طبق جدیدترین تحقیقات از نوعی نانوذرات پلیمری میتوان برای کمک به درمان بیماری آلزایمر استفاده کرد.
بیماری آلزایمر (AD) یک بیماری مرتبط با سیستم عصبی است. یکی ارائه روش های درمانی در دنیا یکی از چالش هاست. این بیماری زمانی رخ میدهد که پلاکتهای بتا آمیلوئید (Aβ) و پروتئین تاو (TAU) در مغز انباشته میشوند که منجر به اختلالات شناختی پیشرونده میشود.
محققان اخیرا با استفاده از ظرفیت نانوذرات پلیمری (لاکتیک-کو-گلیکولیک اسید – PLGA) رویکرد درمانی جدیدی را برای کاهش این بیماری ناتوان کننده برای درمان بیماران آلزایمر ارائه کرده اند.
تجمع پروتئین تاو ناشی از دانه های Aβ یک فرآیند مهم در آسیب شناسی بیماری آلزایمر است. پروتئین های تاو به طور معمول میکروتوبول ها را در نورون ها تثبیت می کنند. با این حال، در بیماری آلزایمر، تجمع غیرطبیعی این پروتئین ها منجر به تشکیل غیرطبیعی گره های نوروفیبریلاری (NFTs) می شود که منجر به اختلال عملکرد سیستم عصبی و مرگ سلولی می شود.
دانه های Aβ قطعات کوچک و محلول پروتئین بتا آمیلوئید هستند که می توانند تجمع تاو را القا کنند. نانوذرات پلیمری نتایج امیدوارکنندهای در مهار تجمع تاو ناشی از دانههای Aβ نشان دادهاند. این مطالعه نشان داد که نانوذرات پلیمری میتوانند تجمع تاو را سرکوب کنند، اندازه فیبریل را کاهش دهند و ساختار تاو را از α-مارپیچ به ساختار ورقه β تغییر دهند.
این اثر بازدارنده نانوذرات پلیمری بر تجمع تاو وابسته به دوز است و مختص حضور یک القاکننده خاص نیست. این یافته ها ظرفیت این نانوذرات را به عنوان یک استراتژی درمانی برای آسیب شناسی برجسته می کند.
می توان با استفاده از فناوری نانو در درمان بیماری آلزایمر انقلابی ایجاد کرد. دارورسانی با استفاده از نانوحاملهای مبتنی بر فناوری نانو، ظرفیت غلبه بر محدودیتهای موجود را با فراهم کردن فراهمی زیستی بهبودیافته، افزایش نفوذ، عبور مؤثر از سد خونی مغزی، حفظ طولانیمدت در بدن و هدفگیری دقیق مغز دارد.
پتانسیل نانوتکنولوژی در درمان بیماری آلزایمر با مطالعه نانوذرات پلیمری بیشتر برجسته شده است. این نانوذرات می توانند به عنوان نانوحامل مورد استفاده قرار گیرند و می توانند به طور موثر عوامل درمانی را به مغز برسانند و به مهار تجمع تاو کمک کنند.
در حالی که نانوذرات پلیمری در درمان بیماری آلزایمر نویدبخش است، پرداختن به مسائل نظارتی برای کاربرد ایمن و موثر حیاتی است. نهادهای نظارتی نقش مهمی در تضمین ایمنی و اثربخشی استراتژیهای درمانی جدید دارند. مطالعات بالینی جامعی برای ارزیابی ایمنی، کارایی و توزیع زیستی این نانوذرات در درمان بیماری آلزایمر مورد نیاز است.