Mini -Serial جدید Netflix Mini -Serial یک کار خیره کننده است که توانسته است دنیای روایت ویژه خود را در چهار بخش ایجاد کند و علاوه بر شکل گیری انتقاد و افکار جهانی در مورد ساختار داستان و چگونگی ظهور تکنیک های سینمایی خلاق ، از دیدگاه موقعیت های روانی و میانی.
به گفته شرق ، Mini -Serial جدید Netflix Mini -Serial یک کار خیره کننده است که موفق شده است دنیای روایت ویژه خود را تنها در چهار بخش ایجاد کند ، و علاوه بر شکل گیری انتقاد جهانی و عقیده در مورد ساختار ساختار داستانی و اینکه چگونه تکنیک های سینمایی خلاق ، از منظر روانشناختی و موضوعات روانشناختی مورد بحث قرار گرفته است.
این سریال که فقط در هفته اول انتشار به آمار خیره کننده ای دست یافت و به دنبال آن موضوعاتی از قبیل تحسین منتقدان برجسته سینمایی و همچنین پیوند آن با مسئله حساس و در حال گسترش خشونت افراطی پسران نوجوان علیه دختران در جامعه معاصر انگلیس و نتفلیکس به زودی فصل دوم را تولید کرد.
دامنه این سریال حتی تا زمان ورود پارلمان انگلیس گسترش یافته است و بار دیگر موضوع نحوه استفاده از سیاست های ضد خشونت علیه زنان را در صدر قرار داد. در حقیقت ، ایده اولیه این سریال برای گراهام در پاسخ به یک نگرانی اجتماعی ، یعنی افزایش استفاده از سلاح های سرد در نزاع دختران و پسران نوجوان شکل گرفت. “بزرگسالی” اصلی در ارتباط با یک نوجوان 6 ساله ، جیمی میلر طراحی شده است که به اتهام قتل همکلاسی خود ، کیتی لئونارد دستگیر می شود.
زیر مجموعه داستان و روایت های دیگر این درام جنایی و روانی نیز در این زمینه شکل گرفته است ، و جالب اینکه ، سویه های معما داستان به گونه ای پرداخت می شود که ابعاد پنهان این جرم با مراجعه به عمیق ترین لایه های داخلی هر و در پاسخ به موضوع مشخص می شود.
اما بر خلاف بسیاری از سریال های روانکاوی ، سازندگان این سریال نه تنها درام خود را برای بیان یک موضوع علمی خاص طراحی کرده اند ، بلکه پیوند بین یک مسئله روانشناختی و قوانین نمایشی حاکم بر فضای داستان ، به روشی ظریف و هیجان انگیز و علاوه بر یکدیگر است. یک تلگرام اساسی را وارد کنید.
برای مدت طولانی در رسانه های مختلف بحث در مورد نسل ها وجود داشته است و تفاوت های اساسی آنها با نسل های قبلی مطرح شده است. مبنای و روبنا روایت در “بزرگسالی” نیز بر اساس همین موضوع استوار است و کارگردان سریال فیلیپ باران بارانی در بسیاری از قسمت های هر قسمت بر این امر تأکید می کند. به عنوان مثال ، در بخش دوم ، تحقیقات لوک باسکووماب و میشا فرانک ، افسران جنایی در این مورد ، در محیط مدرسه مورد بررسی قرار می گیرند. جو که علاوه بر این دو ، برای معلمان و کارکنان مدرسه ناشناخته است ، بنابراین سازندگان سریال اختلافات بین رشته ای و نگرانی ها و نگرانی های مختلف هر گروه را تأیید می کنند.
بزرگسالی همچنین نشان می دهد که چگونه افکار و روش های مشهور مانند اندرو تیت می تواند تأثیر مخرب بر گروههای سنی حساس جامعه داشته باشد. مسئله انتزاع و گزاره غیر ارادی مبتنی بر این که 5 ٪ از زنان فقط به 5 ٪ از مردان در یک جامعه جذب می شوند ، مفاهیمی هستند که پیوندهای روانی قوی با گروه های سنی بزرگسالان در اروپا و آمریکای شمالی دارند و نتیجه گیری این سریال به گونه ای است که گسترش شبکه های اجتماعی فراگیر در فضای مجازی به عنوان راهی برای گسترش فضای مجازی به عنوان یک فضای مجازی است. یکی عوامل اصلی این موضوع و پدیده شکافهای بین نسلی معرفی شده است.
از نظر قصه گویی ، تمرکز هر قسمت از سریال “نوجوانان” ، با رویکرد دقیق و مهندسی شده ، جنبه های مختلفی از دستگیری جیمی را در بر می گیرد و در قالب فصل هایی مانند بیگانگی افسران میانی در مواجهه با نوجوانان ، روانشناس و روانشناس. مخاطب قرار می گیرد.
یکی از بخش های درخشان این سریال از منظر محتوا ، وقایع فعلی در قسمت آخر است که عواقب این جنایت را برای نوجوان دستگیر شده نشان می دهد. در دنباله آخر این سریال ، والدین در حیاط خلوت خود و با صداقت منحصر به فرد سعی می کنند رفتار جیمی را مطابق با علایق خود و در رابطه با وظایف خود با کودک بررسی کنند.
بخش تکان دهنده ای که منعکس کننده یک مسئله مهم و جهانی است و به این سؤال اساسی می پردازد که خانواده چقدر می توانند در جامعه معاصر کودک بازی کنند که پدیده مقاربت و تقسیم بعدی هر گروه به اوج خود رسیده است؟ سوالی که البته با وجود درگیری های موجود متنی و خارجی ، پاسخ آسان نیست و در نهایت نتیجه گیری نهایی به بیننده داده می شود.
علاوه بر بهره مندی از روایت مدرن و موجز خود ، “بزرگسالی” نیز از نظر عناصر فرمیک و نحوه استفاده از تکنیک های سینمایی نمونه های جالبی دارد. هر قسمت از این مجموعه به شکل سکانس ها و در یک برداشت بلند به پایان رسیده است. ایده ای که ، در وهله اول ، با توجه به تعدد مکانهای موجود ، تا حدودی جاه طلب است ، اما اجرای دقیق و متفکرانه ای دارد.
صرف نظر از اجرای ناکافی ، مهمترین چیز این است که به دنبال ارتباط بین “فرم” ، “تکنیک” و “روایت” باشید. استفاده از تکنیک تک رنگ در “نوجوانی” فقط به عنوان رویکرد فنی توجه کارگردان نبود و ریشه های شکل گیری آن در نوع روایت و عملی که برای هر شخصیت در نظر گرفته شده بود تا ویژگی های روانی هر یک را نشان دهد.
در حقیقت ، موفقیت عمده این سریال در تثبیت ابعاد معنایی و متعالی از فرمت شکل گرفته در متن داستانی ، تصمیم هوشمندانه سازندگان اثر در پایان هر سکانس است و مثلث جک تورن ، استیون گراهام و فیلیپ باران موفق شده اند و در ایجاد یک پل معنی دار بین فرم. پازل سریال واقع شده و قادر به هدایت لایه های مختلف روان هر شخصیت است.
این سریال “نوجوان” با توجه به موضوع برجسته و عناصر و مختصات ساختاری ، می تواند به یک الگوی قابل اعتماد از خوانش های درام مدرن تبدیل شود و از دیدگاه نظری نیز یک نمونه موفق است.