به گزارش مگتو، محل حمله مکانی با مصونیت دیپلماتیک شناخته شده و متعارف است و طرف حمله کننده کشورمان با سابقه مقاومت است.
روزنامه شرق نوشت: این ویژگی های پیچیده در فضای سیاسی نفوذ می کند و هر کنش و واکنش و تعاملی را با مخاطرات متعدد خود به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین، با جمهوری اسلامی که هدف حمله قرار گرفت و در جایگاه موضوع داستان قرار گرفت و تمام توجه و گمانه زنی ها معطوف پاسخ احتمالی آن است، دقت و دقت بیشتری نسبت به سایر اقدامات لازم است. با دیدی کاملاً جامع تصمیم می گیرد. این کار را با نهایت جدیت انجام دهید. بدیهی است که این مشکل نیازمند تحلیل شرایط و درک علل و عوامل دخیل در تصمیم اسرائیل برای حمله به منافع دیپلماتیک ایران است.
در اینجا مواردی وجود دارد که باید در نظر بگیرید:
1. اسرائیل در تلاش است تا آمریکا را به صحنه مستقیم درگیری بکشاند تا حداکثر کمک را دریافت کند و از انزوای نظامی خارج شود. در این زمینه تلاش ها برای افزایش تنش که نمونه آن حمله به کنسولگری و اقامتگاه سفیر ایران در سوریه است، ارزیابی می شود.
2. تحریک ایران به ائتلاف مستقیم با اسرائیل که به نوبه خود ممکن است با اهداف فوق الذکر این رژیم مطابقت داشته باشد، سطح تنش را افزایش داده و مستقیماً ایالات متحده را وارد صحنه درگیری کند.
3. تغییر صحنه مناقشه کنونی و ایجاد تغییرات و دگرگونی هایی در آن که هیچ پیروزی نظامی برای اسرائیل به ارمغان نیاورده است، هرچند خسارات و خسارات سنگینی به غزه و گروه های مقاومت وارد کرده و حتی به بن بست نظامی بی سابقه ای منجر شده است. به نظر می رسد اسرائیل معتقد است که خروج از این بن بست از طریق تغییر پارادایم امکان پذیر است. این به تغییرات در جهت گیری ها و همچنین به بازیگران و شرکت کنندگان بستگی دارد. ورود مستقیم ایران و آمریکا به صحنه درگیری به این نتیجه می انجامد.
موارد فوق، هرچند چند برابر، برای تصمیم گیری در مورد هرگونه اقدام تلافی جویانه جمهوری اسلامی بر این اساس کافی است.
ایران نباید از روش های معمول و متعارف برای مقابله با این موضوع استفاده کند. جایگزینی که می توان پیشنهاد کرد این است که اقدامات تهران حداقل در حال حاضر باید بر اقدامات و ابتکارات دیپلماتیک متمرکز باشد. بنابراین باید از همه ابزارهای دیپلماسی آشکار و پنهان استفاده کرد.
لازم است مهندسی معکوس آنچه اسرائیل هدف قرار داده است، آغاز شود، که برخی از آنها در بالا ذکر شد. احتیاط مستلزم تبدیل تهدید ناشی از حمله مورد بحث به فرصت است. به گونه ای که رژیم اشغالگر مجبور به پذیرش آتش بس در غزه می شود. لازم است که اسرائیل نه تنها در تحریک آمریکا برای ورود مستقیم به جنگ شکست بخورد. بلکه مابازایی با استفاده از کارت عدم پاسخگویی نظامی به آن رژیم، توانست اسرائیل را وادار به برآورده کردن خواسته‌های فلسطینی‌ها از جمله برقراری آتش‌بس در غزه کند.
این یک سازش سیاسی است که در دنیای سیاست قابل اجراست. این راه حل پیشنهادی ممکن است به مذاق کسانی که بدون اعتدال بر طبل جنگ می کوبند خوش نیاید یا به دلیل اینکه با تعریف سنتی بازدارندگی مطابقت ندارد، حتی ممکن است مورد تایید برخی از دلسوزان نباشد. با این حال، باید توجه داشته باشیم که مختصات حوزه سیاست عملی را تعیین نمی کنیم. آنچه ممکن و ممکن است ایفای نقش فعال و تاثیرگذار و در صورت امکان حتی تعیین کننده است. شرایط واقعی جنگ غزه نیازمند چنین ابتکاری است.
23302