سما بابابی اوایل دهه پنجاه است. فردین ستاره بی چون و چرای سینمای ایران است. خبرنگاری می پرسد: می گویند آهنگ ایرج باعث شهرتت شد؟ فردین می خندد و با کنایه می گوید: … و می گویند اجرای من باعث شهرت ایرج شده است. البته خیلی زود حرفش را تصحیح می کند: «اما نه; هر دو با هم آمدیم و کار کردیم. وگرنه ایرج که بهترین و زیباترین صداها رو داره جای بقیه میخونه و میخونه. اما نوع و حرکات دهان من است که کاملا با صدای ایرج می آید. البته بسیاری از کسانی که ایرج به جای آنها خواند هنوز در گمنامی زندگی می کنند، در حالی که صدای ایرج ممکن است صد سال دیگر بی رقیب باشد.
به گزارش پی ام آپ، پس از تحولات سیاسی و اجتماعی ایران در سال 57، محمدعلی فردین خانه نشین شد و در جوانی درگذشت. اما دوست غارنشین او هنوز آنجاست و امیدوارم سالیان سال سایه اش بر سر سینمای ایران بماند. در تمام این سال ها هر وقت از «فردین» یاد می شد از او تعریف و تمجید می کرد: «صدای من را طوری بازتولید می کرد که شاید خودم نمی توانستم این کار را بکنم، خیلی دوست صمیمی بودیم و رفت و آمدهای خانوادگی، زندگی مان داشتیم. هر دو ما سعی می‌کنیم کاری را که با هم انجام می‌دهیم به بهترین شکل انجام دهیم، مثلاً به ده قطعه گوش می‌دهیم و به آنها فکر می‌کنیم تا در نهایت یکی از آنها را برای خواندن در فیلم انتخاب می‌کنیم. ساعت ها در مورد اینکه کدام قطعه را اجرا کنیم.”
موسیقی فیلم در آن زمان شرایط خاص خود را داشت و آهنگ جزء جدانشدنی آن بود و به همین دلیل این دو هنرمند بزرگ در تعامل با یکدیگر کار کردند. ایرج می گوید: «ما باید برای هر صحنه تصویر خاصی ایجاد می کردیم و به این نتیجه رسیدیم که مثلاً فلان آهنگ یا فلان قطعه برای این قسمت از فیلم مناسب است. من و مرحوم فردین با هم شروع به کار کردیم، مردم به سینما رفتند و کم کم بیش از سیصد سالن ساخته شد، در تمام آن سالها فقط پنج شش ماه بین ما سردرگمی بود و عصبانی شدیم، همینطور بود. روزنامه‌ها می‌نوشتند که ایرج فردین را معروف کرد یا فردین ایرج را معروف کرد.»
ایرج چگونه ایرج شد؟ | ایرج حاصل ژنتیک موسیقی و فرزند خانواده ای است که آواز به طور غریزی در آن جریان داشت. پدربزرگ او یکی از حلقه های مفقوده تاریخ موسیقی اصفهان است. دومین منبع آواز ایرج تعزیه و اجرای ترانه هایی توسط دعاخوانان خالد آباد است که در کودکی و نوجوانی شنیده و همواره با دانش خود تطبیق داده است. او همچنین به شدت تحت تأثیر آواز استاد جلال تاج اصفهانی است. این تأثیر با شنیدن صدای تاج بر روی صفحه های گرامافون شروع شد و تا جایی پیش رفت که تاج و ایرج در سال 1338 در رادیو میدان ارگ با هم آشنا شدند و دوستی قدیمی پیدا کردند. ایرج یک نابغه تمام عیار است که صدایش در محدوده تنور برای خودش شخصیتی دارد که شبیه هیچکس نیست و همچنان مقلدین خودش را دارد.
علی شیرازی بر این باور است که صدای ایرج حاوی صدایی صمیمانه، قدرتمند و پرقدرت است که مهم ترین هدف آن، آواز خواندن زیبا با نیت شادی و هیپنوتیزم شنونده، البته با تکیه بر گنجینه غنی موسیقی ایرانی است. به همین دلیل هر چه این آهنگ به بالا نزدیکتر می شود، تاثیرگذارتر، واضح تر و در گوش ها دلنشین تر می شود.
محمدرضا شجریان، مدرس آواز ایرانی با کمال تواضع درباره او گفت: ما همیشه به دنبال او بوده‌ایم؛ در نوجوانی او در اوج قدرت آواز و قهرمان آواز بود و دلیل شجاعت من این است. که هنوز در هشتاد سالگی چنان آواز می خواند که گویی در چهل سالگی است.صداهایی که ریشه و جوهره دارند به انسان کمک می کنند که حتی بعد از صد سالگی هم بخواند، تا زمانی که بدن سالم و توانا باشد. تار صدادارها تا زمانی که فرد زنده و سالم است به شکل روز اول خواهد بود.عزیز و نازنین ایرج واقعاً سابق من بودند و هستند.صدای ایرج در خوانندگی معیار است و در شمارش بالاترین سطح را دارد. برای اینکه وقتی می خواهند صدا را مثال بزنند از آن استفاده می کنند و می گویند «مثل صدای ایرج» یعنی استاندارد مترو شده است.
اولین تجربه های صدای ایرج در سینما فعالیت های سینمایی ایرج با فیلم (وطن پرست) به کارگردانی غلامحسین نخسینه در سال 1332 آغاز شد. دومین حضور او در فیلم «بلبل مزرعه» به کارگردانی مجید محسنی بود که ایرج به جای مجید محسنی آواز خواند و بعدها در فیلم «روزنه امید» به کارگردانی سردار ساگر تولید شد. ایرج به جای وحدت می خواند اما جدی ترین حضورش در فیلم های فارسی دهه 40 بود که به جای محمدعلی فردین خواند. فعالیت مشترک فردین و ایرج در عرصه سینما با فیلم “زنان فرشته اند” به کارگردانی اسماعیل پورسیدی در سال 1342 آغاز شد که به دلایل نامعلومی نام ایرج در عنوان فیلم ذکر نشده اما اولین فیلم بود. تولید خواهد شد. از همکاری مشترک این دو هنرمند، «آقای قرن بیستم» به کارگردانی سیامک یاسمی است.
فردین و ایرج پلی بین وضعیت اجتماعی ایران به نظر می رسد در سینمای ایران فردین تنها «فردین» نبوده و ایرج تنها «ایرج». تلفیق فردین و ایرج پلی بیانگر وضعیتی اجتماعی بود که از نظر فرهنگی با جامعه زمان خود سازگار بود و موسیقی ایرانی را با روایتی متفاوت آشنا کرد. صدای ایرج آئینه نمایی کامل از مردم دهه 40 و 50 تاریخ ایران است و به همین دلیل است که هنوز هم نسل های مختلف صدای او را دوست دارند. استاد محمد موسوی (نوازنده برجسته نی) می گوید: «در نوروز سال 61 از استاد بنان خواستم که ما را نصیحت کند و آرزویی کند، ایشان در سخنان خود گفتند که ای کاش خداوند صدای ایرج را به قدرت می داد تا در دلها نفوذ کن.”
گنجی که گنج ماند… | در میان تمام تجربیات مشترک فردین و ایرج، گنج قارون مهم ترین اثر این دو هنرمند به حساب می آید. در پرفروش ترین فیلم فارسی تاریخ سینمای ایران، چند رقص معروف از فیلم های هندی بازسازی شده است. اما بومی سازی ترانه با نهایت دقت انجام شده و «علی به غم» قطعاتی از آهنگ های دستگاهی را می خواند و در کنار آهنگ ها، نوشته ها و چیچه های مفصلی را اجرا می کند.
ظاهر صدای ایرج جز فردین. | صدای ایرج علاوه بر فردین در بازیگرانی چون رضا ارحم صدر، ناصر ملک مطیعی، نصرت الله وحدت، رضا بیک ایمانوردی، منوچهر وثوق، منوچهر صادق پور، محمدرضا فادلی، ایرج قدری… سال ها بعد نصرت الله وحد را به صدا درآوردند. او: «وقتی ایرج برای اولین بار در یک فیلم خواند، او را لب سینک کردم، البته آن روزها صدابرداری سر صحنه نبود و مجبور بودیم کنار هم در اتاق ضبط بنشینیم و حواسمان به این بود. تصویر حرف های ما ایرج با همین القاب روی شانه هایش کنارم نشست و این آهنگ را برای اولین بار خواند و این افتخار را هرگز فراموش نمی کنم.»
صدای ایرج 105 آهنگ را برای فیلم فارسی خواند و ماندگارترین اجرای او ترانه های فیلم های میلیونرهای گرسنه و گنج قارون است.