تصویر شگفت انگیز “گرداب باکتریایی مرگبار” در دریای بالتیک

در طول شکوفایی عظیم جلبک ها در سال 2018، یک مارپیچ سبز چشمگیر در دریای بالتیک ظاهر شد. این میکروب های چرخان فوق العاده زیبا هستند، اما در واقع یک “منطقه مرده” عظیم و سمی ایجاد می کنند.

به گزارش فرادید، این مارپیچ بزرگ که پهن ترین نقطه آن حدود 25 کیلومتر است، از خلیج فنلاند سرچشمه گرفته است. شاخه ای از دریای بالتیک بین فنلاند، استونی و روسیه. این مارپیچ در اصل از باکتری های فتوسنتزی دریایی ریز به نام سیانوباکترها و همچنین برخی پلانکتون های زره ​​پوش شیشه ای به نام دیاتوم ها تشکیل شده بود.

انبوهی از موجودات میکروسکوپی در گرداب بزرگی که از برخورد دو جریان متضاد ایجاد شده بود به دام افتادند. معمول است که جلبک ها توسط جریان های اقیانوسی به ساحل کشیده می شوند و هنگامی که از بالا به آن نگاه می کنند، مناظر دریایی نفس گیر ایجاد می کنند. با این حال، چنین مارپیچ کاملی به ندرت رخ می دهد.

جلبک ها به طور طبیعی در این منطقه از اقیانوس هر تابستان شکوفا می شوند، زمانی که جریان های عمودی اقیانوسی مواد مغذی فراوانی را به سطح می آورند. با این حال، در دهه های اخیر، اندازه و فراوانی این شکوفه ها افزایش یافته است زیرا مواد مغذی اضافی از فعالیت های انسانی مانند رواناب کشاورزی وارد آب می شود.

یک مطالعه در سال 2023 نشان داد که بین سال‌های 2003 تا 2020، میانگین شکوفایی جهانی جلبک‌ها 13 درصد افزایش یافته است.

مارپیچ سیانوباکتری ها بخشی از شکوفه جلبکی بسیار بزرگتر بود که بخش های بزرگی از خلیج فنلاند را پوشانده بود.

اگرچه شکوفه های جلبک ها از نظر بصری خیره کننده هستند، اما می توانند بسیار مخرب نیز باشند. به گفته مؤسسه اقیانوس شناسی وودز هولز، هنگامی که جلبک ها در نزدیکی سطح تجمع می کنند، به طور موقت سطح اکسیژن آب را کاهش می دهد و به طور بالقوه باعث خفگی حیات دریایی نزدیک می شود. این موجودات برای تنفس اکسیژن را از آب فیلتر می کنند. دانشمندان از این مناطق کمبود اکسیژن به عنوان “مناطق مرده” یاد می کنند.

با افزایش شکوفه های جلبکی، مناطق مرده نیز افزایش می یابد. به گفته رصدخانه زمین ناسا، زمانی که این تصویر در سال 2018 گرفته شد، منطقه مرده در خلیج فنلاند حدود 70000 کیلومتر مربع، تقریباً به اندازه ویرجینیای غربی، را پوشش می داد.

نقاط مرده نه تنها بزرگتر می شوند، بلکه کشنده تر نیز می شوند. افزایش دمای سطح دریاها به دلیل تغییرات آب و هوایی ناشی از فعالیت های انسانی به این معنی است که اقیانوس های بالای اقیانوس دیگر قادر به ذخیره اکسیژن به اندازه گذشته نیستند و باعث می شود سطح اکسیژن به سطوح خطرناک کاهش یابد. یک مطالعه در سال 2018 نشان داد که سطح اکسیژن در دریای بالتیک در طول قرن گذشته به پایین ترین سطح خود در 1500 سال گذشته رسیده است.

احتمالاً در تابستان امسال با گرم شدن دمای سطح دریا در سال گذشته، شکوفایی جلبک‌های شدیدتر در سراسر جهان رخ می‌دهد که بخشی از آن به دلیل رویداد اخیر ال نینو است.