در ادامه نظریه ای که می گوید «مردان به‌طور طبیعی مسیریاب‌های بهتری نسبت به زنان هستند.» را بررسی کرده ایم.
طبق یک مطالعه جدید و جامع، دلایل خوبی برای تردید در این فرضیه وجود دارد. خلاصه اگر اختلافی هم هست ربطی به این که آقایان در این موضوع پیشروتر باشند.
این تحقیق در مورد ادراک فضایی [به کسب، سازماندهی، استفاده و بازنگری دانش در مورد محیط‌های فضایی مربوط می‌شود] تمرکز بر این بود که با جمع آوری صدها مطالعه و متاآنالیزهای متعدد، دانشمندان به نتایج زیر رسیدند: مردان از نظر آماری در بسیاری از وظایف فضایی و به درجات مختلف عملکرد بهتری نسبت به زنان دارند.
نویسندگان این مطالعه توضیح می‌دهند که این ایده بسیار محبوب است: «تمایل به توضیح تفاوت‌های جنسی به‌عنوان محصول انتخاب طبیعی به‌ویژه در روان‌شناسی تکاملی، جایی که مدت‌هاست علاقه به تفاوت‌های جنسی شناختی وجود داشته، گسترده است.
این مشکل که به عنوان فرضیه سازگاری خاص جنسی شناخته می شود، آن را در مقایسه با گونه های دیگر توضیح می دهد.
این مطالعه می گوید که مزیت مرد در ناوبری همیشه “بهترین مستند” تفاوت جنسی بوده است و قبلا به عنوان یک پاسخ تکاملی به “تفاوت های جنسی در اندازه قلمرو” تلقی می شد. اندازه قلمرو به وسعت منطقه ای اطلاق می شود که حیوان یا انسان برای فعالیت های روزانه خود در آن جابجا می شود.
برای بررسی این موضوع، دانشمندان دانشگاه ایلینویز تفاوت‌های جنسیتی را در «اندازه خانه و توانایی‌های فضایی» در ۲۱ گونه مختلف از جمله انسان مقایسه کردند.
سایر گونه‌های مورد مطالعه شامل شامپانزه‌ها، خرگوش‌های اروپایی، موش‌ها، نوعی قورباغه سمی و غیره هستند.
نویسندگان در این مطالعه می نویسند: «در طول نیم قرن گذشته، منابع قابل توجهی به آزمایش فرضیه سازگاری جنسی به عنوان توضیحی برای تفاوت های جنسی در مهارت های ناوبری اختصاص داده شده است. در یک متاآنالیز قبلی متوجه شدیم که شواهد ضعیف بودند و در این مقایسه با مجموعه داده‌های بزرگ‌تر، دوباره شواهد کمی برای فرضیه سازگاری جنسیتی تأیید می‌کنیم.»
تفاوت جنسیتی در رفتار یا عملکرد ممکن است ناشی از عوامل بیولوژیکی یا فرهنگی باشد که لزوماً ناشی از تکامل نیستند.
نویسندگان این مطالعه بر این باورند که مردان به دلیل تکامل و انتخاب طبیعی تکامل نیافته اند تا در جهت یابی بهتر باشند. در عوض، آنها به این نتیجه رسیدند که مردان ممکن است به دلیل عوامل بیولوژیکی غیرتکاملی مانند تجربه زندگی، در ناوبری بهتر باشند.
آنها می‌گویند: «شواهد اخیر از جمعیت‌های معیشتی نشان می‌دهد که تفاوت جنسیتی در مسیریابی فضایی در انسان‌ها یک پدیده جهانی فرهنگی نیست، بلکه در فرهنگ‌هایی که مردان و زنان رفتارهای مشابهی از خود نشان می‌دهند، ناپدید می‌شود.»
با این حال، نویسندگان تاکید می کنند که برای بررسی بیشتر این فرضیه به تحقیقات بیشتری نیاز است.
آنها گفتند: «داده‌هایی که ما باید با آنها کار می‌کردیم شامل تعداد محدودی از گونه‌ها بود که هم تفاوت‌های جنسی و هم ناوبری فضایی برای آنها اندازه‌گیری شد.» “این امکان وجود دارد که با داده های بیشتر و با کیفیت بالاتر، رابطه مثبت قابل توجهی وجود داشته باشد.”
آنها به این نتیجه رسیدند که تحقیقات آینده در مورد تفاوت های جهت گیری جنسیتی در انسان ها باید به جای عوامل ژنتیکی تکاملی بر نقش اجتماعی شدن و فرهنگ متمرکز شود.