به گفته محققان دانشگاه مانش در استرالیا، ساعت داخلی بدن یا ریتم شبانه روزی، چرخه های بیداری و خواب را در پاسخ به تغییرات نور محیط تنظیم می کند. در حالی که نشانه‌های دیگری مانند ورزش، فعالیت‌های اجتماعی و دما می‌توانند بر ریتم‌های شبانه‌روزی تأثیر بگذارند، نور همچنان بیشترین تأثیر را دارد.
اختلال در ریتم شبانه روزی یکی از علل مشکلات روانی است; بنابراین منطقی است که قرار گرفتن در معرض نور یکی از دلایل تغییر حالات ذهنی افراد است. در این زمینه، محققان دانشگاه مانش بزرگترین مطالعه را در مورد تأثیر نور روز و شب بر خطر ابتلا به بیماری های روانی انجام دادند.
در مطالعه ای که در ژورنال Nature Mental Health منتشر شد، محققان داده های 86772 نفر از بیوبانک بریتانیا را تجزیه و تحلیل کردند. این افراد از نظر قرار گرفتن در معرض نور، خواب، فعالیت بدنی و سلامت روان مورد آزمایش قرار گرفتند. در نهایت مشخص شد که خطر ابتلا به افسردگی در افرادی که در هنگام شب در معرض نور شدید قرار می گیرند 30 درصد افزایش می یابد. با این حال، قرار گرفتن در معرض نور شدید در طول روز این خطر را تا 20 درصد کاهش می دهد.
الگوهای مشابهی در زمینه رفتارهای خودآزاری، روان پریشی، اختلال دوقطبی و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) دیده شده است. این نتایج با در نظر گرفتن عوامل جمعیت شناختی مانند فعالیت بدنی، خواب، شیفت کاری، محیط زندگی و سلامت متابولیک قلبی تغییری نکرد.
به گفته شان کین، یکی از نویسندگان این مطالعه، یافته های آنها می تواند تأثیر زیادی بر جامعه داشته باشد:
“یافته‌های ما به طور بالقوه می‌تواند تاثیر اجتماعی عمده‌ای داشته باشد. وقتی مردم متوجه می‌شوند که نحوه قرار گرفتن در معرض نور تاثیر قابل‌توجهی بر سلامت روان آنها دارد، می‌توانند سلامت خود را با انجام اقدامات ساده بهبود بخشند: قرار گرفتن در معرض نور در طول روز و تجربه تاریکی در شب.”
محققان می گویند زندگی مدرن و به ویژه قرار گرفتن در معرض نور و نور مصنوعی دستگاه هایی مانند گوشی های هوشمند، رایانه ها و تلویزیون ها، ساعت داخلی بدن را به هم می زند و نحوه برخورد مغز ما با نور در روز و شب را به چالش می کشد.
به طور کلی، این تحقیق نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض نور در طول روز و اجتناب از نور در شب می تواند تأثیر مثبتی بر سلامت روان داشته باشد.
منبع: دیجیاتو