مطالعه ای که در مجله Personality and Social Psychology منتشر شد، بررسی کرد که آیا افراد وقتی دروغ می گویند یا وقتی حقیقت را می گویند جذاب تر به نظر می رسند.
در این آزمایشها به شرکتکنندگان ویدئوهایی از افرادی که راست میگویند یا دروغ میگویند نشان داده شد و سپس از آنها خواسته شد تا میزان جذابیت، صمیمیت و باز بودن این افراد را ارزیابی کنند.
نتایج نشان داد افرادی که حقیقت را گفتند برای شرکت کنندگان بسیار جذاب تر از افرادی بودند که دروغ می گفتند.
چرا مردم وقتی حقیقت را می گویند جذاب تر می شوند؟
نشانه های غیرکلامی احتمالا می توانند به این سوال پاسخ دهند. یک مطالعه قبلی در مورد نشانههای غیرکلامی مرتبط با رتبهبندی صداقت و فریب نشان داد که افرادی که توسط شرکتکنندگان صمیمانهتر ارزیابی شدهاند، سریعتر صحبت میکنند، چهرههای متحرکتری داشتند (از جمله لبخند زدن) و رفتارهای کلیشهای مرتبط با عصبی بودن، مانند مالیدن دستها یا خراشیدن صورت را کمتر نشان داد.
در مطالعه دیگری، مشخص شد که این ویژگیهای غیرکلامی، از جمله چهره متحرک و گفتار سریعتر و شیواتر، باعث افزایش دوستداشتن افراد میشود.
اگرچه دوستداشتنی بودن به خودی خود جذابیت فیزیکی نیست، اما دوستداشتنی بودن و جذاب تر به نظر رسیدن با هم مرتبط هستند.
در مطالعه دیگری، مشخص شد افرادی که باوقارتر به نظر میرسند و مهارتهای اجتماعی بیشتری داشتند، دوستداشتنیتر ارزیابی میشوند.
چه علائمی از جذابیت به شناسایی دروغگو کمک می کند؟
با دانستن همه این موارد، می توانید درک کنید که چرا افراد صادق جذاب تر هستند. بر اساس یافتههای تحقیقات اخیر، زمانی که افراد دروغ میگویند، رفتارهایی از خود نشان میدهند که تأثیرات منفی بر دیگران دارد تا تأثیرات مثبت. این افراد آهسته تر صحبت می کنند و گفتار آنها حاوی سردرگمی بیشتری است (مانند استفاده مکرر از پرکنندههایی مثل آااام… اِااا) است.
آنها می توانند در حین ساختن یک روایت گمراه کننده مکث کنند. هیجان همراه با فریب ممکن است باعث شود آنها علائم عصبی خود را رها کنند. این باعث می شود که جذابیت آنها برای بیننده کمتر شود.
تحقیقات نشان می دهد که انسان ها نمی دانند چگونه بین یک دروغگو و یک شخص راستگو تمایز قائل شوند. چند دلیل برای این وجود دارد:
۱. ما تمایل بیشتری به اعتماد کردن داریم تا بیاعتمادی.
2. ما از نشانه های غیرکلامی اشتباه برای تشخیص فریب استفاده می کنیم.
3. دروغگو تمام تلاش خود را می کند تا سرنخ هایی را که ممکن است فریب او را آشکار کند پنهان کند. بنابراین، لذا نویسندگان میگویند اگر افراد برای تشخیص دروغگو به جای متمرکز شدن روی درستی آنچه گفته میشود، روی میزان جذابیت و خونگرمی طرف مقابل خود تمرکز کنند، بهتر میتوانند دروغ و راست را تشخیص دهند.
نتایج تحقیقات صورت گرفته بر روی آن دسته نادر از افرادی که بالاتر از حد معمول توانایی شناسایی دروغگوها را دارند، نشان میدهد که آنها به این دلیل «جادوگران موفق فریب» هستند که تمرکز خود را بر روی دروغ یا سرنخهای کلیشهای دروغگویی قرار نمی دهند.
آنها یک تصویر کلی در ذهن خود دارند که میگوید «یک جای کار میلنگد»، که سبب میشود با مقدار بالاتری از سطح تصادف دروغگویان را شناسایی کنند.