رد پای مدیریت فوتبال ایران در شکست تیم ملی احساس می شود.
به گزارش “ورزش سه”، با حذف تیم پرامید ایران از جام ملت های آسیا، تیم ملی فوتبال ایران در حالی به ناکامی های پیاپی خود در این تورنمنت بزرگ آسیایی ادامه داد که برخلاف بسیاری از تیم های ناموفق و قهرمان در دیگر رقابت های مهم آسیایی. و دسته ها در همین حال، دو شکست خورده دهه گذشته بدون عنوان بود.
اگر جام ملت‌ها، بازی‌های آسیایی، لیگ قهرمانان آسیا، انتخابی المپیک و جام جهانی (ارتقا از مرحله گروهی) را به عنوان پنج رقابت اصلی در نظر بگیریم، ایران در این رقابت‌ها کاملاً دست خالی است و به همین دلیل بار سنگینی را متحمل می‌شود. بر دوش تیم ملی فوتبال سنگینی می کند. ایران در جام ملت های آسیا شرکت کرد زیرا باید تمام ناکامی های فوتبال ایران در همه رده ها را جبران می کرد. البته تیم ملی ایران همچنان پر از ستاره و بازیکنان قابل اعتماد است و به همین دلیل شانس بسیار خوبی برای قهرمانی در جام حذفی داشت اما به دلیل اشتباهات. بازی عجیب مقابل قطر به تیم میزبان شانس قهرمانی داد.
اگر بخواهیم نگاهی واقع بینانه به ناکامی های فوتبال ایران در عرصه بین المللی داشته باشیم، باید اذعان کنیم که ساختار فوتبال ما به نظر می رسد در مرحله یک چهارم جام ملت های آسیا، در مسیر جام جهانی است و نه فراتر از آن. مرحله گروهی جام جهانی و تغییر نخواهد کرد. در واقع، احتمال اینکه ما از این چرخه به یک چرخه پایین تر حرکت کنیم 10-15٪ است. مثلاً اگر به یک چهارم نهایی جام ملت‌ها نرسیدیم یا به جام جهانی صعود نکردیم، احتمال صعود به دور بالاتر یعنی نیمه‌نهایی جام ملت‌ها یا صعود وجود دارد. از گروه ما تا جام جهانی، حدود 20 درصد دروغ خواهد بود.
به همین دلیل است که گاهی به خاطر یک قرعه کشی مناسب تر و ساده تر یا یک نمایش عالی به نیمه نهایی جام ملت ها می رسیم اما سال هاست رنگ فینال را ندیده ایم. کره جنوبی بیش از نیم قرن با قهرمانی در جام ملت های آسیا فاصله داشت، اما چهار بار به فینال این رقابت ها راه پیدا کرده است، تیم های باشگاهی کره ای در بیست سال اخیر قهرمان لیگ قهرمانان آسیا شده اند، طعم صعود را چشیده اند. مراحل بالاتر جام جهانی و البته تیم زیر 23 سال کشورش به المپیک راه یافت و قهرمان بازی های آسیایی شد. این موضوع در مورد تیم ملی ژاپن نیز صدق می کند و موفقیت های آنها در سی سال گذشته در فوتبال باشگاهی و ملی آشکار و آشکار است. حتی فوتبال باشگاهی و تیم ملی عربستان هم شرایط خیلی بهتری نسبت به فوتبال ما دارند. آنها قهرمان جام ملت ها شدند و صعود به مرحله حذفی جام جهانی را دیدند. آنها با سرمایه گذاری استثنایی در باشگاه های کلیدی خود، اکنون سطح لیگ داخلی خود را بالا برده اند و مدعی اصلی قهرمانی در لیگ هستند.
در واقع فوتبال کره جنوبی، عربستان و ژاپن در سطح بالاتری نسبت به فوتبال ایران قرار دارد و در برخی مسابقات تنها به دلیل برخی جزئیات شکست می خورند، اما ناکامی ها به فوتبال ملی و باشگاهی ایران در عرصه رقابت های بین المللی گره خورده است. چرا که ساختار مناسبی در این فوتبال وجود ندارد و تقریباً تمام ناکامی ها ناشی از ساختار ضعیف فوتبال ایران از جمله کمبود امکانات، عدم مدیریت کارآمد و عدم برنامه ریزی و سازماندهی مناسب است.
این سوال پیش می آید که مثلا کادر فنی تیم ملی چرا قبل از گل اول قطر به خاطر تکلی که به پای طارمی زد اعتراض دسته جمعی کرد؟ چون VAR نداریم و تجربه مربیگری با VAR در فوتبال ایران بسیار محدود است. چون لیگ ما کمک داور ویدیویی ندارد و مربیان، بازیکنان و کادر پشتیبانی تیم‌های ما هرگز بازی‌ای را تجربه نکرده‌اند که با این گزینه برگزار شود.
اینکه اعتراض دسته جمعی و جو آشوبی که به دلیل این اعتراض در بازی به وجود آمده بود، به نوعی تمرکز تیم ملی را به هم زد و این مشکل نقش مهمی در کسب گل مساوی از حریف در آن دقایق داشت که کاملاً مسلط شد و تیم جلوی زمین بود و دلیلی نداشت که همه بازیکنان، مربیان و نیمکت نشینان به زمین و داور چهارم هجوم ببرند و شرایط بازی را به نفع قطر تغییر دهند.
در واقع این اتفاق شباهت زیادی به همان گل عجیبی داشت که در نیمه نهایی جام ملت های 2019 به ژاپن به دلیل اعتراض دسته جمعی بازیکنان به ثمر رسید و بازی به تعویق افتاد در حالی که بعد از تاکید داوران همه چیز عالی بود از جمله خودمان. علیرضا فغانی اگر سیستم کمک داور ویدیویی داشته باشد. باید مطمئن بود که داور نمی تواند از عدالت فرار کند و عمدا اشتباه کند.
واقعیت این است که ما از سال 2019 تا امروز چهار سال فرصت داشته ایم تا VAR را معرفی کنیم و این کار را نکرده ایم. اگر چهار سال در کشورمان بدون VAR بازی کنیم، باعث می‌شود بازیکنان و مربیان مدام اعتراض کنند و بازیکنی مثل مهدی ترابی که در لیگ داخلی بازی می‌کند، کارت زرد بگیرد چون فرهنگ VAR را نمی‌شناسد و با آن آشنا نیست
موضوع VAR البته نمونه ای از بحث کمبود امکانات در ساختار فوتبال ایران است که تیم ملی فوتبال کشورمان را در مهم ترین دیدار بزرگ ترین تورنمنت قاره ای تحت تاثیر قرار می دهد. موفقیت تیم های باشگاهی و ملی کشورمان در رقابت های بین المللی را تحت تاثیر قرار می دهد و تا زمانی که همه این مشکلات به حداقل نرسد و یا برطرف نشود، فوتبال ایران در همین سطح باقی خواهد ماند و فینال آسیا رویایی دور به نظر می رسد.