زهره ممکن است طبق استانداردهای ما یک سیاره جهنمی باشد، اما این امکان وجود دارد که برخی از اشکال حیات در آنجا تکامل یابند.
اکنون، به گزارش NA، مطالعه جدیدی توسط محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) نشان داده است که اجزای سازنده حیات در اسید سولفوریک بسیار غلیظ که ابرهای زهره را تشکیل می دهد، به طرز شگفت انگیزی پایدار هستند.
به گزارش ایسنا، پوشش متراکم زهره به محققان این امکان را داد که سطح زهره را بهشتی برای ظهور و پایداری حیات تصور کنند، اما با پیشرفت تکنولوژی، واقعیت علمی آن آشکار شد و این جشن را در هم شکست.
سطح زهره در یک زودپز با دمای سطحی تا 464 درجه سانتیگراد که به اندازه کافی گرم است که حتی سرب را ذوب کند، خشک، گرم و فشار مانند است و فشار اتمسفر معادل عمق 900 متر دریا.
ابرهای متشکل از اسید سولفوریک و جو خفه کننده زهره که 96% کربن است. دی همچنین به اکسید تشکیل شده نگاه کنید تا بدانید زهره چیست.
در حالی که بسیاری امیدوارند زندگی فرازمینی را به مریخ یا قمرهایی مانند اروپا، انسلادوس و تیتان بیابند، زهره در سال‌های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. شرایط در ارتفاعات بین 48 تا 60 کیلومتری از سطح زمین مساعدتر در نظر گرفته می شود، زیرا دما و فشار در آنجا کاهش می یابد و آب بیشتری در منطقه وجود دارد.
جالب اینجاست که این همان ارتفاعی است که در آن لکه‌های تاریک عجیبی در ابرهای زهره با نشانه‌های نوری که به طرز مشکوکی یادآور گونه‌ای از باکتری‌ها در زمین هستند، دیده می‌شود.
اما یک مشکل بزرگ وجود دارد که ممکن است در این شرایط زندگی با آن روبرو شود. این مشکل ابرهای اسید سولفوریک ناهید است.
مطالعات قبلی نشان داده اند که می توان از حیات توسط ذرات دیگر در هوا محافظت کرد. با این حال، یک مطالعه جدید نشان می دهد که میکروب ها حتی ممکن است نیازی به محافظت نداشته باشند و به راحتی در اسید سولفوریک شنا کنند.
یک تیم تحقیقاتی از MIT تمام 20 اسید آمینه “بیوژنیک”، مواد شیمیایی لازم برای پیدایش حیات را در ویال‌های اسید سولفوریک با غلظت‌های 81 تا 98 درصد، غلظت‌های موجود در ابرهای زهره، قرار دادند. و با کمال تعجب، مشاهده شد که 19 مورد از آنها حتی در بالاترین غلظت ها پایدار می مانند و ستون فقرات مولکولی آنها دست نخورده باقی می ماند.
این شرایط به مدت چهار هفته در مطالعه ادامه داشت و تیم تحقیقاتی در آنجا متوقف شد زیرا هیچ نشانه ای از بدتر شدن وجود نداشت.
سارا سیگر (Sarah Seeger) نویسنده این مطالعه می‌گوید: «ما دریافتیم که بلوک‌های سازنده حیات روی زمین در اسید سولفوریک پایدار هستند، که برای ایده احتمال وجود حیات در زهره بسیار جالب است.
این بدان معنا نیست که زندگی در آنجا مانند اینجا خواهد بود. در واقع، ما می دانیم که ممکن است اینطور نباشد، اما این ایده را تقویت می کند که ابرهای زهره می توانند حاوی مواد شیمیایی پیچیده مورد نیاز برای ظهور حیات باشند.
اسیدهای آمینه تنها ترکیبات حیاتی نیستند که در برابر اسید سولفوریک مقاوم هستند. این تیم قبلاً نشان داده بود که برخی از اسیدهای چرب و اسیدهای نوکلئیک پایداری مشابهی دارند. با این حال، دانشمندان این تمایز بسیار دقیق را ایجاد می کنند که شیمی آلی پیچیده خود حیات نیست، اما بدون آن هیچ حیاتی وجود نخواهد داشت.
این اساساً به این معنی است که بلوک‌های سازنده حیات می‌توانند در زهره زنده بمانند، اما باید دید که آیا آنها واقعاً وجود دارند یا خیر، چه رسد به اینکه آیا تکامل آنها را در اشکال حیات ترکیب کرده است یا خیر.
محققان همچنین اذعان دارند که شیمی واقعی جو زهره بسیار پیچیده تر از آن چیزی است که کار آزمایشگاهی آنها نشان می دهد.
به طور کلی، این مطالعه تا حدودی احتمال وجود حیات در ابرهای زهره را تایید می کند، اگرچه هنوز بعید است.
یکی یکی از هیجان‌انگیزترین اکتشافات در سال‌های اخیر در سال 2020 با اعلام این که اخترشناسان فسفین را در جو زهره کشف کرده‌اند، یک ماده شیمیایی نادر که عمدتاً توسط میکروب‌های بی‌هوازی اینجا روی زمین تولید می‌شود، رخ داد.
با این حال، مطالعات بعدی نشان داد که این علامت به احتمال زیاد گوگرد است دی این یک اکسید معمولی است. برخی دیگر دریافته‌اند که زهره آب بسیار کمی برای زندگی دارد و سایر نشانه‌های حیات را که ممکن است انتظار داشته باشیم از دست داده است.
در هر صورت، این معما احتمالاً در آینده نزدیک حل خواهد شد، زیرا ماموریت آتی به سیاره زهره با نام «ناهید لایف یاب» به معنای «پیدا کردن حیات در زهره» است و شامل ارسال یک کاوشگر فضایی برای جستجوی نشانه‌های حیات از سیاره زهره. ابرهای اسیدی و پرتاب برای پایان سال 2024 برنامه ریزی شده است.
این تحقیق جدید در مجله Astrobiology منتشر شده است.