نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که بیماری‌های روانپزشکی مانند اضطراب و افسردگی ممکن است بخشی از مرحله پیش از ام‌اس باشند، مجموعه‌ای از علائم و نشانه‌های اولیه که قبل از علائم شایع‌تر ام‌اس رخ می‌دهند.
دکتر می‌گوید: «برای مدت‌های طولانی تصور می‌شد که ام‌اس تنها زمانی از نظر بالینی آشکار می‌شود که فرد اولین رویداد میلین‌زدایی، مانند اختلال بینایی را تجربه کند. هلن ترملت، محقق ارشد و استاد نورولوژی در دانشگاه بریتیش کلمبیا، کانادا عضو مرکز سلامت مغز جواد مفافقیان. با این حال، ما دریافتیم که قبل از این رویدادها یک دوره زمانی کامل وجود دارد که در آن بیماری به روش غیرمستقیم تری خود را نشان می دهد.
ام اس یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی به غلاف محافظ (میلین) که رشته های عصبی را می پوشاند حمله می کند و ارتباط با مغز را مختل می کند. تشخیص ام اس اغلب برای متخصصان پزشکی چالش برانگیز است، زیرا علائم متفاوت است و به راحتی می تواند با سایر بیماری ها اشتباه گرفته شود. برای بسیاری از بیماران، این بدان معنی است که مسیر تشخیص می تواند طولانی و پر از عدم قطعیت باشد.
دکتر ترملت و تیمش در حال کار برای تشخیص بهتر مراحل اولیه ام اس هستند به این امید که تشخیص زودهنگام و مداخلات احتمالی را تسهیل کنند. دوره‌های مقدماتی در بیماری‌های دیگری مانند پارکینسون که علائمی مانند یبوست سال‌ها قبل از شروع نقص‌های حرکتی شدید ظاهر می‌شوند، به خوبی تثبیت شده است.
ترملت گفت: «اگر بتوانیم ام اس را زودتر تشخیص دهیم، درمان می تواند زودتر شروع شود. این پتانسیل بسیار زیادی برای کند کردن پیشرفت بیماری و بهبود کیفیت زندگی افراد دارد.
برای این مطالعه، محققان سوابق سلامت 6863 بیمار مبتلا به ام اس در بریتیش کلمبیا را بررسی کردند. آنها شیوع بیماری های روانی، از جمله افسردگی، اضطراب، اختلال دوقطبی و اسکیزوفرنی را در پنج سال قبل از اینکه بیماران علائم پزشکی شناخته شده ام اس را ایجاد کنند، بررسی کردند. این بیماران مبتلا به ام اس با 31865 بیمار بدون ام اس مقایسه شدند.
نتایج نشان داد که بیماران ام اس دو برابر جمعیت عمومی به ترتیب 28/0 و 9/14 درصد به بیماری روانی مبتلا می شوند. استفاده از مراقبت های بهداشتی برای علائم روانپزشکی، از جمله مراجعه به پزشک و روانپزشک، نسخه ها و بستری شدن در بیمارستان نیز در بین بیماران ام اس به طور مداوم بالاتر بود.
نکته قابل توجه این است که این فاصله در هر یک از پنج سال قبل از شروع بیماری افزایش می یابد.
دکتر آنیبال چرتکاف، سرپرست تیم تحقیق، می‌گوید: «ما می‌بینیم که در سال گذشته قبل از شروع ام‌اس، بیماری‌های روانپزشکی رایج‌تر شده‌اند. آنیبال چرتکف که این تحقیق را به عنوان محقق فوق دکترا در آزمایشگاه دکتر ترملت انجام داد و اکنون استادیار دانشگاه مانیتوبا است. اگرچه ما ادعا نمی کنیم که این شرایط به تنهایی پیش بینی کننده ام اس هستند، اما ممکن است بخشی از پازل علائم اولیه بیماری ام اس و یک نشانگر بالقوه در ترکیب با عوامل دیگر باشند.
برای شارون رومن که 25 سال با ام اس زندگی کرده است، تعریف بهتر این مرحله اولیه بیماری می تواند مزایای زیادی برای بیماران داشته باشد.
رومن می‌گوید: «ما خیلی چیزها را در زندگی بدیهی می‌دانیم، مانند راه رفتن، تعادل، دیدن، صحبت کردن، حتی عمل ساده بلعیدن، تا اینکه روزی ام‌اس همه چیز را از بین می‌برد.»
وی افزود: هر چه بهتر بتوانیم علائم و نشانه های اولیه ام اس را تشخیص دهیم، زودتر می توانیم آن را تشخیص داده و درمان کنیم. ما می توانیم از بروز تشنج شدید و بستری شدن در بیمارستان توسط افرادی مانند من جلوگیری کنیم و از صدماتی که من متحمل شدم جلوگیری کنیم. درمان اولیه می تواند به کند کردن پیشرفت کمک کند.
نتایج این تحقیق در مجله Neurology منتشر شده است.