تحقیقات مشخص کرده است که دو شیوه اصلی درمان- داروهای ضد افسردگی و رویکردی به نام روان‌درمانی فعال‌سازی رفتاری- جهت کاهش افسردگی در بین بیماران نارسایی قلبی به خوبی عمل می‌کنند.
تیم تحقیقاتی توضیح داد که روان‌درمانی فعال‌سازی رفتاری با تشویق مشارکت در فعالیت‌هایی که بیمار از آن لذت می‌برد، کار می‌کند.
دکتر «واگوی ایشاک»، سرپرست تیم تحقیق در بیانیه خبری بیمارستان لس آنجلس، گفت: “مهم ترین یافته در اینجا این است که بیماران مبتلا به افسردگی می توانند بین درمان و دارو یکی را انتخاب کنند.”
وی گفت: بیمارانی که ترجیح می دهند از دارو استفاده نکنند، می توانند با انجام درمان فعال سازی رفتاری به نتایج مشابهی دست یابند.
در این مطالعه، محققان سلامت روان بیش از 400 بیمار نارسایی قلبی را به مدت یک سال تحت نظر داشتند. نیمی از آنها برای کمک به کاهش افسردگی خود داروهای ضد افسردگی مصرف کردند، در حالی که نیمی دیگر روان درمانی فعال سازی رفتاری دریافت کردند.
نتیجه‌گیری: هر رویکرد درمانی تقریباً به همان اندازه مفید بود، به طوری که بیماران در هر دو گروه از کاهش میانگین 50 درصدی علائم افسردگی بهره‌مند شدند.
گروه ایشاک گفت: داروهای ضد افسردگی موثر هستند، اما برخی از بیماران رویکرد غیردارویی را ترجیح می دهند و روان درمانی فعال سازی رفتاری ممکن است برای آنها مناسب باشد.
در روان‌درمانی فعال سازی رفتاری، درمانگر به بیمار کمک می‌کند تا فهرستی از فعالیت‌هایی تهیه کند که باعث شادی و رضایت او می‌شود. محققان توضیح دادند که این فهرست می تواند هر چیزی باشد، از معاشرت با دوستان گرفته تا پیاده روی و گوش دادن به موسیقی مورد علاقه آنها.
نکته مهم این است که بیمار این کار را به طور منظم و برنامه ریزی شده انجام دهد. در این مطالعه، بیماران به مدت سه ماه درمان را دنبال کردند و سپس سعی کردند آن را در زندگی روزمره خود ادغام کنند.
تیم ایشاک خاطرنشان کردند که روان درمانی فعال سازی رفتاری نه تنها به کاهش افسردگی کمک می کند، بلکه کیفیت زندگی فیزیکی و روانی را نیز بهبود می بخشد. بیمارانی که این درمان را دریافت کردند نسبت به کسانی که داروهای ضد افسردگی دریافت کردند کمتر به اورژانس مراجعه کردند و روزهای بیمارستان کمتری داشتند.