پدرخوانده به عنوان دنباله ای برای پدرخوانده تحسین شده ساخته شد. قسمت اول این کار با بازی مارلون براندو و آل پاچینو ، به یک سینمایی کلاسیک تبدیل شد. آل پاچینو همچنین در دو قسمت بعدی بازی کرد و توجه تحسین برانگیز بسیاری از طرفداران در پایان قسمت دوم روی صحنه ای متمرکز شده است.
در یکی علاقه مندان به سینما صحنه آخر وب سایت فیلم را تحسین می کنند. پدرخوانده فقط دو سال پس از اولین قسمت منتشر شد. در این قسمت ، علاوه بر چهره های آشنا مانند رابرت دووال ، دایان کیت و تالیا شایر ، رابرت دنیرو به بازیگران پیوست. صحنه ای که در آن Duval ، Shire ، Pacino و James Kah حضور دارند ، مورد توجه بسیاری قرار گرفته است.
یکی کاربران تصویری از فیلم را در یک مقایسه دوگانه (قبل و بعد از آن) منتشر کرده اند و صحنه را نمونه ای از کارگردانی نبوغ توصیف کرده اند. در این پست آمده است: “نبوغ – پایان پدرخوانده. در صحنه گذشته ، سانی در مرکز قاب قرار دارد و همه اعضای خانواده در اطراف خود نشسته اند. مراقب نشستن او باشید. برعکس ، مایکل در صحنه آخر کاملاً تنهاست و به پس زمینه ای که سانی نشسته بود نگاه کنید.”
هواداران به سرعت با این تحلیل و صحنه موافقت کردند یکی آنها شاهکارهای فیلم سازی را توصیف کرده اند که پیام اصلی دنباله را منتقل می کند.
یکی از طرف کاربران ، “این صحنه در چندین سطح تأثیرگذار است. نشان می دهد که مایکل یک فرد رد شده است ؛ کسی که در خانواده جای نمی گرفت و آگاهانه علیه آن شورش می کرد. سانی ، در مقابل ، آشکار بود و بدیهی است ویتو کسی است که قرار بود رئیس بعدی خانواده باشد.
اما صحنه همچنین نشان می دهد که دنیای مایکل چقدر تغییر کرده است. در حقیقت ، تا پایان فیلم ، تقریباً همه افراد در صحنه اول یا مرده اند یا رابطه آنها با مایکل به شدت خراب شده است. تام و کانی تنها کسانی هستند که مانده اند ، اما مایکل پل نیز آنها را از بین می برد.
بنابراین ، این صحنه ساده اما معنی دار به خوبی نشان می دهد که دنیایی که مایکل نمی خواست اکنون باشد. و از این طریق ، او تمام خانواده خود را از دست داد. خانواده ای که اساس این امپراتوری بود. در یک مقطع فیلم ، استقلال مایکل نیز ناپدید می شود. او به یک مافیای حریص تبدیل شده است ، که با شخصیت هند سیاه در فلاش بک های ویتو تفاوت چندانی ندارد. “
کاربر دیگری اظهار داشته است که این صحنه تغییر بزرگی در شخصیت اصلی ، مایکل کورلئون (با بازی آل پاچینو) نشان می دهد. او نوشت:
“هربار که این صحنه را می بینم ، دوباره احساس درک وجود دارد. وقتی برای اولین بار پدرخوانده را می بینید ، فکر می کنید مایکل در طول فیلم تغییر تدریجی داشته است ؛ اما بعد از دیدن این صحنه ، فکر می کنم” نه ، او خیلی زودتر از آنچه فکر می کردم به آن مرحله رسیده بود. “
کاربر دیگری نیز پیشنهاد کرده است که حضور داشته باشد یکی قسمت اول بازیگران می تواند صحنه را حتی چشمگیرتر کند. وی نوشت: “ای کاش مارلون براندو می توانست در این صحنه ظاهر شود ، اما شاید بهترین چیزی که او حضور نداشت ، و این امر آن را مؤثرتر می کرد.”
با این حال ، کاربر دیگری مخالفت کرد و نوشت: “قسمت اول متعلق به براندو بود و قسمت دوم کاملاً به دنیرو اختصاص داشت.” از آنجا که هر دو بازی های نمادین را در فیلم های خودشان ارائه می دادند ، حذف ویتو از صحنه کاملاً باهوش بود. “
منبع: بیان کردن
مترجم: Mahsa Bahadori
۲۴۵۲۴۵