آیا پدرها از نظر جنسی جذاب هستند؟

ربکا سیر، انسان شناس و جمعیت شناس تکاملی در دانشکده بهداشت و طب گرمسیری لندن، می گوید: «اگر به گونه های دیگر پستانداران نگاه کنید، پدران معمولاً کاری جز تهیه اسپرم انجام نمی دهند.

برای اکثر حیوانات، مادران تنها مسئول مراقبت از فرزندان خود هستند. حتی در میان دیگر میمون‌های بزرگ، نزدیک‌ترین خویشاوندان بیولوژیکی ما، بیشتر پدران کار زیادی انجام نمی‌دهند. این بدان معناست که مادران تمام کارها را انجام می دهند و باید بین زایمان فاصله باشد تا بتوانند از فرزندان خود مراقبت کنند. شامپانزه های وحشی هر 4 تا 6 سال و اورانگوتان ها هر 6 تا 8 سال یک بار زایمان می کنند.

اما اجداد بشر استراتژی متفاوتی را دنبال می کردند. مادران از انجمن خود و بستگان خود از جمله پدران کمک می گرفتند. این به آن‌ها این آزادی را داد که فرزندان بیشتری داشته باشند و فاصله بین زایمان‌ها را کوتاه‌تر کنند. این استراتژی بخشی از داستان موفقیت بشریت است.

ارتباط با سطح تستوسترون

لی گتلر یک مطالعه طولانی مدت روی مردان فیلیپین انجام داد و داده های بیولوژیکی آنها را از اوایل سی سالگی جمع آوری کرد و سپس پنج سال بعد دوباره آنها را بررسی کرد. مردانی که در اوایل 30 سالگی سطح تستوسترون بالاتری داشتند، احتمال ازدواج و بچه دار شدن در آینده بیشتر بود. اما پدران تازه وارد سطح تستوسترون بالایی نداشتند و به خصوص وقتی در خانه بچه دار می شدند، سطح تستوسترون آنها به شدت کاهش می یافت. هنگامی که کوچکترین فرزند پسر کودک نوپا بود، سطح تستوسترون او به تدریج شروع به افزایش کرد.

سطح تستوسترون با جفت گیری و رفتار رقابتی حیوانات نر مرتبط است. کاهش سطح تستوسترون می تواند راهی طبیعی برای آماده کردن پدران برای همکاری با همسر و مراقبت از فرزندانشان باشد.

اگرچه پدران دلسوز در پستانداران و سایر حیوانات نادر هستند، اما بسیاری از آنها در پرندگان یافت می شوند و این پدران نیز کاهش تستوسترون را تجربه می کنند. پرولاکتین هورمون دیگری است که با رفتار پدرانه در پرندگان مرتبط است. پرندگان نر که بچه دارند تعداد بیشتری از آنها را دارند. برخی از مطالعات اثر مشابهی را در انسان نشان داده اند.

شواهد گوریل های کوهستانی

برخی از سرنخ‌های منشأ رفتار پدرانه از بستگان نزدیک ما می‌آیند. استیسی روزنبام، انسان شناس دانشگاه میشیگان، گوریل های کوهستانی در رواندا را مطالعه می کند. گتلر، روزنبام و آدام بویت در مقاله‌ای در سال 2020 در مجله Annual Review of Anthropology استدلال می‌کنند که گوریل‌ها سرنخ‌های جالبی از منشأ اجداد میمون‌های بزرگ ارائه می‌دهند.

گوریل های کوهستانی نوعی گوریل شرقی هستند. آنها در عادات و رژیم غذایی خود با گوریل های غربی (یک گونه جداگانه از گوریل که عمدتاً در باغ وحش ها یافت می شود) متفاوت هستند. روزنباوم بیشتر به یکی دیگر از ویژگی های گوریل های کوهستانی علاقه مند است: این که فرزندان زمان زیادی را با نرها می گذرانند. این مردان ممکن است پدر او باشند یا نباشند، و به نظر می رسد برایشان مهم نیست که کدام فرزند مال آنهاست.

برخلاف دیگر میمون‌های بزرگی که در طبیعت مورد مطالعه قرار گرفته‌اند، این نرها (بزرگ‌تر از ماده‌ها، با عضلات و دندان‌های بزرگ‌تر) در درجه اول پرستار بچه هستند. برخی آنها را در آغوش می گیرند و با آنها بازی می کنند. درگیری نر می تواند از گوریل های بسیار جوان در برابر شکارچیان محافظت کند و از کشته شدن حیوانات جوان توسط نرهای مهاجم جلوگیری کند. به گفته روزنبام، مزیت دیگر می تواند اجتماعی باشد.

گوریل های جوانی که با نرهای بالغ در تماس هستند می توانند مهارت های اجتماعی را بیاموزند. علاوه بر این، روابط بین گوریل های جوان و نرهای بالغ با بالغ شدن گوریل های جوان ادامه می یابد.

یکی دیگر از سرنخ های جالب در مورد اینکه گوریل های نر چگونه برای جوانان گروه خود سود می برند، از مقاله اخیر درباره گوریل های کوهستانی یتیم آمده است. محققان دریافتند که از دست دادن مادرشان باعث افزایش مرگ و میر آنها نمی شود. سایر هزینه ها مانند ب- زمان انتظار طولانی تر قبل از تولد فرزندان به ذهنشان خطور نمی کرد. به نظر می رسد روابط گوریل های یتیم با سایر اعضای گروه، به ویژه مردان غالب، از آنها در برابر تأثیرات منفی محافظت می کند.

گوریل های کوهستانی نر تنها نخستیانی نیستند که با حیوانات جوان معاشرت می کنند. ماکاک های نر بالغ نیز با حیوانات جوان وقت می گذرانند. بابون های نر همچنین با ماده ها و فرزندان جوان آنها دوستی برقرار می کنند که اغلب (اما نه همیشه) فرزندان خودشان هستند.

آیا پدرها از نظر جنسی جذاب هستند؟

مراقبت از جوان می تواند از راه های دیگر نیز برای گوریل های نر مفید باشد. روزنباوم می‌گوید که ماده‌ها ممکن است ترجیح دهند با نرهایی که تعامل زیادی با جوانان دارند جفت‌گیری کنند. او دریافت که گوریل‌های نر که در اوایل زندگی از بچه‌های خود مراقبت می‌کنند، با افزایش سن، فرزندان بیشتری دارند. به نظر می رسد ماکاک ها زمانی که زمان بیشتری را با حیوانات جوان می گذرانند برای ماده ها جذاب تر هستند.

انسان شناسان فرض می کردند که رفتار پدرانه فقط در حیوانات تک همسری می تواند تکامل یابد. گونه هایی مانند گوریل های کوهستانی این فرض را به چالش می کشند. آنها همچنین نشان می‌دهند که برخلاف آنچه دانشمندان مدت‌ها تصور می‌کردند، حیوانات نر مجبور نیستند بین انرژی برای جفت‌گیری یا والدین یکی را انتخاب کنند. یکی به نظر می رسد انتخاب مراقبت از جوان راهی برای یافتن جفت و جفت باشد.

کرمیت اندرسون، یک انسان شناس در دانشگاه اوکلاهاما، می گوید که بسیاری از مردان با کمال میل با خردسالانی که متعلق به خودشان نیستند پیوند برقرار می کنند. این سرمایه گذاری ممکن است متناقض تکاملی به نظر برسد. اما تحقیقات او نشان می دهد که مردان به کودکان دیگر و حتی فرزندان بیولوژیکی خود اهمیت می دهند و از این طریق روی روابط خود با زنان سرمایه گذاری می کنند.

البته، پدران انسانی که از فرزندان یا ناتنی های خود مراقبت می کنند با میمون هایی که فقط بچه های خود را در اطراف خود دارند، متفاوت هستند. اما گتلر و روزنباوم کنجکاو هستند که آیا اجداد ما عاداتی شبیه به گوریل های کوهستانی یا ماکاک ها داشته اند یا خیر. تحت فشارهای تکاملی، نگرش دوستانه نسبت به خردسالان می توانست به رفتار پدرانه دلسوزانه تبدیل شود.

پدر در نوع انسان

واضح است که پدران انسان توجه غیرعادی به فرزندان خود دارند. با این حال، واضح است که پدری در بین انسان ها متفاوت است. همه پدرها مراقب فرزندان نیستند و حتی گاهی در خانواده حضور ندارند. با این حال، این لزوماً بر بقا تأثیر نمی گذارد.

در مقاله‌ای در سال 2008، محققان پرسیدند که آیا احتمال مرگ کودکان بدون پدر بیشتر است؟ آنها داده های بقای کودکان را از 43 مطالعه روی جمعیت های سراسر جهان (عمدتاً جمعیت هایی بدون دسترسی به مراقبت های پزشکی مدرن) بررسی کردند.

در یک سوم مطالعات انجام شده بر روی پدران، احتمال زنده ماندن فرزندان در زمانی که پدر در نزدیکی آنها بود بیشتر بود. اما در دو سوم دیگر، کودکان بدون پدر مشکلی برای زنده ماندن نداشتند (در مقابل، مطالعات کودکان بدون مادر نشان داد که احتمال زنده ماندن آنها کمتر است). محققان معتقدند این امکان وجود دارد که … نبود پدر، سایر اعضای خانواده یا جامعه می توانند جای او را بگیرند.

گتلر امیدوار است به گسترش تعریف پدر کمک کند. تحقیقات نشان داده است که پدران می توانند نقش مهمی در مراقبت مستقیم از فرزندان خود و آموزش مهارت های آموزشی و اجتماعی به آنها داشته باشند. پدران می توانند با ایجاد روابط در جوامع خود به فرزندان خود کمک کنند. وقتی صحبت از بقا می شود، ایجاد شبکه ای از روابط می تواند بسیار مهم باشد.

وظایف پدر بسته به فرهنگ متفاوت است. به عنوان مثال، در جمهوری کنگو، گتلر با دو جامعه همسایه کار می کند. اولین جامعه ماهیگیران و کشاورزان هستند. آنها قدردان پدرانی هستند که برای تامین غذای خانواده خود سخت تلاش می کنند. همسایگان شما یک جامعه گردهمایی هستند که منابع خود را با خانواده های خارجی به اشتراک می گذارند.

در جوامع مدرن، ما ایده یک مرکز خانواده را داریم که در آن پدران مسئول تهیه لوازم ضروری و مادران برای مراقبت از فرزندان هستند. اما خانواده های مختلفی در دنیا وجود دارد. والدین بیولوژیکی کودک مجاز به زندگی مشترک نیستند. هر دو والدین می توانند از کودکان مراقبت و تغذیه کنند.

سیر معتقد است که ویژگی مشخص گونه ما انعطاف پذیری رفتار ما است. او امیدوار است که این تحقیق درک دانشمندان را از اینکه هدف از حضور پدران از منظر تکاملی و تعریف خانواده انسانی چیست، بهبود بخشد. این درک می تواند به جوامع کمک کند تا از انواع خانواده ها بهتر حمایت کنند.

۵۴۵۴