عصر ایران; نهال موسوی -بزرگترین مشکل سینمای ایران که در آینده نزدیک با بحران بزرگی مواجه خواهد شد، بازیگران جوان اعم از زن و مرد هستند.
نگاهی به فیلم‌ها، تلویزیون و نمایش‌های خانگی تأیید می‌کند که بازیگران جوان سال‌هاست وارد سینما و تلویزیون نشده‌اند و اگر هم وارد شده‌اند، تعدادشان بسیار کم است، حتی به تعداد انگشتان دو دست.
سال هاست که نقش اولین جوانان سینمای ایران را مردان و زنانی بر عهده می گیرند که دیگر حتی جوان به حساب نمی آیند. برای دوری از شک و شبهه، در این مقاله به نام خاصی اشاره نمی کنیم، اما با یک جستجوی ساده در اینترنت می توانید صحت این گفته را به چشم خود ببینید.
به عنوان مثال منظور از بازیگران جدید و جوان رده سنی 18 تا 30 سال است که در واقع نقش های زیادی در فیلمنامه ها وجود دارد و قطعا علاقه مندان زیادی برای ایفای این نقش وجود دارد.
اگرچه در این یکی در دو دهه اخیر علاوه بر هنرستان ها و دانشگاه ها، موسسات، آموزشگاه ها و مؤسسات بسیاری نیز به آموزش بازیگری به جوانان مشغول هستند و اتفاقاً گردش مالی زیادی در این زمینه صورت گرفته است، اما نتایج و نتایج همه آنها بسیار کم است.
اگر در این مدارس و موسسات بخش خصوصی صحبت های زیادی در مورد مشارکت جوانان در تولیدات تئاتر یا معرفی آنها به فیلمسازان و غیره باشد، در عمل اتفاق خاصی نمی افتد.
اتفاقات ناخوشایندی از طریق این موسسات و مدارس شنیده و یا اتفاق افتاده است که علاوه بر آن بیانگر تقاضا و تمایل جوانان برای ورود به عرصه بازیگری است که متاسفانه گاه از سوی مردم منحرف و یا حتی آسیب دیده است.
در برخی موارد حتی صحبت از فروش نقش‌ها با قیمت‌های بسیار بالاست که در قالب حمایت‌های بازیگر تعریف می‌شود و قاعدتاً هیچ نتیجه‌ای نداشته است.
فیلمسازان و تهیه کنندگان فیلم ریسک پذیر نیستند، آنها از سرمایه گذاری بر روی چهره ای ناشناخته برای مخاطب می ترسند که احتمال شکست فیلم را افزایش می دهد. از طرفی نمی توان جوانان را جذب سینمای حرفه ای کرد چون هیچکس آنها را نمی شناسد، بنابراین به این بن بست رسیده ایم که الان می بینیم.
پس قطعه گمشده این پازل یا پل حل این مشکل کجاست؟ قطعا تلویزیون. تلویزیون می تواند با جذب بازیگران جدید در بسیاری از سریال هایی که هر سال تولید می شود، انگیزه جدیدی به عرصه هنرهای نمایشی ببخشد.
سریال ها و برنامه های تلویزیونی به طور کلی بستر بسیار مناسبی برای این کار هستند و اتفاقاً می توانید با نگاهی به گذشته به پاسخ این رویکرد پی ببرید. بسیاری از چهره های سرشناس و معروف این روزهای سینمای ایران از تلویزیون آمدند و سپس به سینما آمدند. من نمی خواهم در مورد دهه 60 و 70 صحبت کنم، این شامل دوره اخیر می شود.
در واقع تلویزیون در آن سال ها می توانست خیلی بیشتر در این زمینه فعال باشد. شاید برخی بگویند امروز کسی نیست که تلویزیون تماشا نکند، اما واقعیت این است که اگرچه بیننده تلویزیون کاهش یافته است، اما همچنان رسانه ای بسیار مهم و در دسترس است که میلیون ها مخاطب دارد و وقتی اتفاق مثبتی می افتد، وجود دارد. به هیچ وجه مخاطب آن را نادیده نخواهد گرفت.
با توجه به بحران جوانان در سینما، تلویزیون و نمایش خانگی، اتفاقی بسیار جدی است که جنبه های مختلفی دارد، از مسئولان و مدیران گرفته تا فیلمسازان و… که می توانند در حل این مشکل نقش داشته باشند. نقش بازیگر جوان به همین سادگی است.