بررسی خودروهای ساخت اتریش در تاریخ

شاید وقتی صحبت از خودرو به میان می‌آید، اتریش جزو کشورهای معروف و شناخته شده در دنیا نباشد، اما برندهای معروف و معتبری مانند استون مارتین، مینی، مرسدس بنز، MAN، پورشه و … باشد. آنها از Magna استفاده می کنند. آنها از امکانات اتریشی Steyr برای مونتاژ محصولات خود استفاده می کنند و به عنوان مثال مرسدس بنز کلاس G فقط در اتریش و خط تولید Magna Steyr مونتاژ می شود. همچنین این شرکت خدمات مهندسی و قطعه سازی را برای سایر سازندگان ارائه می دهد.

اما به غیر از این شرکت در طول تاریخ برندهای دیگری نیز در جهت ساخت و عرضه محصولات زیادی قدم برداشته اند که در ادامه به بررسی آنها می پردازیم.

این شرکت که فروش خودروهای دایملر ساخت آلمان را در اتریش آغاز کرد، سپس به تولید محصولات خود، به ویژه پرینز هاینریش با موتور بزرگ 5.7 لیتری چهار سیلندر خود در سال 1911 روی آورد.

در این مرحله فردیناند پورشه علاوه بر کار بر روی موتور هواپیما، مسئولیت توسعه فنی شرکت را نیز بر عهده داشت. پس از جنگ جهانی اول، Austro-Daimler به ساخت خودروهای لوکس بزرگ و برخورداری از حمایت سلطنتی ادامه داد. اما شرایط نامناسب اقتصادی و بحران های پس از جنگ در اروپا موانع بزرگی برای Austro-Daimler بود، به طوری که حتی مدل های کوچکتر با موتورهای استانداردتر نتوانستند آن را از ورشکستگی در سال 1931 نجات دهند.

در اواسط دهه 1960، بازار خودروهای کیت در بریتانیا و ایالات متحده در جریان بود و گرهارد هولر، بنیانگذار کوستوکا، دلیلی برای از دست دادن بازار پررونق این خودروها برای صنعت اتریش ندید. هولر، مستقر در لئوبن، مدل Strato را توسعه داد که بر اساس پلت فرم فولکس واگن بیتل بود و در ابتدا قصد داشت خودروهای کاملی را بفروشد.

با این حال، بدنه فایبرگلاس چندان خوب ساخته نشده بود، بنابراین او تصمیم گرفت این خودرو را به صورت کیت عرضه کند. حدود 135 استراتو ساخته شد و در سال 1971، کاستکو هاریکن الهام گرفته از فورد GT40 را روانه بازار کرد که 100 دستگاه از آن فروخته شد و با موتورهای V8 متعددی کار می کرد. مدل باگی ساحلی Buggy Fun موفق ترین مدل این شرکت بود که 350 خریدار در اروپا پیدا کرد.

ولفگانگ دنزل شرکت خود را با تولید اتومبیل های چوبی بر اساس پلت فرم فولکس واگن تأسیس کرد. با این حال، ماشین اسپرت دنزل بسیار پیچیده بود.

مانند پورشه 356 اصلی، دنزل طراحی شیک و بدنه ای صاف داشت و در ابتدا بر اساس پلت فرم فولکس واگن بیتل توسعه یافت، اما پس از مدتی شاسی خود را به دست آورد. دنزل همچنین موتورهای تیونینگ شده خود را بر اساس فولکس واگن توسعه داد که در نسخه 1.5 لیتری تا 86 اسب بخار قدرت تولید می کرد.

مدل رودستر در سال 1954 با مدل 1.3 لیتری برنده مسابقات رالی آلپاین شد و حدود 300 خودروی اسپرت دنزل قبل از ورشکستگی شرکت در سال 1960 تولید شد.

Deus در سال 2020 در وین تاسیس شد تا جوانترین پسر صنعت خودروسازی اتریش باشد. ابرخودروی Vayanne با موتور الکتریکی این شرکت توسط Italdesign و Williams Advanced Engineering توسعه یافته است. تولید Vayanne با قدرت 2169 اسب بخار در سال 2025 آغاز خواهد شد و تنها 99 خودرو از خط مونتاژ خارج خواهند شد.

هر دستگاه از هیولای جدید اتریشی حدود 2 میلیون یورو قیمت دارد و به سیستم چهار چرخ متحرک مجهز است. شتاب 0 تا 100 کیلومتر در ساعت در 1.9 ثانیه و حداکثر سرعت 400 کیلومتر در ساعت از دیگر ویژگی های Vayanne است، زمان مورد نیاز برای شارژ باتری طبق گفته سازنده تنها 20 دقیقه است.

Felber، یک شرکت خودروسازی که برای مدت کوتاهی بین سال‌های 1952 و 1953 در اتریش خودرو تولید می‌کرد، نباید با شرکت سوئیسی به همین نام که خودروهای ویژه‌ای بر اساس فراری‌ها و لانچیاس تولید می‌کرد، اشتباه گرفت. نمونه اولیه خودروی حبابی، فلبر اتورولر اتریشی بود و دارای موتور 398 سی سی دو سیلندر با 15 اسب بخار قدرت بود.

داخل کابین، چیدمان عجیب و غریب صندلی راننده در وسط جلو و یک صندلی کودک کوچک در سمت چپ وجود داشت. یکی صندلی دیگری برای مسافران بزرگسال به صورت مورب در سمت راست پشت راننده قرار داشت. جای تعجب نیست که اسکوتر خودروی فلبر موفقیت آمیز نبود و تنها 400 دستگاه از آن ساخته شد تا اینکه شرکت تنها یک سال پس از شروع تولید، تا شد.

برادران گراف اولین خودروی خود را در سال 1895 به بازار عرضه کردند و در سال 1902 با ویلی استیفت برای تولید خودروهای طراحی شده توسط آرنولد اسپیتز همکاری کردند. در سال 1907 شرکت Gräf & Stift متولد شد که بیش از همه به خاطر مدل های بزرگ و مجلل خود شناخته می شود.

Gräf & Stift در ناوگان اتومبیل های سلطنتی و تشریفاتی و برای حمل و نقل آرشیدوک فرانتس فردیناند استفاده می شد. در سال 1914 با ترور آرشیدوک فرانسیس و شروع جنگ جهانی اول، این شرکت به شهرت زیادی دست یافت. پس از جنگ، این شرکت به تولید خودروهای لوکس بازگشت و خودروهای آنها به طلسم شیر نقره ای معروف شد. بازتاب آنلاینی Gräf & Stift، C12، در سال 1938 تولید شد.

از سال 1921 تا 1931، گروفری در آتزگردورف، نزدیک وین مستقر بود. یکی این یکی از بسیاری از خودروسازان اروپایی بود که در دوره پس از جنگ جهانی اول ظهور کرد. این شرکت اتریشی با مدل شش سیلندر شروع به کار کرد و نسخه هایی از مدل های اسپرت را نیز از شرکت فرانسوی Amilcar تحت لیسانس این شرکت تولید کرد.

KTM مرکز تولید اختصاصی خود را برای بخش خودرو و موتور سیکلت دارد که در Mattigohefen، 225 کیلومتری شمال غربی کارخانه خودروسازی گراتس واقع شده است.

و علاوه بر X-Bow، همین کارخانه مدل اسپرت GT-XR را نیز تولید می کند. فیبر کربن لازم نیز توسط Carbo Tech در سالزبورگ تامین می شود تا آسیبی به DNA اتریشی این خودرو وارد نشود. تولید هر KTM حدود 60 ساعت به طول می انجامد.

در سال های اخیر نیز اخباری مبنی بر ورود این خودرو به کشورمان شنیده می شد اما در نهایت به دلیل نبود ایربگ و ترمز ABS نتوانست استانداردها و مجوزهای لازم را دریافت کند.

پس از جنگ جهانی دوم، پوچ تولید خودرو در اتریش را از سر گرفت و خودروهای فیات را تحت لیسانس تولید کرد. 500 اما کمی متفاوت بود. اگرچه پوچ با فیات برای استفاده از بدنه 500 جدید به توافق رسید، اما این شرکت اتریشی از موتور دوقلوی موازی ایتالیایی ها به نفع موتور باکسر خود اجتناب کرد.

موتور هوا خنک در ابتدا 16 اسب بخار قدرت تولید می کرد، اما نسخه های سریعتر 660 سی سی به 40 اسب بخار رسیدند و در تست های رالی و تپه صعود به موفقیت چشمگیری دست یافتند. حدود 54000 دستگاه Puch 500 تولید شد و این خودرو از سال 1957 تا 1969 در تولید باقی ماند.

Steyr ممکن است امروزه بیشتر به دلیل تولید خودرو برای شرکت‌های دیگر شناخته شود، اما قبل از جنگ جهانی دوم، این شرکت مدل 50 را از سال 1936 تا 1940 تولید می‌کرد. موتور سیلندر با این حال، موتور Steyr مدل 50 در جلو نصب شده بود و با آب خنک می شد.

مدل 55 قدرتمندتر در سال 1938 وارد خط تولید شد که فاصله محوری بیشتری برای بهبود فضای صندلی های عقب داشت. در مجموع حدود 13000 دستگاه از هر دو نسخه تولید شد.

Steyr-Puch 120 در سال 1935 با موتور 2 لیتری شش سیلندر معرفی شد و در سال 1936 با مدل 125 جایگزین شد.

125 از یک موتور بزرگتر 50 اسب بخاری Super استفاده می کرد، اما تنها 200 دستگاه از این سری قبل از معرفی 220 با موتور 2.3 لیتری 55 اسب بخاری در سال 1937 عرضه شد. 220 محبوب ترین خودروی این سری Steyr بود. در پایان تولید در سال 1942، 5900 دستگاه فروخته شد. برای مقایسه، بد نیست بدانید که تنها 1200 دستگاه از سری 120 بین سال های 1935 تا 1936 فروخته شد.

در گذشته، Steyr بیشتر به خاطر تولید خودروهای نظامی و همچنین مدل 1500 معروف بود. یکی این یکی از بهترین و معروف ترین ساخت و سازهای شاخه دفاعی اشتایر در اتریش بود. موتور 85 سیلندر 3.5 لیتری هواخنک با قدرت 85 اسب بخار به همراه انتقال نیرو به هر چهار چرخ، شاسی قوی و سبک وزن، دوام و قابلیت اطمینان بالا را برای مدل 1500 به ارمغان آورد تا جایی که نیروهای جنرال رومل در آفریقا نیز از این خودرو استفاده می کرد. .

باز هم اشتایر و آفرود، همه حریفان فنی. این بار Steyr پس از اتحاد با دو شرکت دایملر و پوچ محصول جدیدی را با نام تجاری Steyr-Daimler-Puch ایجاد کرد و از سال 1959 تا 1974 مدل Haflinger را به نام نژاد اسب هافلینگر که در کوه های تیرول زندگی می کند ارائه کرد. . ، تماس گرفت.

هافلینگر مانند همنام اسبی خود قادر به مقابله با زمین های ناهموار بود که به کمک چهار چرخ محرک و فاصله بسیار عالی از سطح زمین کمک می کرد. وزن آن تنها 600 کیلوگرم بود، اما می توانست چهار سرنشین و باری تا 500 کیلوگرم را حمل کند. این قهرمان آفرود از یک موتور ساده 643 سی سی باکسر مشترک با Puch 650 استفاده می کرد. در پایان تولید، 16647 دستگاه Haflinger ساخته شد و بسیاری از آنها هنوز به عنوان خودروهای خارج از جاده استفاده می شوند.

آخرین سرباز Steyr مدل Pinzgauer بود که بر اساس مدل Haflinger ساخته شد و برای رقابت با Land Rover Series III و Forward Control به بازار عرضه شد و این بار نام خود را از یک نژاد گاو اتریشی وام گرفت. Pinzgauer با طراحی کابین خود فضای شاسی را بهینه کرده و در عین حال رویکرد عالی و زاویه اگزوز را برای استفاده در خارج از جاده حفظ کرده است.

قدرت از یک موتور 2.5 لیتری هوا خنک می آمد که بعداً به 2.7 لیتر افزایش یافت تا اینکه نسل دوم فولکس واگن شش سیلندر توربودیزل در سال 1980 معرفی شد. پینزگاوئر تا سال 2000 بدون تغییر باقی ماند و پس از آن به بریتانیا منتقل شد.