در یک مطالعه جدید، محققان تفاوت های شناختی مهمی را بین مغز مردان و زنان کشف کردند. این تحقیق نشان می‌دهد که آستروسیت‌ها نقش مهمی در مکانیسم‌های مغزی خاص جنسی دارند.
به گزارش CTech Daily، دانشمندان Weill Cornell دریافته‌اند که گیرنده‌های آستروسیت می‌توانند اثرات متضادی بر عملکرد شناختی در مدل‌های بالینی زن و مرد داشته باشند. این مطالعه که در Cell Reports منتشر شد، نشان می‌دهد که آستروسیت‌ها نقش مهمی در مکانیسم‌های مغزی خاص جنسی دارند.
به گزارش ایسنا، دانشمندان Weill Cornell Medicine برای اولین بار به شواهدی دست یافتند که نشان می دهد گیرنده های روی آستروسیت ها، به عنوان سلول های مغزی که نورون ها را پشتیبانی و تنظیم می کنند، ممکن است اثرات معکوس بر عملکرد شناختی در مدل های بالینی زن و مرد داشته باشند. این تحقیق نقش آستروسیت ها را در کمک به مکانیسم های مغز با در نظر گرفتن نقش و اهمیت جنسیت روشن می کند.
این تحقیق بر روی گیرنده mGluR3 متمرکز شد و نشان داد که افزایش سطح آن باعث بهبود حافظه در زنان مسن تر می شود، در حالی که کاهش گیرنده mGluR3 باعث اختلال در حافظه در زنان جوان می شود. برعکس، کاهش mGluR3 باعث افزایش حافظه در مردان می شود.
این نتایج نشان می‌دهد که درمان‌هایی که گیرنده‌های آستروسیت را هدف قرار می‌دهند ممکن است نیاز به ارزیابی اثرات جنسی داشته باشند. این امر اهمیت در نظر گرفتن جنسیت بیولوژیکی را در تحقیقات علوم اعصاب برجسته می کند.
در حالی که بسیاری از مطالعات اثرات گیرنده های آستروسیت را بر رفتار مورد بررسی قرار داده اند، هیچ یک نقش جنسیت بیولوژیکی را بررسی نکرده اند. علاوه بر این، بیشتر این مطالعات فقط مردان را شامل می شود.
در همین حال، مطالعه فعلی این فرض قدیمی را به چالش می کشد که سیگنال دهی آستروسیت اثرات شناختی مشابهی در هر دو جنس دارد.
تغییرات در گیرنده‌های آستروسیت در بیماری‌های عصبی مختلف با تفاوت‌های جنسی شناخته شده از جمله اختلالات عصبی، اسکیزوفرنی، سکته مغزی و صرع مشاهده می‌شود. Anna G. Orr و همکارانش در موسسه تحقیقات ذهن و موسسه تحقیقات هلن این مطالعه جدید را فرض می کنند: اثرات شناختی گزارش شده قبلی در مردان را نمی توان به زنان تعمیم داد.