گفتگویی با سجاد مهرگان، کارگردان سریال «آقا. قاضی.»
به گزارش فرهیختگان، بخشی از این گفتگو را در ادامه می خوانید.
درباره بازخوردی که در فصل اول سریال دریافت کردید و اینکه چقدر مردم دنبال دنباله آن بودند صحبت کنید. همچنین به ما بگویید چه تجربیاتی از این بازخورد در شروع فصل دوم به دست آوردید.
از روز اول، طراحی من برای این سریال با همان منطقی که به شما ارائه دادم، فصلی بود. به نظر من مدیوم تلویزیون به آثاری نیاز دارد که تعداد قسمت های بالایی داشته باشند و در فصل های طولانی خلق شوند. این اصل تلویزیون در تمام دنیاست، اما متاسفانه در ایران نویسنده این نگاه را نداشت و سریال را بر اساس منطق فصلی طراحی نکرد. شما برنامه ریزی فصلی ندارید.
اصولاً یک سریال در تلویزیون ایران تولید می شود و بیننده هر بار که تلویزیون را روشن می کند آن را می بیند. اما در دنیا نمایش ها فصلی هستند و می دانند تا کی می خواهند ادامه دهند.
ارزیابی ما برای این سریال این بود که در فصل اول احتمالاً بیننده متوسط تا زیاد خواهیم داشت، در فصل دوم تعداد بینندگان افزایش می‌یابد و در فصل سوم حتی می‌توان به تغییر قالب و موارد دیگر فکر کرد. در فصل اول ما مخاطبان مثبت و نسبتاً متوسطی داشتیم. بعد از تماشای فصل اول سریال باید بگویم که از نظر من فصل اول بی عیب و نقص است نبود.
ما همچنین می دانستیم که به دلیل بودجه ما احتمالاً مشکلاتی وجود خواهد داشت. در نهایت، کسانی که در زمینه هنری کار کرده اند می دانند که بودجه به شدت به عملکرد اثر هنری بستگی دارد. به نظر من فضای تلویزیون آنقدر خالی بود و رسانه های ما چیزی بهتر از این نداشتند که مردم به سراغ سریال های آقای قاضی بیایند. واکنش ها خیلی خوب بود. قوه قضائیه از کار بسیار راضی بود و مردم نیز از کار ما بسیار راضی بودند. برخی از ویدیوهای ما به 20 میلیون بازدید رسید. چند وقت پیش یک نفر پیش من آمد و گفت: “می خواهم بدانم شخصی که ویدیوهای شما را ویروسی می کند کیست؟” گفتم ما اصلاً وایرال نمی‌شویم، حتی تبلیغات هم نمی‌کنیم ویدیوی تبلیغاتی سریال بازخورد بسیار خوبی بود. یک مشکلی که الان دارم این است که مردم کارهای من را در فضای مجازی می بینند نه در خود تلویزیون.
این واقعا خیلی بد است. من اساساً در رسانه تلویزیون کار کرده ام، اما اکنون کارهای من به طرز وحشتناکی در یوتیوب دیده می شود. جلوی دوربین ها، در اینستاگرام. برخی از صفحات اینستاگرام به قطعات تقسیم می شوند و تک تک تکه ها در کنار هم قرار می گیرند تا مردم بتوانند کار را از آنجا ببینند. با خواندن نظرات، بسیاری از مردم نمی دانند این اثر روی چه رسانه ای ساخته شده است. به نظر من باید تبلیغات منظم در تلویزیون انجام شود.
صداوسیما اصلا به تبلیغات محیطی فکر نمی کند. کار من اصلا نیازی به تبلیغ در فضای مجازی ندارد که خود فضای مجازی آن را تبلیغ می کند. من به نوعی تبلیغات جدید نیاز دارم. تبلیغات بیلبورد، تبلیغات محیطی. انتظار دارم این کار در فضاهای دیگر و تخصصی تری مطرح شود اما متاسفانه اصلا چنین فضایی وجود ندارد.