“تمساح خونین”؛ کمدی اکشن طنز با امضای ثابت جواد عزتی

به گزارش بازتاب آنلاین آنلاین، فیلم تمساح خونی اولین ساخته جواد عزتی بازیگر تئاتر و سینمای کشورمان این روزها در قالب نوروز 1403 در سینماهای سراسر کشور اکران شده است. مهر وی نوشت: سمیرا افتخاری منتقد و روزنامه نگار به بهانه اکران این فیلم یادداشتی درباره این فیلم نوشت و به ابعاد مختلف این فیلم پرداخت.

در این یادداشت آمده است:

فیلم تمساح خونی عنوان اولین اثر سینمایی جواد عزتی در مقام کارگردان است که در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد. کمدی اکشنی که علاوه بر خود عزتی، عباس جمشیدی فر، الناز حبیبی، بهزاد خلج، جمشید جهانزاده و سعید آقاخانی نیز در آن به ایفای نقش می پردازند.

داستان عزتی در این فیلم داستان دو جوان است که کار می کنند و حالا می خواهند در یک شب صد سال سفر کنند. داستان، داستان جدیدی نیست، اما شیوه روایت عزتی، روایتی روشن و تازه است که به مخاطب مجالی برای نفس کشیدن می دهد. این روزها کمدی ها سینمای ایران را تسخیر کرده اند اما مخاطب آن طور که باید از آنها راضی نیست. ضمن اینکه از نظر فنی و حرفه ای هیچ کدام از این آثار را واقعا نمی توان فیلم یا کمدی دانست. در واقع کمدی هایی است که امروز به لطف پاساژها و شوخی های نامناسب و خالی و همچنین رقص و آواز و بازگشت به گذشته در اکران سینماها نمایش داده می شود که مخاطب را مجذوب خود می کند. اما فیلم تمساح خونین یک کمدی واقعی و اصیل است که بدون ابتذال و شوخی های نامناسب مخاطب را به خنده می اندازد.

جواد عزتی را که از تئاتر وارد فضای بصری و سینمایی شد، همه به عنوان بازیگر می شناسند. مگر اینکه سوپراستار سینمای ایران باشد اما یکی او یکی از ستارگان سینمای ایران است که تماشاگران را به سالن‌ها جذب کرد و برای تهیه‌کنندگان پول آورد. او سال هاست که از فضای کمدی نفس می کشد و در این قسمت به خوبی روی اعصاب مخاطب دست دارد، می داند مخاطب چه فضایی را می پسندد و طنز خاص خودش را هم دارد.

حالا در کنار همه سال‌ها تجربه‌ای که در عرصه‌های مختلف از کمدی گرفته تا جدی در تئاتر، سینما، شبکه‌های نمایش خانگی و حتی تلویزیون کسب کرده بود، دست به کار شد و اولین فیلم بلندش را با دوستانش فیلمبرداری کرد تا فیلمی درخور بسازد. برای او یک مخاطب بیننده ای که از سینما عصبانی است و حالا به نیرویی نیاز دارد که او را با این صفحه جادویی آشتی دهد. بنابراین می توان گفت «تمساح خونین» این امکان را فراهم می کند و به حق می توان آن را پایگاه و نقطه اتصال مخاطب و سینمای ایران در سال آینده دانست.

عزتی در این فیلم کار سختی انجام داد زیرا در آن بازی کرد و کارگردانی کرد. اگر بخواهیم انصاف داشته باشیم، در واقع در هر دو قسمت به خوبی کار کرده است، زیرا برخلاف او، بازیگر دیگری غیر از جمشیدی فر به این خوبی از عهده این نقش برنمی‌آید. از طرفی به درستی و با دقت راهنمایی کرد و راه درست را در پیش گرفت.

عزتی در انتخاب بازیگر هم این دقت را داشت. او در اولین کار طولانی خود از حضور دوستانش استفاده کرد تا از این پس احساس راحتی کند. او سال ها با عباس جمشیدی فر دوست بوده و بارها در آثار و نمایش های مختلف با هم اجرا داشته اند. از طرفی با سعید آقاخانی هم به همین شکل کار کرده است. عزتی هم در کنار الناز حبیبی بازی کرد و خاطرات خوشی را برای تماشاگران به یادگار گذاشت. او همچنین با پژمان جمشیدی، کامبیز دیرباز، مهران غفوریان، امیر غفارمنش و هومان حاجی عبداللهی دوستی دارد و این دوستی اکنون در قالب یک سکانس برای مخاطب آشکار می‌شود. یکی دو پلان و بدون دیالوگ – اما دوستی آنها باعث می شود با دل و جان بدون کلام جلوی دوربین عزتی بایستند.

عزتی علاوه بر انتخاب همه این بازیگران، ریسک هم کرد زیرا بادمن بهزاد خلج را که بارها در نقش های مثبت دیده ایم، در قالب پلیس و قاضی انتخاب کرد. او این بار کلیشه ها را شکست و با گریمی متفاوت نقشی منفی بازی کرد تا نشان دهد از پس نقش های مختلف به خوبی برمی آید. عزتی علاوه بر قسمت کمدی کار، طرحی به معنای واقعی را نیز به مخاطب خود ارائه می کند. فیلم با صحنه هایی از درگیری، رانندگی، سرعت و هیجان همراه است که مخاطب را به سالن سینما می برد و پای فیلم که یک فیلم به معنای واقعی کلمه است می نشیند. همچنین انتخاب درست موسیقی عمدتا خارجی حس نوستالژی را در بین مخاطبان برمی انگیزد و قرار گرفتن سازهای ایرانی در کنار این موسیقی فضایی شاد و مفرح را در بین مخاطبان ایجاد می کند.

جواد عزتی ذاتا آدم کنایه ای است و این کنایه را واقعا در کارش می توان دید. در واقع می توان گفت امضای او در آثارش همان کنایه با ادب و شرافتی است که در آثارش به چشم می خورد.