به گزارش بازتاب آنلاین روزنامه جامهوری اسلامی، وی نوشت: از همان ابتدا فرض کنیم که در حال حاضر هیچ نمونه قابل توجهی از اصطلاح «خارجی ها در ایران» به جز افغان ها وجود ندارد. تعداد اتباع سایر کشورها آنقدر کم است که حضور آنها در کشور ما به چشم نمی خورد.
نکته مقدماتی دیگر این است که ما ایرانی ها چه از نظر فرهنگ سنتی و ملی و چه از نظر فرهنگ اسلامی مهمان نواز هستیم و از مهمان نوازی اتباع خارجی قدردانی می کنیم. اجداد ما در طول قرون گذشته بارها این حقیقت را ثابت کرده اند، حتی در برابر ملت های غیر مسلمان، ملت های مسلمان جایگاه خود را دارند. مردم افغانستان نه تنها همسایه و دارای زبان و فرهنگ یکسان هستند، بلکه به یک دین و مذهب نیز تعلق دارند. بنابراین ما نه تنها با آنها دشمنی نداریم، بلکه حاضریم برای کمک به آنها فداکاری کنیم. ما این را در نیم قرن گذشته و در طول اشغال های پی در پی افغانستان توسط ارتش سرخ شوروی و ارتش آمریکا و متحدان آنها به بهترین نحو ثابت کرده ایم.
سومین نکته مقدماتی این است که در شرایط حاکمیت طالبان بر افغانستان که نه از سوی مردم آن کشور پذیرفته شده و نه از سوی دولت ها به رسمیت شناخته شده است و علیرغم اینکه طبق گزارش های متعدد سازمان ملل و سایر سازمان های بین المللی و حتا امنیت قضیه از آنجایی که طالبان مرکز تروریسم هستند و آن را به کشورهای همسایه صادر می کنند، راه حلی در توسل به نیروی نظامی و جنگ نمی بینیم. این همان چیزی است که فلسفه وجودی طالبان و تسلط آن بر افغانستان را شکل داده است و این همان چیزی است که ایالات متحده با نقشه راهی که با تسلط بر آن کشور تهیه کرده است، می خواهد. بنابراین رسیدگی به مشکل منطقه ای حاکمیت طالبان بر افغانستان تنها از طریق دیپلماسی هوشمندانه ممکن و موفق خواهد بود.
با توجه به این نکات مقدماتی، اکنون زمان آن فرا رسیده است که به واقعیتی که زیر پوست خارجی ها – یعنی افغان ها – در کشور ما رخ می دهد اشاره کنیم.
سالها خانواده های صالح، صادق، سالم و زحمتکش برادران و خواهران مسلمان افغانستانی ما در کنار خانواده های ایرانی با آرامش زندگی کردند. در میان این اتباع افغانستان فعالان فرهنگی، اقتصادی، کارگری و اجتماعی بودند که سهم قابل قبولی در پیشبرد امور داشتند. این مجموعه از نظر کمی هم در حد نصاب بود و هیچ گاه مشکل غیرعادی نداشت. مشکل زمانی به وجود آمد که گروه طالبان با حمایت ایالات متحده وارد عمل شد مرداد 1400 قدرت را در افغانستان به دست گرفت. تسلط این گروه که تاریخ آن مردم افغانستان را با خشونت، محاصره، انحصارطلبی، خودکامگی و از دست دادن آزادی های مشروع شان نشانه گرفته است، منجر به فرار سیل مردم به کشورهای دیگر شد.
حمایت ویژه برخی نهادهای قدرتمند کشورمان از طالبان برای به دست گرفتن قدرت و حکومت بر افغانستان. یکی یکی از عوامل اصلی هجوم بیش از حد، غیرعادی و غیرمنطقی اتباع افغانستان به کشور ما بوده و هست. در این تقریباً سه سالی که طالبان بر افغانستان حکومت می‌کنند، امتیازات زیادی را در عرصه‌های سیاسی، تجاری، فرهنگی و اجتماعی از ما خواسته‌اند، هرچند که در هیچ زمینه‌ای حتی عنوان قانونی ما به ایران امتیاز نداده‌اند. کشور هیرمند در این مدت مشکلات امنیتی فاجعه‌باری برای کشور ما ایجاد کرد، اما همچنان توسط همان نهادهای قدرتمند حمایت می‌شد. اگرچه مقامات ما سابقه جنایات طالبان علیه دیپلمات های ایرانی در مزارشریف، روزنامه نگار ایرانی عبدالعلی مزاری و بسیاری از شیعیان در دوره اول حکومت این گروه بر افغانستان (دهه 70) را دارند، اما بسیار عجیب است که به آن اعتماد کنید و به آن اولویت بدهید
و اکنون چندین میلیون افغان در اقصی نقاط ایران زندگی می کنند. برخی از روستاها 100 درصد تحت کنترل آنها هستند، برخی از شهرها تقریباً تحت کنترل آنها هستند. در میان آنها نفوذی های طالبان زیاد است، صحبت از مخفیگاه های اسلحه به گوش می رسد، ناامنی در حال افزایش است و مردم ناامید از برخورد مقامات با این پدیده خطرناک، خود را برای برخورد جدی با آن آماده می کنند. خطر اصلی همین است. توصیه ما به مسئولان ارشد نظام این است که به آنچه در زیر سطح حضور اتباع بیگانه می گذرد توجه داشته باشند و از افرادی که می توانند با آن مقابله کرده و از وقوع فاجعه جلوگیری کنند عقب نمانند.
21302