به گزارش پی ام آپ به نقل از عصر ایران، در عصر ارتباطات، تکذیب خبر اعدام تتلو دقایقی پس از انتشار خبر اعدام، گواه ضعف اطلاعاتی در ساختار حکومتی است.
بزرگان و کارشناسان رسانه بارها اعلام کرده اند که باید مدیریت تغییر کند و سیاست های اتخاذ شده در حوزه رسانه اصلاح شود. در این میان گفتند که این گفتمان چگونه است و توضیحات و ایرادات کارشناسان حکایتی است. سهل انگاری در این زمینه و مسئولان امر ما را به یاد ضرب المثلی می اندازد که این روزها در بیشتر حوزه های مدیریتی می شنویم. اگر آن گوش، گوش تو و ناله است، ناله من چیست؟ و صرف نظر از صحت و سقم خبر اعدام تتلو، پس از تعریف این رفتار مجرمانه، لازم است در ماده 262 قانون مجازات اسلامی چنین بیان شود: هر که باشد پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم. با او و او را درود فرست، وگرنه هر کس به پیامبران بزرگ خدا ناسزا بگوید، پیامبر حقیر است و به اعدام محکوم می شود. ماده ۲۶۳ از این قاعده مستثنی شده است: در صورتی که متهم ادعا کند که اظهارات خود از روی اکراه، سهل انگاری، سهو یا مستی، عصبانیت یا عامیانه یا بدون توجه به معنای الفاظ یا نقل قول بوده است، فرعی محسوب نمی شود. النبی از دیگری.
برگزاری کنسرت های مجازی درباره امیرحسین مقصودلو و مراجعه به مطالب منتشر شده و دیده شده تا زمان دستگیری، ثابت می کند که او بیشتر اوقات از نظر روانی بی ثبات بوده و شاید به همین دلیل است. در ماده مورد بحث که در رسیدگی به این ادعا برجسته شده است، آمده است که سب در صورت مستی یا عصبانیت و یا توهین به حقیقت با نقل قول دیگری به هفتاد و چهار ضربه شلاق محکوم می شود. . می توان تصور کرد که عنصر روانی یا به عبارتی قصد مجرمانه یکی از عناصر اساسی در ارتکاب جرم است، بنابراین افرادی که فاقد اراده هستند (مانند از دست دادن اراده در اثر مستی یا مصرف مواد مخدر). و غیره) تحت عنوان جهات تخفیف از مجازات معاف هستند.
علاوه بر مفاد آن یادداشت و وضعیت روحی تتلو، باید اذعان داشت که بنا به گزارش رسانه‌ها در خصوص دفاعیات وی در جلسات رسیدگی، وی به دو دلیل نمی‌تواند مشمول مجازات اعدام در نظر گرفته شود:
1- با توجه به اصل توبه در فقه امامیه و مقررات مندرج در عنوان توبه در مواد 114 تا 119 قانون مجازات اسلامی و حکم مندرج در ماده 115 امکان مجازات اعدام وجود دارد.
2- آنچه تاكنون در مورد احوال روحي- رواني آنها گفته يا ديده شد، مؤيد اين ادعاست كه ظن مبتني بر قاعده باب (تدور الحدود بالشبهات) در ارتكاب رفتار مجرمانه با اختيار و قصد و در چنين مواردي است. در موارد شدیدترین آن یعنی اعدام محدودیتی ندارد.