عصر ایران; مجله اسلحه تصویری – سوخو سو-35 (سوخو سو-35) مانند یکی این یکی از پیشرفته ترین سیستم های هواپیمای نسل 4++ محسوب می شود. را جت جنگنده در کشورهای غربی با نام Flanker-E شناخته می شود.
Su-35 یک جنگنده چند منظوره و بسیار قابل مانور است که برای مقابله با تهدیدات از هوا و زمین و همچنین درگیری با نیروهای دریایی دشمن در سطح طراحی شده است.
را جنگنده هواپیمای تک هواپیما در اصل یک نسخه بسیار بهبود یافته از هواپیما است سوخو سو-27 (در ناتو به نام فلانکر معروف است). این جت جنگنده در ابتدا برای صادرات در نظر گرفته شده بود. با این وجود، Su-35 از سال 2014 در خدمت بوده است نیروی هوایی روسیه در سوریه قرار دارد و اولین ماموریت رزمی خود را در سال 2015 در آنجا مشاهده کرد. در آن زمان از این جنگنده برای پشتیبانی از دیگر هواپیماهای روسی در مأموریت های بمباران استفاده می شد.
سوخو-35 به عنوان یک دشمن بسیار توانا برای برخی از جنگنده های نسل چهارم غرب از جمله F-15 Eagle. F/E-18 سوپر هورنت و یوروفایتر تایفون بالا گرفته است. اگرچه Su-27 در ابتدا در دهه 1970 به عنوان همتای F-15 Eagle ایالات متحده توسعه یافت، Su-35 پاسخی به F-16 Fighting Falcon بود.
ورود سوخو Su-27M مدرن
توسعه Su-35 بعدی در اوایل دهه 1980 آغاز شد. این هواپیما اولین پرواز خود را در سال 1988 انجام داد و سپس با نام Su-27M شناخته شد. این یک نسخه فوق چابک Su-27 برای ماموریت های برتری هوایی و همچنین شرکت در ماموریت های هوا به زمین بود.
را جت جنگنده این هواپیما به عنوان جایگزینی برای هواپیماهای جنگنده Su-27 و MiG-29 شوروی پیشنهاد شد و اولین تولید Su-27 در سال 1988 آغاز شد. پس از مدت کوتاهی، این هواپیما به عنوان Su-35 مجدداً طراحی شد. با این حال، تنها 12 نمونه از این مدل، شامل 9 فروند هواپیمای پیش تولید، برای نیروی هوایی روسیه تکمیل شد و تولید آن در سال 1995 متوقف شد.
با از سرگیری تولید، نسخه های بهبود یافته Su-35 از جمله Su-35BM و Su-35UB معرفی شدند. با این حال، تنها Su-35S به عنوان نسخه نهایی به تولید انبوه رسید که اولین پرواز خود را در سال 2008 انجام داد.
چین 24 فروند از این جنگنده چند منظوره را در سال 2015 سفارش داد و اولین مشتری خارجی خود شد.
سوخو سو-35; یک شکارچی سریع و چابک
در حالی که Su-35S به طور کلی از طراحی ترکیبی بال-بدنه Su-27 استفاده می کند، اما در کاناردهای خود با نسخه اصلی تفاوت دارد. این جت جنگنده مجهز به دو موتور قدرتمند Saturn AL-41F1S است که به آن امکان می دهد بدون استفاده از پس سوز به سرعت های مافوق صوت برسد.
موتورها همچنین به دلیل استفاده از سیستم بردار رانش سه بعدی، Su-35 را به یک هواپیمای بسیار قابل مانور تبدیل می کنند.
حداکثر وزن برخاست Su-35 34.5 تن است و می تواند به حداکثر سرعت 2500 کیلومتر در ساعت برسد. برد عملیاتی این جنگنده بین 1500 تا 4500 کیلومتر است و می تواند تا 20000 متر بالا برود.
سوخو سو-35; فراتر از یک جنگنده برتری هوایی
سوخو Su-35، اگرچه عمدتاً به عنوان جنگنده برتری هوایی شناخته شده است، اما همچنین دارای قابلیت ثانویه برای شرکت در ماموریت های هوا به زمین است. این هواپیما می تواند مقدار زیادی سلاح حمل کند. Su-35 دارای 12 نقطه اتصال بر روی بال ها و بدنه است که امکان حمل مهمات با حداکثر وزن 8000 کیلوگرم را فراهم می کند. این هواپیمای جنگنده قابلیت حمل انواع موشک های هوا به هوا، هوا به سطح، تشعشع و ضد کشتی و بمب های تلویزیونی، لیزری و ماهواره ای را دارد.
علاوه بر این، Su-35 به یک توپ 30 میلی متری GSH-30-1 با 150 گلوله مسلح شده است.
را جنگنده این می تواند به یک کپسول جنگ الکترونیک مجهز شود که قابلیت پارازیت قدرتمندی را ارائه می دهد. گزارش شده است که پارازیت پیشرفته آن می تواند عملکرد رادارهای دشمن را کاهش داده و رادارهای موشکی به ویژه M-120 EMREAM را کور کند.
علاوه بر این، سوخو سو-35 به سیستم کنترل راداری، سیستم موقعیت یابی نوری و تجهیزات دفاع شخصی روی برد مجهز خواهد شد. این جت جنگنده توانایی کنترل اقدامات گروه هوانوردی در آسمان و همچنین استفاده از مدرن ترین موشک های هدایت شونده را دارد.
خلبان Su-35 دارای دو سیستم ارتباط رادیویی VHF/UHF رمزگذاری شده و یک سیستم پیوند داده نظامی ضد پارازیت بین هواپیماهای اسکادران و بین هواپیما و کنترل زمینی است. سیستم ناوبری آن بر اساس یک نمایشگر نقشه دیجیتال با یک سیستم ناوبری اینرسی متصل به بدن و یک سیستم موقعیت یابی جهانی است.
با وجود اینکه جنگنده های نسل جدید وارد این رقابت شده اند، سوخو-35 همچنان از قابلیت های عملیاتی بالایی برخوردار است و همین امر باعث شده تا نیروی هوایی روسیه به این پرنده همه کاره نیاز زیادی داشته باشد.
