وی گفت: حمایت های مالی اضافی برای این بخش ضروری است و فکر می کنم اگر چنین کمکی نباشد واقعاً می میریم.
اوبراین که مخالف یکی او در کمیته‌های پارلمانی بریتانیا حاضر شد تا درباره تجربه دهه‌ها خود در تولید فیلم بلند با کن لوچ، بازار مستقل بین‌المللی تولید مشترک، بودجه و آنچه که برای نجات صنعت فیلم مستقل بریتانیا باید انجام شود، بحث کند.
چندی پیش، روسای بی بی سی Movie and Film 4 نیز نسبت به آینده بخش فیلم مستقل بریتانیا ابراز نگرانی کردند و گفتند که در خطر از دست دادن افراد با استعداد زیادی در این صنعت هستند.
در این جلسه، اوبراین در مورد اینکه چگونه او و تیمش در Sixteen Films موفق به تولید و توزیع فیلم های بنیانگذار این شرکت، کن لوچ شدند، صحبت کرد.
او گفت: مثلا وقتی «من، دنیل بلیک» را ساختیم، نمی دانستیم در ژاپن موفق خواهد شد. فکر می‌کردیم که داریم یک فیلم کوچک برای شمال شرق اروپا می‌سازیم که داستان‌هایی درباره بخش‌های خاصی از جامعه در آن زمان به تصویر می‌کشد.
وی افزود: می خواستیم آن را بسازیم زیرا فکر می کردیم داستان مهمی برای گفتن دارد. شما هرگز نمی دانید چه داستانی ممکن است کارساز باشد و تا زمانی که آن را انجام ندهید نمی دانید، به همین دلیل است که برای راه اندازی فیلم ها به تحقیق و توسعه نیاز داریم.
اوبراین اظهار داشت که 16 فیلمی که او به پایان رساند به شدت به شرکای اروپایی وابسته بود که در تامین مالی و فروش پروژه ها در سراسر جهان نقش داشتند.
وی همچنین با تاکید بر اینکه هر فیلمی که در 25 سال گذشته ساخته است محصول مشترک اروپایی بوده است، درباره «حواد برداشت» که آخرین ساخته او به کارگردانی آتینا راشل سنگری و بازی کالب لندری جونز است، گفت: من داشتم. برای تهیه بودجه فیلم به دور اروپا برود. برای بدست آوردن ما نتوانستیم در آمریکا سرمایه جذب کنیم.
به گزارش خبرگزاری مهر به گزارش ددلاین، در این فیلم گروهی از بازیگران بریتانیایی و یک بازیگر آمریکایی به ایفای نقش پرداخته اند و داستان در مقطعی از گذشته در دهکده ای قرون وسطایی می گذرد و حدود یک هفته از زندگی این جامعه می گذرد. که در آن یک غریبه وارد می شود و همه چیز خراب می شود. به طرز وحشتناکی اشتباه می شود.
وی گفت: داستان از این قرار است، اما برای ساخت این فیلم، محصول مشترک بریتانیا، فرانسه، آلمان، یونان و آمریکا از آن کشورهای مختلف از بودجه عمومی، پیش فروش و کمی اعتبار مالیاتی پول کمی گرفتیم. اینجا و آنجا. ما آن را ساختیم.
اوبراین گفت: «کاملاً غافلگیرکننده است که چنین چیزی را کنار هم بگذاریم. ما به اندازه کافی برای انجام آن نداریم، باید یک مبارزه واقعی را تجربه کنیم.
نقدینگی و بودجه عمومی 2 نکته بارز در این جلسه بود که این تهیه کننده بر آن تاکید کرد. رشد استعدادهای جدید بریتانیایی در فضای سینما و تلویزیون نیز مورد بحث قرار گرفت.
وی با یادآوری اینکه یک فیلم کم‌هزینه نمی‌تواند ستاره‌های بزرگ بریتانیایی داشته باشد، زیرا این گونه بازیگران روی فیلم‌های هالیوودی یا فیلم‌های تولید شده توسط استودیوی بریتانیایی «پاین‌وود» تمرکز می‌کنند، گفت: تولیدات مستقل بریتانیایی نمی‌توانند هزینه‌ای را که توزیع‌کنندگان و سرمایه‌گذاران داخلی می‌توانند به بازیگران بدهند، بپردازند. بازیگران زن به گروه خود پرداخت کنید، پرداخت کنید.
تهیه کننده فیلم هایی چون «من، دنیل بلیک» و «متاسفم که تو را از دست دادیم» تاکید کرد: دولت انگلیس می تواند با حمایت از تولیدکنندگان با افزایش اعتبار مالیاتی، اعتماد خود را به بخش مستقل بریتانیا نشان دهد.
او گفت: «اگر 15 درصد اعتبار مالیاتی بیشتر داشتم، اعتماد به نفس بیشتری به من می داد. این به من اعتماد به نفس داد که به سرمایه گذاران بگویم، اینجا را نگاه کنید، من 40 تا 45 درصد سرمایه دارم. فقط باید 10 درصد آن را تهیه کنید. این باعث می‌شود در مورد پروژه‌ها و ایده‌هایم اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنم و بگویم، من این ایده عالی را دارم، و اینگونه می‌توانیم آن را محقق کنیم.
وزیر دارایی انگلیس در آخرین برنامه بودجه خود اعلام کرد که قصد دارد تخفیف 25 درصدی صنعت سینما و تلویزیون را به 34 درصد تغییر دهد. این تغییر از ژانویه 2024 اعمال می شود و نشان دهنده افزایش واقعی 0.5٪ در معافیت مالیاتی است.
کن لوچ، 87 ساله، کارگردان و فیلمنامه نویس بریتانیایی است که به دلیل سبک کارگردانی انتقادی اجتماعی و سوسیالیستی خود در برخورد با مسائل اجتماعی مانند فقر («گاو بیچاره»، 1967)، بی خانمانی («کتی به خانه بیا»، 1966) و حقوق کار شهرت دارد. («ریف راف»، 1991، و «ناوبران»، 2001) شناخته شده اند. V یکی او یکی از 9 فیلمسازی است که 2 بار برنده نخل طلای کن شد و با 15 فیلم رکورددار بیشترین فیلم در بخش رقابتی اصلی جشنواره فیلم کن است.
۲۲۰۵۷