مارک گوتیه 63 ساله که اهل فرانسه است و اولین کسی است که این ایمپلنت را امتحان کرده است، می گوید که این دستگاه به او جان تازه ای بخشیده است.
به گفته روزیاتو، او اکنون می تواند مایل ها راه برود، در حالی که قبلاً بیشتر در خانه بود و چندین بار در روز زمین می خورد.
قبل از استفاده از این ایمپلنتاستفاده از پله یا آسانسور مشکلات زیادی را برای مارک ایجاد کرد.
این روش درمانی جدید برای حل مشکل لنگیدن و بی حرکتی ناگهانی که مارک و بسیاری از مبتلایان دیگر را تحت تاثیر قرار می دهد شناخته شده است. پارکینسون مشکلاتی که آنها با آن دست و پنجه نرم می کنند را حل کرده است و اکنون وقتی دستگاه روشن است، شکل راه رفتن مارک تقریباً عادی به نظر می رسد.
مارک می گوید: «رفتن به آسانسور کار ساده ای به نظر می رسد. اما قبل از آن برای من غیرممکن بود. الان مشکلی ندارم من ایمپلنت را صبح روشن می کنم و عصر آن را خاموش می کنم. با این وسیله می توانم بهتر راه بروم و تعادل داشته باشم. حالا دیگر از پله نمی ترسم. آخر هفته به دریاچه می روم و 6 کیلومتر می دوم. خارق العاده.”
مارک می گوید که وقتی دستگاه روشن است، احساس سوزن سوزن شدن خفیفی می کند، اما او را آزار نمی دهد.
ایمپلنت ستون فقرات چگونه کار می کند؟
این وسیله تحریک کننده عصبی در ناحیه کمری ستون فقرات قرار می گیرد و سیگنال هایی را به عضلات پا ارسال می کند.
کنترل بدن مارک هنوز در دستان اوست زیرا دستورات توسط مغز او صادر می‌شود، اما ایمپلنت ستون فقرات به او اجازه می‌دهد تا از طریق افزودن سیگنال‌های الکتریکی بهتر و راحت‌تر راه برود.
این ایمپلنت به یک دستگاه نبض زا متصل است که در زیر پوست شکم مارک کاشته می شود.
پس از کاشت، مارک چندین هفته را صرف بهبود و تنظیم کرد که با استفاده از حسگرهای بازخورد روی پاها و کفش های او انجام شد.
جوسلین بلاخ، جراح مغز و اعصاب که نزدیک به دو سال پیش این دستگاه را در مارک کاشته کرد، می‌گوید این فناوری مشابه چیزی است که سال‌ها برای کمک به برخی از بیماران مبتلا به ضایعات نخاعی استفاده می‌شود، اما این اولین بار است که از آن در پارکینسون استفاده می‌شود. بیماری استفاده می شود.
ادواردو مارتین مراد، کارشناس موسسه تحقیقاتی NeuroRestore که در ابتدا این ایمپلنت را روی حیوانات آزمایش کرد، می‌گوید که مارک داوطلب دریافت این دستگاه بود.
او گفت: “مارک برای اولین بودن بسیار شجاع بود.” ما بسیار خوشحال بودیم که این دستگاه می تواند به یک نفر کمک زیادی کند.»
این پروژه با همکاری مؤسسه فناوری فدرال سوئیس در لوزان، بیمارستان و دانشگاه آن شهر، موسسه ملی بهداشت و تحقیقات پزشکی فرانسه و دانشگاه بوردو فرانسه است.
به گفته پروفسور Grégoire Courtin، یکی از اعضای این تیم تحقیقاتی، تحقیقات بیشتری لازم است تا اطمینان حاصل شود که این ایمپلنت برای بیماران پارکینسون مفید است.
وی می گوید: تاکنون تنها یک نفر در این تحقیق شرکت کرده است و نمی دانیم که آیا این دستگاه برای همه بیماران پارکینسونی کار می کند یا خیر.
این تیم تحقیقاتی اکنون در تلاش هستند تا این دستگاه را روی شش بیمار دیگر آزمایش کنند.
به گفته آنها، استفاده از ایمپلنت مغزی برای تولید تحریک عمیق مغز احتمالاً در برخی از بیماران نتیجه مشابهی خواهد داشت. اما این گزینه برای مارک امکان پذیر نبود زیرا او قبلاً یک ایمپلنت مغزی قدیمی داشت که حرکت آن دشوار بود.
این ایمپلنت یک درمان قطعی برای پارکینسون نیست زیرا پارکینسون یک بیماری پیشرونده است که با گذشت زمان بدتر می شود.
اما محققان می‌گویند این ایمپلنت می‌تواند یک فناوری پیشرفت‌کننده برای کمک به بیماران پیشرفته پارکینسون که دیگر تحت تأثیر دارو نیستند، توانایی حرکت خود را بازیابند.
محققان می گویند تحقیقات آنها هنوز در مراحل اولیه است و قبل از اینکه دستگاه در دسترس بیماران پارکینسون قرار گیرد به آزمایش های بیشتری نیاز است، اما این یک پیشرفت قابل توجه است.