. کایروف ها که هر کدام بیش از 200 موشک حمل می کنند، در اصل برای جستجو و انهدام ناوهای هواپیمابر آمریکایی طراحی شده بودند. اکثر این موشک ها موشک های زمین به هوا هستند که وظیفه آنها محافظت از کشتی در برابر حمله هوایی تا زمانی که در برد مناسب برای شلیک 20 موشک ضد کشتی سنگین خود قرار گیرد، می باشد. با این حال، تمرکز بر تسلیحات ضدهوایی به این معنی بود که کشتی پس از اتمام تعداد محدود موشک‌های ضد کشتی P-700 Granit خود مجبور به بازگشت به بندر شد.
اگر نیروی دریایی بخواهد یک رزمناو بسازد، می تواند به روش دیگری این کار را انجام دهد. تعداد زیادی اسکورت ناوشکن به رزمناو اجازه می دهد تا تسلیحات موشکی خود را روی موشک های سطح به سطح و ضد کشتی متمرکز کند. یک رزمناو می تواند 250 سیلو موشک یا معادل 113398 کیلوگرم مواد منفجره داشته باشد. این مربوط به حدود یک روز پرواز برای شرکت هواپیمایی است.
یک مشکل بزرگ بارگیری مناسب موشک ها است. اگر یک کشتی با ترکیب 50/50 موشک های ضد کشتی و کروز وارد نبرد سطح به سطح شود، موجودی موشک های کروز آن می تواند به سرعت تمام شود، زیرا موشک های ضد کشتی قادر به شرکت در این نبرد برای شرکت نیستند.
تعداد زیادی کشتی کوچکتر
یکی جایگزین احتمالی دیگر ساخت ناوشکن های بیشتر است. ناوشکن های کلاس Arleigh Burke فعلی قوی ترین ناوشکن هایی هستند که تا به حال ساخته شده اند. آنها می توانند زیردریایی ها را غرق کنند، موشک های ضد کشتی و ضد هوایی شلیک کنند و حتی به مدار پایین زمین برسند و ماهواره ها را ساقط کنند. این ناوشکن ها می توانند به تنهایی یا به عنوان بخشی از یک ناو هواپیمابر یا گروه آبی خاکی برای محافظت از کشتی های بزرگتر و در عین حال کمک به قدرت آتش این گروه عمل کنند. شما حتی می توانید یک گروه اکشن سطحی مستقل (SAG) تشکیل دهید.
یک گروه عملیات سطحی متشکل از پنج ناوشکن می تواند در یک منطقه جغرافیایی بزرگتر از یک کشتی واحد، با فرض یک تهدید خاص یا نزدیک به هم برای تمرکز قدرت آتش دفاعی، عملیات کند. بارگیری مجدد هنوز یک مشکل است، اما کشتی های فردی می توانند این سازند را برای بارگیری مجدد ترک کنند در حالی که سایرین می توانند به آن ملحق شوند و یک گروه انعطاف پذیر با یک ماموریت در حال انجام ایجاد کنند. این گروه در هوانوردی نیز ضعیف خواهند بود و تنها قادر به پرواز با هلیکوپتر و در بهترین حالت پهپادهای تیلتروتور خواهند بود.
یک گروه عملیات سطحی متشکل از پنج ناوشکن کلاس برک تنها حدود 465 سیلو موشکی خواهد داشت. کشتی ها باید از خود دفاع کنند، بنابراین بیایید فرض کنیم که نیمی از سیلوهای آنها برای موشک های دفاعی در نظر گرفته شده است و تنها 105233 کیلوگرم موشک تهاجمی در دسترس باقی می ماند.
ناو هواپیمابر کینگ مهمات را روی هدف پرتاب می کند. با این حال، این باید با عوامل دیگری مانند دوام پلت فرم و هزینه سنجیده شود. آیا چیز دیگری می تواند جایگزین ناو هواپیمابر شود؟ بهترین پاسخ ممکن این است که عصر کشتی به عنوان مرکز دنیای دریانوردی ممکن است به پایان رسیده باشد و باید با انواع سکوها از جمله ناوهای هواپیمابر جایگزین شود.
۵۸۵۸