ترابانت; خودرویی که طنز زیادی به پا کرد و برای سازنده اش فاجعه بود! (+عکس)

عصر ایران – ترابانت خودرویی است که در جمهوری آلمان سابق توسط Webb Sachsenring Automobilwerke Zwickau از سال 1957 تا 1990 تولید شد. زویکائو زاکسن تولید شد

ترابانت ماشینی بود کوچک و ارزان با موتور دو زمانه و دو سیلندر. این خودرو پس از فروپاشی دیوار برلین نیز تولید شد.

بیش از سه میلیون ترابانت در تقریباً سه دهه در آلمان شرقی تولید شد که آن را به گسترده ترین خودرو در آلمان شرقی تبدیل کرد.

ترابانت; زهر خالص!

ویکی پدیا در مورد ترابانت نوشت: بدنه این خودرو از مخلوط درشتی از ضایعات پنبه و لاستیک رازیانه نامیده می شد دوروپلاست این ماده قرار است یک ماده ضد زنگ و ابدی باشد، اما مشکل اینجاست که در طبیعت تجزیه نمی شود و در هنگام سوختن بسیار سمی است، همانطور که در مورد تولید انبوه ترابانت وجود دارد. یکی از ماشین های مردم استفاده می شد، به همین دلیل بقایای ترابانت های فرسوده یا نصف می شدند و استفاده های عجیبی می کردند یا صحنه ای مانند ماشین زامبی در کنار جاده ایجاد می شد.

این خودرو پس از آلمان دومین خودروی محبوب آلمان است سوسک شناخته شده است. البته تولید آن است خودرو یعنی از بین بردن اختلاف طبقاتی نبود و در کنار آن وارتبورگ از سال 1956 تا 1964 تولید شد و برای افراد خاص در نظر گرفته شد.

تولید ترابانت در سال 1991، عملیات متوقف شد و شرکت سازنده آن منحل شد.

شوخی های ترابانت آلمانی!

شوخی های زیادی در مورد ترابانت و کیفیت ساخت ضعیف آن وجود دارد که در زیر به برخی از آنها اشاره می شود:

• چگونه ترابانت بگیرم؟ به سادگی آدامس را به سطح جاده بچسبانید تا ترابانت به آن بچسبد.
• طولانی ترین خودروی بازار کدام است؟ ترابانت دو متر طول و ده متر دود پشت سرش، جمعاً دوازده متر.
• بهترین چیز در مورد ترابانت چیست؟ یک بخاری در قسمت پشتی تعبیه شده است که وقتی آن را روشن می کنید دستان شما را گرم می کند.

26 اسب بخار که برای رسیدن به سرعت 100 کیلومتر در ساعت 21 ثانیه زمان می برد که البته حداکثر سرعت اسمی مدل جدید بود. موتور 600 سی سی دو زمانه این خودرو با مخلوطی از بنزین و روغن (درست مانند موتورهای بنزینی) کار می کرد و بوی بسیار بدی تولید می کرد.

^{در پایان جنگ سرد در سال 1989، در تظاهرات گسترده، صف طولانی ترابانت سیگاری در پای دیوار برلین جمع شدند تا به سمت غرب حرکت کنند و بوی دود آنها باعث شد تا مرزبانان تسلیم شوند و ترابانت ها بعداً تسلیم شوند. تبدیل به نمادی از پیشرفت دیوار شد و بر روی دیوار باقی مانده آغشته شد.}

ترابانت مدل های زیادی دارد که به شرح زیر است:

• P50، همچنین به عنوان Trabant 500 شناخته می شود (تولید شده از 1957 تا 1962)
• ترابانت 600 (1942–1944)
• ترابانت 601 (1943–1991)
• و در نهایت ترابانت 1.1 که در سال 1990-1991 با موتور 1.1 لیتری فولکس واگن عرضه شد.

ترابانت 1.1 یک تافت جدا از خانواده ترابانت بود که دارای موتور فولکس واگن پولو بود (که نوع موتور آن به انگلیسی VW Polo نامیده می شد) و پس از ترکیب ترابانت دو سیلندر دو زمانه با موتور چهار زمانه و به مدت یک سال بر اساس ارائه شده به بازار بود (متن از ویکی پدیا)

ترابانت

کولانی هم اثری خلق کرد نبود!

لوئیجی کولانی این طراح معروف آلمانی که خلاقیتش ارتباط تنگاتنگی با قوانین آیرودینامیک و رویکردهای آینده نگر دارد، در سال 2001 طرحی را برای نوسازی ترابانت 601 یونیورسال ارائه کرد که به عنوان استیشن ترابانت نیز شناخته می شود.

کولانی با توسعه یک پروفیل دماغه کاملاً جدید که می تواند به عنوان کیت در ترابانت های قدیمی نصب شود، تلاش کرد تا آیرودینامیک و ظاهر خودرو را بهبود بخشد. این کیت با قیمت 980 یورو روانه بازار شد، اما تعداد دقیق کیت های فروخته شده مشخص نیست.

با وجود طراحی نوآورانه و پتانسیل برای بهبود عملکرد، این کیت به موفقیت تجاری گسترده ای دست پیدا نکرد. از دلایل احتمالی این عدم موفقیت می توان به کاهش محبوبیت ترابانت پس از اتحاد مجدد آلمان و منسوخ شدن عمومی این خودرو در اوایل دهه 2000 اشاره کرد.

در نهایت، Trabant Colani Universal بیشتر به عنوان یک پروژه طراحی منحصر به فرد شناخته می شود تا به عنوان یک محصول تجاری موفق.