موزی که امروزه می خوریم (موز کاوندیش) به دلیل بیماری گیاه کشی به نام پژمردگی فوزاریوم در معرض خطر انقراض است. اما به هیچ وجه نباید تعجب کنید، زیرا انواع دیگری از موز وجود داشت که به دلیل شیوع سایر سویه های این بیماری از بین رفت.
یک نمونه معروف از موز منقرض شده، موز Grass-Michel بود که بیش از هفتاد سال پیش بازار جهانی موز را پر کرده بود اما اکنون تقریباً منقرض شده است. این بیماری در دهه 1950 تولید موز را از بین برد.
با این حال، به گزارش فرادید، محققان در یک مطالعه جدید دریافتند که گونه‌ای از بیماری که امروزه موز را تهدید می‌کند، از سویه‌ای که در قرن بیستم آسیب زیادی به بار آورد، ناشی نمی‌شود و ممکن است راهی برای جلوگیری از گسترش آن وجود داشته باشد. کنترل کنید.
بر اساس بیانیه دانشگاه ماساچوست آمهرست، یافته های این تیم که روز جمعه (16 اوت) در مجله Nature Microbiology منتشر شد، می تواند به جلوگیری از “آخرالزمان موز” کمک کند.
لی جون ما، نویسنده اصلی این مطالعه و استاد بیوشیمی و زیست‌شناسی مولکولی در دانشگاه ماساچوست آمهرست، در بیانیه‌ای گفت: «نوع موزی که ما امروز می‌خوریم، همان موزی نیست که پدربزرگ و مادربزرگ ما می‌خوردند. این موزهای باستانی (موزهای گراس میشل) عملاً از بین رفتند و قربانی اولین شیوع فوزاریوم در دهه 1950 شدند.
انواع مختلفی از موز وحشی وجود دارد و ما انواع مختلفی را پرورش می دهیم. امروزه رایج ترین موز موجود در فروشگاه ها موز کاوندیش از گونه Musa acuminata است. طبق گفته باغ گیاه‌شناسی سلطنتی کیو در بریتانیا، تقریباً تمام موزهای صادر شده در سراسر جهان از این نوع هستند.
گیاه موز مبتلا به بیماری پژمردگی فوزاریوم
موز کاوندیش برای مقاومت در برابر پژمردگی فوزاریوم که موز گراس میشل را نابود کرد، پرورش داده شد. با این حال، در دهه 1990 دومین شیوع پژمردگی فوزاریوم رخ داد که کاوندیش را نیز تحت تأثیر قرار داد و کاوندیش از آن زمان تاکنون مورد تهدید قرار گرفته است. مانند موز، گونه های مختلفی از پژمردگی فوزاریوم وجود دارد که هر کدام به یک گیاه میزبان متفاوت حمله می کنند.
هنگامی که محققان 36 سویه فوزاریوم را از سراسر جهان مقایسه کردند، دریافتند که پاتوژن عامل شیوع فعلی از ژن‌هایی استفاده می‌کند که اکسید نیتریک قارچی را برای حمله به میزبان استفاده می‌کند. این تیم نمی‌دانند چگونه این ژن‌ها باعث ایجاد این بیماری در موز کاوندیش می‌شوند. با این حال، آنها دریافتند که حذف ژن ها باعث کاهش بیماری زایی آن (توانایی آسیب رساندن به میزبان) می شود، بنابراین کاهش اکسید نیتریک می تواند کلید کنترل بیماری باشد.
اگرچه مطالعه جدید ممکن است نویدبخش نجات موز مورد علاقه ما باشد، کشت تک محصولی (کشیدن یک محصول در سال) مشکل اساسی موز است و تا زمانی که ما به یک گونه تکیه کنیم، آنها مستعد ابتلا به بیماری هستند.
ما گفت: “اگر یک محصول بزرگ فاقد تنوع باشد، به یک هدف آسان برای پاتوژن ها تبدیل می شود.”