به گزارش پی ام آپ، پس از فوت آلبرت اینشتین، توماس استولتز هارویز، آسیب‌شناس بیمارستان پرینستون که در برش‌گیری از بدنش نیز حضور داشت، مغز وی را از جسد جدا کرد و به 240 قطعه برش داد.
بیشتر این قطعات بیش از 40 سال نگهداری شدند. اکنون، 170 قطعه از آنها به مرکز پزشکی دانشگاه پرینستون بازگشت داده شده و تحت نظارت و حفاظت قرار دارند، در حالی که 46 تکه نازک دیگر در موزه موتر در فیلادلفیا به نمایش درآمده‌اند. با این حال، بسیاری از قطعات دیگر هنوز بی‌پیوند باقی مانده‌اند.
به چه دلیل، قطعات مغز مشهورترین دانشمند تاریخ به سادگی ناپدید شده‌اند؟ به نظر «هارویز» و سایرین، در مورد فیزیک مغز اینشتین استثنائاتی وجود دارد و با تجزیه و تحلیل علمی مناسب، می‌توان به توضیحاتی درباره نابغه‌ی اینشتین دست یافت.
پس از اینکه مغز انیشتین در سال 1955 برداشته شد و مکعب شد، برخی از قطعات مکعبی شکل بافت مغز طبق دستور هاروی به 12 مجموعه 200 تکه ای بریده شدند که هر کدام نصف عرض یک موی انسان بود. . (او همچنین قبل از تشریح از کل مغز سالم از زوایای مختلف عکس گرفت.)
به گزارش مجله Science، یک فرد به نام هاروی بدون اجازه از خانواده‌ی آلبرت اینشتین، برش‌هایی از مغز او را بر روی اسلایدهای مختلف نصب کرد و آنها را به تعداد نامعلومی از محققان ارسال کرد. هاروی امیدوار بود با این کار، پرده از اسرار پنهان مغز اینشتین بردارد. او خود شخصا ماشین رانی می‌کرد و بسیاری از این نمونه‌ها را در سراسر ایالات متحده و بخش‌هایی از کانادا پخش می‌کرد. در عین حال، قسمت اعظم مغز آلبرت اینشتین را درون یک شیشه‌ی مخصوص گذاشته، به داخل یک جعبه مقوایی نگه داشت.
زمانی که سفر هاروی با مغز این نابغه به پایان رسید، مابقی برش‌های مغز را به شیشه‌های دیگری در خانه‌اش منتقل کرد. اگرچه همچنان این نمونه‌ها را با محققان علاقه‌مند به اشتراک می‌گذاشت، اما قسمت اعظم مغز آلبرت اینشتین را تا سال ۱۹۹۸ نزد خود نگه داشت. در نهایت، بقایای مغز اینشتین پس از ۴۳ سال، یعنی در سال ۱۹۹۸ به مرکز پزشکی دانشگاه پرینستون بازگشت. طبق گزارش بی بی سی، در حال حاضر دانشمندان فقط با اجازه‌ی مرکز پزشکی، مجاز به مشاهده‌ی مغز آلبرت اینشتین هستند و این امر نیازمند یک طرح تحقیقاتی خوب است.