آگراندیسمن قسمت سوم بررسی کارگردانی و اجرای مهران مدیری در نمایش رئالیتی اسکار. نه، این تاریخ ماست. نبود
مهران مدیری این هفته در آغاز فصل ششم «اسکار» اعلام کرد که در پایان این فصل این رقابت به پایان می رسد و ادامه نخواهد داشت. «اسکار» یکی دیگر از تجربه های برنامه نویسی مهران مدیری پس از نمایش و بازی «دورهمی» بود. برنامه یا مسابقه ای مفرح و پرمخاطب که با وجود نکاتی که داشت نتوانست به اثری درخشان و ماندگار در کارنامه این هنرمند محبوب تبدیل شود.
به گزارش بازتاب آنلاین، مهران مدیری یکی او یکی از پرطرفدارترین چهره های کمدی ایران است و طبیعتا همه برنامه های او با استقبال خوبی مواجه می شود. به همین دلیل «اسکار» توانست به اثری پرطرفدار تبدیل شود و طرفداران زیادی داشته باشد اما با همه این ویژگی ها برنامه ای بی عیب و نقص است. نبود. منتظر ماندیم تا «اسکار» به فصل پایانی خود برسد تا بتوانیم با دید کلی تری با ابعاد مختلف آن روبرو شویم و از نقاط قوت و ضعف آن بنویسیم. به بهانه پایان این مسابقات پس از فصل ششم، این قسمت از سازمان خود را به تحلیل فعالیت مربی در این مسابقات اختصاص داده ایم.
بررسی پیاده سازی | شکی نیست که مهران مدیری به عنوان یکی او که یکی از قدیمی ترین، با تجربه ترین و موفق ترین کمدین های تلویزیون ایران است، همیشه برای مخاطبان جذاب است. او مدیر برندی است که حضورش می تواند مخاطبان زیادی را برای یک برنامه جمع کند و صحبت های شیرینش باعث می شود حتی در شرایط بد روحی هم لبخند بزنیم. بنابراین طبیعی است که هیچ حرفی برای بازی مدیری نداشته باشیم و به صراحت تاکید کنیم که بخش بسیار مهمی از جذابیت «اسکار»، بازی خود مهران مدیری است. هم به دلیل محبوبیت این چهره و هم به دلیل اقداماتی که برای سرگرم کننده تر کردن برنامه و اجرای آن به خوبی انجام می شود. یک مدیر حتی با سکوت ها و نگاه ها و پاسخ های بسیار کوتاهی که در موقعیت های مختلف بیان می کند و همچنین نحوه ارتباطش با شرکت کنندگان که ارتباط مستقیمی با ویژگی های خاص او دارد می تواند برنامه را جذاب کند.
روش داوری | یکی یکی از بحث برانگیزترین و بحث برانگیزترین موضوعات «اسکار» نحوه قضاوت بین شرکت کنندگان است. از همان قسمت اول، کارگردانی اعلام می کند که هیچ خبری از تیم داوری نیست و حتی مردم در انتخاب بهترین مسابقه شرکت نمی کنند. همه چیز صرفا بر اساس نکاتی است که او برای شرکت کنندگان در نظر می گیرد. اما مشکل اصلی اینجاست که نکات مدیر از چارچوب خاصی پیروی نمی کند. به این معنا که معیار تعریف شده ای وجود ندارد تا مخاطب و شرکت کنندگان بفهمند که یک مدیر قضاوت اساسی می کند و مثلاً برای یک نفر از ده امتیاز 4 و برای دیگری 6 یا 7 امتیاز را در نظر می گیرد. یک مدیر حتی این حق را دارد. به کسی که سوالی در مورد امتیاز بپرسد یا دلیل پایین بودن امتیاز خود را از دیگران بداند تعلق نمی گیرد. زیرا حتی اگر این سوال را از او بپرسید، به جز “من می خواهم” به شما پاسخی نمی دهد. درست است که «اسکار» در کل یک برنامه مفرح است و برد و باخت تأثیر چندانی ندارد، اما به هر حال مردمی که دائماً در حال تماشای مسابقات مختلف ایرانی و خارجی هستند، برای نحوه ارزیابی مسابقات نیز ارزش قائل هستند. بی نظمی آنها را آزار می دهد.
روش آدرس | «اسکار» مسابقه ای جدید با ویژگی های خاص خود است که در مجموع می توان آن را اثری مفرح و سرگرم کننده دانست. اما آیا از پتانسیل کامل آن بهره برداری شده است؟ مسابقات زیادی را دیده ایم که از همان ابتدا و در سکانس افتتاحیه آنقدر قدرت نشان می دهند و جلب توجه می کنند که مخاطب مطمئن است نمایشی که چنین شروعی دارد قطعا در آینده جذابیت بیشتری خواهد داشت. خیلی دور نرویم. کافی است یک بار دیگر نحوه شرکت شرکت کنندگان در مسابقه «مافیا» یا «جوکر» را مرور کنیم و… بفهمیم که یک کارگردان می تواند از چه روش های خلاقانه ای برای شروع کار استفاده کند; یک اتفاق عملا ناشناخته در «اسکار». مهمانان بدون هماهنگی خاصی یکی پس از دیگری وارد استودیو می شوند و می نشینند. مدیری بلافاصله تبلت خود را بیرون می آورد و هر بار با اظهار بی اطلاعی از مواردی، نکاتی را مشخص می کند و سپس ویدیو وال متحرکی را که وارد صحنه می شود توصیف می کند و هر بار همه چیز همان مسیر را طی می کند. نکته مهم اینجاست که یک مدیر در تمام مدت اصرار دارد که کنترل راننده را در دست دارد و باید همه کارها را به موقع، درست و دقیق انجام دهد، اما کوچکترین قاعده ای در مورد گلزنی در نظر نگرفته است. موضوع بعدی چیدمان عناصر استودیو و ویلا است. درست است که برخی از مسابقات به دلیل نیاز به ابزار خاص باید در ویلا اجرا شود، اما بسیاری از آنها را می توان به راحتی در استودیو با حضور کارگردان ضبط کرد و جذابیت آنها را افزایش داد. با این حال، مدیر ترجیح داد آنها را در داخل ویلا نیز ضبط کند. آن قسمت هایی که بدون حضور مدیر جذابیتی ندارند. در واقع می توان گفت «اسکار» با یک اتاق فکر دقیق و سنجیده و با ایده های خلاقانه وارد میدان شد، اما در بسیاری از موارد در سطح ایده باقی ماند و جلوتر نرفت.
حضور دستیار اجرایی | نیما شعبان نژاد را از مسابقه خندوانه می شناسیم. او با شخصیت نیما و بایرام در موقعیت های مختلف بازتاب آنلاین را همراهی می کرد و حضورش به قدری جذاب بود که خیلی زود توانست در دل مخاطبان جایگاهی برای خود دست و پا کند. در واقع همراهی شعبان نژاد با با رامبد عامل اصلی شهرت او شد. طبیعتا حضور او در «اسکار» می تواند به همان اندازه جذاب باشد و موقعیت های مفرح ایجاد کند، اما کارگردان از پتانسیل حضور این بازیگر توانا در کنارش بهره ای نبرده است. نیما هر بار فقط کنار کارگردانی می نشیند و هر از گاهی جوک های خنده دار می کند و از روی برگه سوال می خواند یا در نهایت با کارگردان و شرکت کنندگان صحبت های کوتاهی می کند، اما ما که قبلا این بازیگر را در خندوانه دیده ایم و بازی موفق او در سریال هیولا به خوبی می دانیم که نیما خیلی بیشتر از این ها دیده می شد یکی یکی از برندگان اصلی برنامه شوید.
با این حال «اسکار» به آخرین فصل خود رسید و تجربه دیگری در کارنامه کارگردانی به جا گذاشت. تجربه ای که با وجود خوشحالی که برای ما ایجاد کرد، شاید نتوانیم آن را به عنوان یک اثر موفق در بین کارهای مدیریتی جای دهیم و برای همیشه در ذهن خود نگه داریم.
