برای خواندن تحلیل اولین مسابقه فینال فصل دوم پدرخوانده در ادامه با ما همراه باشید.
با حضور 11 بازیکن برتر، اولین مسابقه فینال فصل دوم رئالیتی شو “پدر خوانده” منتشر شد، مسابقه ای که در آن می توان بازنده مطلق را معین زندی دانست که شرایط را پیچیده و به هم ریخت. با اشتباهات فاجعه بار او هر چند در پایان بازی تیمش با یک حرکت پیروز شد. این اتفاق افتاد اما اگر اشتباهات سریالی آنها نبود، بازی خیلی زودتر به نفع این تیم تمام می شد.
به گزارش بازتاب آنلاین، اولین مسابقه فینال فصل دوم رئالیتی شو «پدرخوانده» با حضور 11 بازیکن برتر این فصل از جمله امیرمهدی جوله، امیرعلی نبویان، باربد بابایی، ترلان پروانه، بهار. قاسمی، الیکا عبدالرزاقی، مجید واشقانی، سینا رازانی، امیر کاظمی، معین زندی و آرمین رحیمیان.
ترکیب 11 نفره فینال ، ترکیب نزدیک به آیده‌الی بود ، منتها حضور یکی دو پلیر از جمله «ترلان پروانه» که در هرسه مسابقه شانس مجدد بسیار ضعیف ظاهر شده بود، در جمع فینالیست‌ها کمی سوال برانگیز بود.
حضور تعداد زیادی از بازیکنان برجسته در کنار هم نوید یک بازی پیچیده و حساس را می داد، اما پیشرفت مسابقه اول به گونه ای پیش رفت که منجر به هرج و مرج شد. چند تیم مستقیماً در ایجاد این آشفتگی نقش داشتند و شرایط مسابقه را ناراحت کردند.
1. امیرعلی نبویان | ستاره مطلق فصل گذشته و دور مقدماتی فصل جدید، در رقابت نهایی با استراتژی اشتباهی که در دور اول برای کشف مافیا اتخاذ کرد، شرایطی را فراهم کرد تا شهر عملاً در مقابل او صف آرایی کند. . مشکل امیرعلی این بود که راه بسیار سختی را انتخاب کرده بود تا امیرمهدی جهله را به دام بیاندازد و او را سیاه کند. او قصد داشت در بازی با به دام انداختن آرمین رحیمیان دست به دامان سیاه‌پوشان شود، اما گفتن عبارات گران‌قیمتی مانند «گردن گرفتن» باعث شد تا طرف سیاه‌پوست سواستفاده کند و ناآگاهان را با خود همراه کند و شرایط خروج انبیا فراهم شود. از آغاز. یه بازی درست کن
2. مجید واشقانی | مجید واشقانی یکی از بلاتکلیف های مردم شهر بود، او هم در ابتدای بازی از حضور این همه بازیکن خوب کنار هم غرق شد و به قول مافیای بازیکنان به معنای مطلق “فروپاشی” کرد. کلمه این اتفاق باعث شد که او با سکوت بی‌معنای خود در دور ارائه و استدلال‌های اشتباهش در کنار گذاشتن بازیکنان در روز اول، خود را در برابر مردم شهر سیاه‌نمایی کند. واشقانی پس از اعلام بررسی ها و مشاهده وضعیت نامناسب شهر موتور خود را روشن کرد اما این اتفاق خیلی دیر رخ داد چرا که او به دلیل بازی گیج کننده عملاً اعتماد شهر را از دست داده بود بنابراین نتوانست. گره بازی را باز کنید البته در این میان نباید به سادگی از نقش زندی در سیاه نمایی واشقانی گذشت که به تفصیل به آن خواهیم پرداخت.
3. معین زندی | معین زندی یکی از بازیکنانی است که بازیش بسیار پر نوسان است، چه خوب و چه فاجعه بار. بازی او در «شب های مافیا»، «پدرخوانده 1» و البته دور تدارکاتی «پدر خوانده 2» موید این گفته است. او را می توان به جرأت به عنوان بازنده مطلق شب اول معرفی کرد. سایر بازیکنان این رقابت ها بازی درخشانی از خود ارائه نکردند اما زندی این توانایی را داشت که پیروزی شهرش را تسهیل کند اما با عملکرد ضعیف خود باعث هرج و مرج و سردرگمی بیشتر بازی شد. اما دلایل بد بازی معین زندی را به «معین زد» می شناسند.
الف : معین زندی در این بازی نقش «کنستانتین» یعنی شخصیتی را داشت که می تواند سؤال کند و نقش مافیا را فاش کند. در روز دوم یعنی فردای ارائه که بازیکنان شب قبل چشم باز کرده بودند، امیرعلی مرکز بازی شد. باید با این بازیکن می نشست تا هم تکلیف خودش و هم شهرستانی را مشخص کند. با. اگر مافیا بود، تماشایی بود و اگر شهر یا جک بود، می شد با آن بازی کرد. اما معین زندی در کمال ناباوری از «مجید واشقانی» پرسید.
ب: معین زندی تحقیقات مجید واشقانی را می پذیرد و مافیایی اعلام نمی شود، این هم دو فرضیه دیگر در مقابل کنستانتین. طرف شهروند یا جک است. اگر ثابت شود که تابعیت او چیزی نیست، اگر طبق قوانین “جک” بازی کند، کنستانتین مجبور می شود تا زمانی که سه یا دو مافیا در بازی حضور دارند جک فرضی خود را سفید کند تا او به همراه شهر، گانگسترها را از شهر خارج خواهد کرد. اما کاری که زندی کرد. اولاً مجید واشقانی را سفید نکرد و بازی نکرد تا شهروندان بفهمند که واشقانی حداقل مافیا نیست. او از جایی به «جک» مشکوک شد، درست همان جایی که سه مافیا در بازی حضور داشتند. در این شرایط منطقی ترین تصمیم بازی با جک برای خلاص شدن از شر مافیاست. زندی در آن زمان باید واشقانی را که نوک مافیایی درستی به او ارائه می کرد همراهی می کرد، اما این کار را نکرد و در حالی که سه مافیا در بازی حضور داشتند، شرایطی را برای واشقانی که «جک» فرضی او بود، ایجاد کرد. بازی را رها کنید
ج : بازیکنان حرفه ای رفتار حرفه ای دارند و حرکات خود را در طول بازی کنترل می کنند. لایک و دوست نداشتن، نمایش افراط و زیاده روی در واقع فضای بازی را آشفته و متشنج می کند. به طور معمول، عموم مردم نه تنها با بازیکنانی که چنین رفتاری از خود نشان می دهند کنار نمی آیند، بلکه در برابر آنها موضع می گیرند. از این دست بازیکنان زیاد داریم که از جمله آنها می توان به مریم مومن، ملیکا شریفی نیا، دارا حیایی، محیا دهقانی و… اشاره کرد. معین زندی در دیدار فینال نیز مانند این بازیکنان رفتار کرد.
د : این دیدار در نهایت به سود تیم محل بازی معین زندی به پایان رسید. اتفاقا این پیروزی با برنامه او به دست آمد. اما این برد را نباید به معین زندی و بازی او نسبت داد. دو عامل را باید در نظر گرفت. یکی بازی غرورآمیز بهار قاسمی است که ابتدا با اعتماد به نفس کودکانه خود را نشان داد و سپس پس از کشیدن کارتی حواس پرت، جک را اشتباه تشخیص داد. با این کار یک اوباش از بازی حذف شد و یک کارت تغییر چهره در بازی باقی ماند. به عنوان یک قاعده، ضریب هوشی بازیکنی که در فینال پدرخوانده ظاهر شد، کافی است تا بدانید که او نباید در این زمان مافیا را بیرون بگذارد تا از کوپن کارت تغییر چهره استفاده کند. سپس در همان لحظه معین زندی که می توانست خیلی زودتر تیمش را به پیروزی برساند، پیشنهاد جدایی داد و کارت چهره را به یک اوباش برگرداند. که در نهایت منجر به پیروزی برای تیم او شد.
4. امیر مهدی ژوله | ستاره اولین رقابت فینال بی شک امیرمهدی ژوله است که با بازی خوب خود عملا مشکلات مافیایی را کاهش داد تا شهر از شهروندان خالی شود. اولاً او مثل مجید واشقانی مطیع نبود و از ابتدا سخت بازی کرد. مهمترین ویژگی بازی ژوله شجاعت او بود. او از لحظه شروع بازی به مصاف بهترین بازیکن بازی یعنی امیرعلی نبویان رفت. او هم این جنگ را ظالمانه شروع نکرد، از اشتباه این بازیکن استفاده کرد. ابتدا او را بیرون کرد و سپس فضای شهر را به هم ریخت و اذهان شهروندان را به هم ریخت به طوری که به زندگی خود بازگشتند و یکی یکی خود را از بازی بیرون انداختند. جول دقیقا با مختصات گربه کناری بازی کرد و خواندنش کاملا درست و حساب شده بود.
در اولین دیدار فینال اگر امیرعلی نبویان بازی را ترک می کرد، مجید واشقانی باز هم گیج بازی نکرد و معین زندی نیز از مهارت خود به درستی استفاده کرد. بازی خراب نمی شد این مسابقه نهایی فاقد هیجان بود، زیرا پر از سردرگمی و تصمیمات حریصانه بود، عناصری که به جای هیجان زده کردن عموم، تمایل به ناراحتی عمومی دارند.