خبرورزشی نوشت که میثاقی با آغوش باز و احتمالا چراغ سبز عوامل شبکه سه به فدراسیون فوتبال و مهدی تاج هجوم می آورد و حتی با تکرار مکرر موضوع هیچ نگرانی از این بابت ندارد. او شب گذشته از جریمه سنگین سپاهان و نتیجه آن انتقاد کرد که به سود اتحاد تمام شد و بلافاصله با واکنش باشگاه اصفهانی مواجه شد. در اینکه تخصص یک رسانه نقد است و رسانه نباید بی طرف و ایستا باشد شکی نیست.
با این فرمان سرنوشت ساز، میثاقی و فوتبال برتر نیز می توانند راه خود را ادامه دهند و جلو بروند. آنها خودشان می‌دانند که چه عواقبی در انتظارشان است، اما بحث حول این سوال می‌چرخد که اگر عادل فردوسی‌پور انتقادات کم‌زهرتر از برنامه 90 را مطرح می‌کرد، چه می‌شد؟ آیا به هزار و یک دلیل نباید جواب کسانی را می داد که معتقد بودند فردوسی پور از چارچوب و خطوط قرمز فراتر رفته و راه عدالت را رها کرده است؟ حذف فردوسی پور ابتدا از شبکه سه و سپس از تمام برنامه های رادیویی یکی از دلایل این افشاگری ها و انتقادات غیرمتعارف او بود.
اگرچه عادل در اجرای برنامه به طرفین فرصت دفاع از خود داد و به آنها حق ابراز نظر و انتقاد داد. با وجود اینکه بسیاری از او انتقاد می کردند، چرا او برای دشمنان سرسخت خود تلفنی یا حضوری وقت می گذارد؟ بارها پیش می آمد که فردوسی پور در پخش برنامه 90 مورد توهین مهمانان قرار می گرفت و سکوت می کرد یا در پایان با لبخندی تلخ به موضوع اصلی توجه نمی کرد. این درست نیست بر هیچ کس تأثیر نمی گذارد و باعث تأسف یا تأثیرگذاری نمی شود، اما زندگی یک شرکت رسانه ای انتقاد از مسائل روز است. میثاقی هم باید با همین سلیقه به راهش ادامه بدهد، اگرچه قطعاً هیچ یک از ما نباید تسلیم این ضرب المثل قدیمی شویم که مرگ خوب است، بلکه فقط برای همسایه!