یک روانشناس کودک بر این باور است که در فرآیند تربیتی چندوجهی، دشوار و پیچیده، لازم است والدین همه جوانب این فرآیند را کاملاً منطقی و به دور از تصمیمات عاطفی در نظر بگیرند تا فرزندانی شایسته و عاری از عقده ها و سرکوب های ذهنی داشته باشند. برای زندگی مفید و تعامل با سایر اعضای جامعه. بروز دعوا یا مشاجره بین کودکان اعم از کودکان و نوجوانان اجتناب ناپذیر است.
فرزندپروری فرآیندی است که از بدو تولد آغاز می شود و شامل دوران نوجوانی و جوانی می شود. در این میان و در برخی از چالش های ایجاد شده بین فرزندان که عموماً ناشی از برداشت نادرست بین آنها و شیبه است. نبود رعایت عدالت در رفتار والدین احساس می شود، این باید توسط والدین و شبهات روشن تبیین شود.
یک روانشناس کودک بر این باور است که در فرآیند تربیتی چندوجهی، دشوار و پیچیده، لازم است والدین همه جوانب این فرآیند را کاملاً منطقی و به دور از تصمیمات عاطفی در نظر بگیرند تا فرزندانی شایسته و عاری از عقده ها و سرکوب های ذهنی داشته باشند. برای زندگی مفید و تعامل با سایر اعضای جامعه. بروز دعوا یا مشاجره بین کودکان اعم از کودکان و نوجوانان اجتناب ناپذیر است.
در زیر برخی از ویژگیهای رفتاری را که مربوط به مقوله تصمیمهای مناسب والدین در هنگام بروز تنشهایی است که منجر به دعوای بین کودکان و نوجوانان میشود، تحلیل میکنیم و به 6 مورد از رایجترین اشتباهات والدین در دعوای بین خواهر و برادر اشاره میکنیم. واضح است که این رفتارها مانند ریختن بنزین روی آتش این تنش هاست.
۱-ترجیحدادن یکی از فرزندان
والدین باید از این اشتباه اجتناب کنند و همیشه در برخورد با دعوا یا مشاجره منصفانه و بدون اولویت واکنش نشان دهند. ترجیح می دهم یکی از دوران کودکی می تواند منجر به پیامدهای منفی مانند حسادت و احساس بی عدالتی شود که حتی در بزرگسالی آسیب زا خواهد بود.
۲- تشویق نکردن برای حل مشکلات توسط خودشان
برخی از والدین به محض ایجاد مشاجره بین فرزندانشان برای برقراری صلح و آرامش مداخله می کنند. این واکنش عجولانه باعث می شود کودکان نتوانند یک مهارت مهم را یاد بگیرند. والدین باید فرزندان خود را تشویق کنند تا مشکلات و اختلافات خود را با گفتگو و همفکری حل کنند. این کار می تواند مهارت های اجتماعی و حل مسئله را در کودکان تقویت کند.
۳- تشویق نکردن برای احترام و تعامل متقابل
والدین باید به فرزندان خود بیاموزند که احترام و تعامل متقابل برای حل مشکلات و دعواها بسیار مهم است. این آموزش می تواند منجر به بهبود رفتار کودکان و کاهش تنش در خانواده شود.
۴- ورود مستقیم به دعواها
روانشناسان معتقدند که والدین هرگز نباید مستقیماً در دعوای بین فرزندان شرکت کنند. مشارکت مستقیم شما در دعواهای کودکان می تواند عواقب منفی زیادی داشته باشد. از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد: احساس جانبداری ناشی از دخالت والدین در دعوای فرزندان، شکستن احترام والدین به دلیل عصبانیت فرزندان و هر گونه رفتار، دعوا یا تنبیه احتمالی. از کودکان و غیره البته، وقتی همیشه مجبور به انجام آن هستید، اوضاع بدتر می شود. یکی به بچه ها بگویید، چون از دیگری بزرگتر یا کوچکتر هستند، باید آنها را کم کنند و همیشه مطمئن شوند که طرف کودک دیگر را بگیرند. این کار شما جدا از اینکه به رابطه بین بچه ها لطمه می زند، رابطه آنها با شما را هم خراب می کند و باعث می شود افکار منفی زیادی در مورد جایگاهشان در خانواده در ذهنشان شکل بگیرد.
۵- به حرفهایش گوش نمیدهید
اگر فرزندتان از مشاجره با خواهر یا برادرش ناراحت است، با تمریناتی مانند تنفس عمیق به او کمک کنید تا آرام شود و سپس از او بپرسید که چه اتفاقی افتاده است. می توانید بگویید: “من ناراحتی شما را درک می کنم.” این پاسخ باعث می شود کودک شما احساس کند شنیده می شود. همچنین یاد می گیرید که نام احساسی که دارید “ناراحت” است و دانستن احساسات به شما کمک می کند دفعه بعد که در موقعیتی مشابه قرار گرفتید بهتر عمل کنید.
۶- بیتوجهی به نقش مثبت خواهر و برادر
والدین باید به فرزندان خود بیاموزند که خواهر و برادر نقش مثبتی در زندگی آنها دارند و به همکاری و همبستگی با یکدیگر توجه داشته باشند. این آموزش همچنین می تواند به تقویت روابط خانوادگی و کاهش دعوا کمک کند.
۷- بیتوجهی به مسئولیتپذیری
والدین باید به فرزندان خود بیاموزند که هر یک از آنها مسئول اعمال خود هستند و باید عواقب آن را بپذیرند. این آموزش می تواند به کاهش دعوا و اختلاف بین خواهر و برادر کمک کند.
۸- بیتوجهی به نیازهای هر فرزند
والدین باید به نیازها و مشکلات هر کودک به طور جداگانه توجه کنند و به رفع نیازهای آن ها کمک کنند. این می تواند رقابت و دعوا بین خواهر و برادر را کاهش دهد.
۹- نمیگویید که موضوع را از دید دیگری هم بررسی کند
وقتی کودک از دست خواهر یا برادرش عصبانی است، برای او آسان است که فقط از دیدگاه خودش به مشکل فکر کند. سعی کنید به فرزندتان کمک کنید تا موضوع را از دید طرف مقابل بررسی کند. به این ترتیب خطاهای شما شناسایی می شود و می توانید راه حل بهتری پیدا کنید.