آیا واقعاً آبهای اقیانوس اطلس و آرام با هم مخلوط نمی شوند؟

حتما ویدیوهای زیبایی را در یوتیوب یا تیک توک دیده اید که به نظر می رسد مرز بین دو اقیانوس را نشان می دهد. در این ویدیوها یک طرف آب تیره تر و طرف دیگر روشن تر است.

برخی ادعا می کنند که این خطوط زیبا زمانی ایجاد می شوند که یک رودخانه یا یخچال طبیعی به اقیانوس برسد. با این حال، برخی مخالف هستند و آن را نشانه آشکاری از مخلوط نشدن دو اقیانوس می دانند. کدام دیدگاه صحیح است؟

عدم اختلاط آبهای اقیانوس اطلس و اقیانوس آرام؛ افسانه یا واقعیت؟

به گزارش گجت نیوز، نادین رامیرز، اقیانوس شناس دانشگاه Concepcion شیلی به این سوال پاسخ می دهد. به نظر او آب ها دائماً در هم می آمیزند. به عبارت دیگر، آب های اقیانوس اطلس و اقیانوس آرام در نقاط مختلف و با سرعت های متفاوت با هم مخلوط می شوند. با این حال، تغییرات آب و هوایی ممکن است بر سرعت این رویداد تأثیر بگذارد.

برای درک بهتر، تصور کنید مقداری خامه در قهوه حل می شود. هر دو مایع با هم مخلوط می شوند. با این حال، این در سرعت کم اتفاق می افتد. این را می توانید در ویدئوها و تصاویر جالب در اینترنت مشاهده کنید. آب می تواند از یک طرف شورتر، تمیزتر یا سردتر باشد. بنابراین، آشتی دادن اختلافات بین دو طرف مدتی طول می کشد.

اگر می خواهید خامه سریعتر در قهوه حل شود چه باید کرد؟ بله، شما از قاشق استفاده می کنید. در اینجا نیز بادهای شدید و امواج بزرگ نقش هم زدن با قاشق را بازی می کنند. به همین دلیل، آب‌های اقیانوس اطلس و آرام در برخی نقاط سریع‌تر از جاهای دیگر مخلوط می‌شوند. این دو اقیانوس در نزدیکی قعر آمریکای جنوبی به هم می رسند. جایی که تعدادی جزیره کوچک وجود دارد.

آبی که بین این جزایر جریان دارد با سرعت کم حرکت می کند. به همین دلیل است که تنگه ماژلان به مکانی محبوب برای گرفتن عکس و فیلم تبدیل شده است. البته آب ورودی از تنگه ماژلان به اقیانوس اطلس گاهی اندکی فروکش می کند. اما همیشه این جریان وجود دارد. از آنجا که اقیانوس آرام باران بیشتری دریافت می کند، شوری کمتری دارد. به همین دلیل مدتی طول می کشد تا آب مخلوط شود. اما در برخی مواقع طوفان ها و امواج این مرز را محو می کنند.

یخچال های ذوب شده در کانال بیگل در حال ورود به اقیانوس هستند. در این قسمت تفاوت آب شیرین و آب شور منظره زیبایی را ایجاد می کند که جلوی چشمان شما ظاهر می شود.

مورد معروف دیگر مربوط به آبراه بین آمریکای جنوبی و قطب جنوب است. این آبراه مورد استفاده دزدان دریایی بوده و بسیار متلاطم است. گاهی ارتفاع امواج در پاساژ دریک به 18 متر هم می رسد. در این شرایط طبیعی است که آب های اقیانوس آرام و اقیانوس اطلس زودتر با هم مخلوط شوند.

البته آب فقط در سطح اقیانوس ها وجود ندارد. امواج همیشه آب را بین سطح و پایین حرکت می دهند. این تغییرات همچنین منجر به ترکیب آب های مختلف می شود. همچنین مواقعی وجود دارد که آب از منابع مختلف بدون مخلوط شدن در اقیانوس حرکت می کند.

در این حالت اقیانوسی را مانند یک کیک با لایه های مختلف تصور کنید. تفاوت این است که این بار آب از منابع مختلف است. این لایه ها در زبان فنی کوچک نامیده می شوند.

عوامل ذکر شده در بالا نیز در اینجا کار می کنند. به عنوان مثال، لایه های بالایی و پایینی اقیانوس اطلس با سرعت بیشتری مخلوط می شوند. با این حال، لایه های میانی آب به زمان بیشتری برای مخلوط کردن نیاز دارند.

در مورد اقیانوس ها چیز دیگری وجود دارد که باید در نظر گرفت. دانشمندان بین اختلاط و تبادل آبهای اقیانوس اطلس و اقیانوس آرام تمایز قائل می شوند. در اثر اختلاط آبها خاصیت اولیه خود را از دست می دهند.

به عنوان مثال، اگر خامه را در قهوه حل کنید، یک مخلوط جدید و همگن خواهید داشت. با این حال، مواقعی نیز وجود دارد که توده های آب بدون اختلاط زیاد با هم حرکت می کنند.

به لطف جریان های جهانی، آب به طور مداوم در اقیانوس آرام و اقیانوس اطلس در حال حرکت است. به عنوان مثال، یک جریان قوی در اطراف قطب جنوب وجود دارد که هر ساعت به آرامی آب را از اقیانوس اطلس می کشد.

این جریان همچنین می تواند آب را از حوزه های اقیانوسی منتقل کند. از سوی دیگر، جریان دیگری وجود دارد که آب را از اقیانوس آرام گرفته و از طریق اقیانوس هند به اقیانوس اطلس در جنوب آفریقا می رساند.

در قسمت های بیرونی این نهرها آب دائماً در هم می آمیزد. با این حال، از آنجایی که لایه‌های میانی در حالت آرام‌تری قرار دارند، دانشمندان می‌توانند مسیر آنها را در نقاط مختلف جهان دنبال کنند. جالب اینجاست که فعالیت های انسانی نیز بر این پدیده (به ویژه در قطب جنوب) تأثیر گذاشته است.

آب سرد و شور این منطقه به طور معمول غرق می شود و پس از سرعت گرفتن، انرژی لازم را در اختیار جریان های آبی به سمت شمال قرار می دهد. اگرچه فعالیت های انسانی منجر به گرم شدن قطب ها شده است. حتی آب گرمتر هم نباید زیاد غرق شود. به همین دلیل حرکت آب با سرعت کمتری انجام می شود.

میزان اختلاط آبهای اقیانوس آرام و اقیانوس اطلس نیز کاهش یافته است. در واقع، اگر لایه های مختلف آب بسیار متفاوت باشند، فرآیند اختلاط بیشتر طول می کشد. در اینجا ذوب شدن لایه های یخ باعث شده است که اختلاف چگالی بین آب های سطحی و عمیق افزایش یابد. اما چرا این مهم است؟ تغییر در سرعت اختلاط آب بین دو اقیانوس بر چرخه اکسیژن و مواد مغذی تأثیر می گذارد. این تغییر در نهایت می تواند منجر به آسیب به زندگی دریایی شود.

با این حال، در نهایت، آب بین اقیانوس اطلس و اقیانوس آرام همیشه مخلوط و حرکت می کند. در واقع تا زمانی که باد و امواج وجود داشته باشد این اتفاق می افتد. با این حال، گاهی سرعت این رویداد می تواند کند باشد و مناظر دیدنی ایجاد کند و گاهی اوقات چنین چیزهایی نامحسوس است.