یک مطالعه جدید نشان داده است که یک ترکیب زیست فعال موجود در دانه‌های قهوه باعث بهبود یادگیری و کاهش از دست دادن حافظه در موش‌های مسن شده است. این یافته ها راه را برای توسعه یک ترکیب پزشکی مکمل برای درمان یا پیشگیری از زوال شناختی مرتبط با افزایش سن هموار می کند.
افراد مسن اغلب در حل مسئله کندتر هستند و کاهش استدلال سیال، کاهش سرعت ادراکی، و اختلال در حافظه و توانایی فضایی را تجربه می کنند. با افزایش سن جمعیت جهان، تحقیقات زیادی در مورد راه های کاهش یا پیشگیری از این اختلال شناختی مرتبط با افزایش سن انجام شده است.
برای کاهش روند پیری مغز، محققان به ترکیبات طبیعی و زیست فعال با خواص محافظت کننده عصبی روی آورده اند. مطالعه جدیدی که توسط محققان دانشگاه Tsukuba در ژاپن انجام شد، بررسی کرد که چگونه تریگونلین (TG)، یک ترکیب آلکالوئیدی که در غلظت‌های بالا در دانه‌های قهوه یافت می‌شود، بر عملکرد شناختی موش‌ها تأثیر می‌گذارد.
کافئین، TG و اسید نیکوتین (نیاسین یا ویتامین B3) سه ترکیب فعال زیستی مهم در قهوه هستند. در طی فرآیند بو دادن دانه ها، TG به اسید نیکوتین تجزیه می شود که برای سیستم عصبی و گوارشی و پوست مفید است. با این حال، مطالعات نشان داده است که TG نیز اثرات درمانی خاص خود را دارد. این ترکیب در دانه های شنبلیله و تربچه ژاپنی نیز یافت می شود.
در مطالعه‌ای اخیر، محققان از موش‌های مسن استفاده کردند که نشانه‌های نقص یادگیری فضایی و از دست دادن حافظه را نشان می‌دادند و TG خوراکی را با دوز 5 میلی‌گرم بر کیلوگرم در روز به مدت 30 روز تجویز کردند. پس از 30 روز، موش ها تحت آزمایش های رفتاری قرار گرفتند تا یادگیری و حافظه فضایی آنها اندازه گیری شود.
مشکلات حافظه فضایی، مانند گم شدن یا فراموش کردن محل اشیا، یک نتیجه رایج آسیب به هیپوکامپ است، ساختار پیچیده مغز در عمق لوب گیجگاهی. در انسان، حجم هیپوکامپ با افزایش سن کاهش می یابد، که ممکن است به کاهش شناختی مرتبط با افزایش سن کمک کند. محققان دریافتند که موش‌هایی که TG دریافت کرده‌اند، در مقایسه با موش‌هایی که TG دریافت نکرده‌اند، بهبود قابل‌توجهی در یادگیری فضایی و عملکرد حافظه نشان داده‌اند.
تغییرات دینامیکی در رونویسی ژن برای تشکیل حافظه بلند مدت و فرآیندهای بازیابی حافظه در مغز بسیار مهم است. بنابراین، محققان رونویسی گسترده ژنوم را در هیپوکامپ موش تجزیه و تحلیل کردند. آنها دریافتند که در موش های تغذیه شده با TG، مسیرهای سیگنال دهی درگیر در توسعه سیستم عصبی، تولید انرژی سلولی، التهاب و اتوفاژی (فرایند استفاده مجدد از سلول های قدیمی و آسیب دیده توسط بدن) به طور قابل توجهی تعدیل شده است. ژن‌های خاص سیناپس، از جمله ژن‌های کنترل‌کننده انعطاف‌پذیری سیناپسی، نیز تنظیم مثبت شدند.
علاوه بر این، محققان دریافتند که TG التهاب عصبی را سرکوب می کند و به طور قابل توجهی انتقال دهنده های عصبی ضروری برای عملکرد طبیعی مغز مانند دوپامین، نوراپی نفرین (نورآدرنالین) و سروتونین را افزایش می دهد.
بر اساس این مطالعه، محققان می گویند که TG ممکن است یک ترکیب دارویی کمکی بالقوه برای بهبود پیری شناختی و اختلالات مربوط به التهاب عصبی CNS [سیستم عصبی مرکزی] در نظر گرفته شود.
برای کسانی که به دنبال افزایش سطح TG خود با نوشیدن قهوه هستند: یک مطالعه در سال 2014 نشان داد که یک اسپرسوی استاندارد ایتالیایی (25 میلی لیتر) به طور متوسط حاوی 42.4 میلی گرم از این ترکیب است که سطوح بالاتری در قهوه عربیکا دارد و در رابطه با روبوستا یافت می شود. اگر کافئین نمی خواهید، قهوه بدون کافئین نیز حاوی TG است.
این مطالعه در مجله “GeroScience” منتشر شده است.