زاهرا بیت ، یک متخصص ارشد تحقیقات آموزشی در ایران ، در یادداشتی در ایران نوشت: جشنواره موسیقی کوچه در بوشر رویدادی بود که نه تنها به عنوان آینه ای از فرهنگ بومی و هنر ایران جنوبی ، به عنوان الگوی موفق قانون ، اعتماد به نفس در بخش خصوصی و جامعه ملی ، درخشید.
این جشنواره که تحت مجوز رسمی وزارت فرهنگ و هدایت اسلامی برگزار شد ، نشان داد که چگونه می تواند به قانون پایبند باشد ، از فعالیت های زیرزمینی و هنجاری در زمینه موسیقی و موسیقی جلوگیری کند ، ضمن اینکه فضایی پویا برای ارتقاء فرهنگ و هنر بومی نیز فراهم می کند.
بدون شک ، وزارت فرهنگ و هدایت اسلامی مجوز برای برگزاری جشنواره چهارم کوچه در سه مکان مشخص (دانشکده خوشبختی ، تالار بزرگ فری و لیان) و ایستادن در برابر فشار سازمان یافته برخی از افراد و دستگاه ها ، با برداشتن گامی طولانی به سمت اجرای قانون و فعالیت های فرهنگی.
این اقدام ارزشمند نه تنها هویت فرهنگی بوشر و موسیقی ایران را حفظ کرد ، بلکه پیام روشنی به جامعه هنری نیز نشان داد که این قانون یک بستر امن برای شکوفایی هنری و پایبندی به آن است که ادامه فعالیت های فرهنگی را تضمین می کند!
اما جشنواره کوچه فراتر از یک رویداد موسیقی درسهای بزرگی را برای سیاست گذاری فرهنگی به ما آموخت. اول ، اعتماد به بخش خصوصی و کلاس هنری ؛ برگزارکنندگان این جشنواره که از جامعه بومی تشکیل شده و با تکیه بر توانایی های محلی ، نشان دادند که وقتی بخش خصوصی به اعتماد و اقتدار واگذار شد ، این بخش با درک عمیق از شرایط اجتماعی ، بهترین راه را برای پیشبرد اهداف فرهنگی انتخاب کرد. نمونه بارز این واکنش خودجوش و مسئول آنها به حادثه تلخ بندر شهید رجائی بود.
قبل از اعلام عزاداری عمومی ، برگزارکنندگان بیانیه ای را صادر کردند که برنامه های خود را به صورت عزاداری ادامه می دهد و سرانجام با توجه به شرایط جامعه ، در صفحه رسمی خود از پایان رویداد فرهنگی گزارش شده است. این تصمیم ، بدون هیچگونه دستورالعمل و دستورالعمل ، از درک عمیق فرهنگی و بومی جامعه هنری برخاست و نشان داد که حوزه فرهنگ و هنر همیشه پیشگام در همراهی افراد و شرایط اجتماعی بوده است.
درس دوم نیاز به هدایت برنامه های فرهنگی و هنری در قانون است. جشنواره کوچه با به دست آوردن مجوزهای لازم و پیروی از چارچوبهای قانونی ، الگوی موفقی از نحوه استفاده از ظرفیت های فرهنگی و هنری بدون تقویت حاشیه های غیر ضروری ارائه داد.
این رویکرد نه تنها از سوء استفاده های احتمالی جلوگیری می کند ، بلکه به مؤسسات مسئول نیز اجازه می دهد تا با اطمینان بیشتری از این رویدادها حمایت کنند. همه ما ، از هنرمندان و سازمان دهندگان گرفته تا سازمان های دولتی و مردم ، باید با هم همکاری کنیم تا فعالیت های فرهنگی را در مسیر قانون تقویت کنیم و با اعطای مجوزهای لازم و ایستادن ، فضایی ایمن و پویا برای هنر فراهم کنیم.
درس سوم زمینه فرهنگ و هنر در درک شرایط اجتماعی و همراهی با آن است. جشنواره کوچه که ریشه در سنت های بومی و فرهنگ بوشر دارد ، نشان داد که جامعه هنری بدون نیاز به دستورالعمل های دستوری می تواند با درک عمیقی از اوضاع عمل کند. این ویژگی ریشه در اصالت فرهنگی و هویت این رویداد دارد که از کوچه های بوشر سرچشمه می گیرد و به روح جمعی مردم این سرزمین گره خورده است.
در این میان ، تلاش های سازمان یافته برخی از جریان ها برای از بین بردن دولت ، رئیس جمهور و وزارت هدایت نمی توانند نادیده بگیرند. این گروه ها قصد داشتند جشنواره کوچه را به ابزاری برای تضعیف نهادهای فرهنگی تبدیل کنند ، با فشار بی سابقه و حملات برنامه ریزی شده. اما پاسخ بیش از حد وزارت راهنمایی ، همراهی مسئول سازمان دهندگان و حمایت گسترده مردم در رسانه های اجتماعی ، توطئه را خنثی کرد. جشنواره کوچه نه تنها به پایان رسید بلکه به سمبل مقاومت فرهنگی و قانونی بودن تبدیل شد.
در پایان ، جشنواره کوچه به ما می آموزد که فرهنگ و هنر ، هنگامی که به متن قانون و اعتماد به نفس در بخش خصوصی می رود ، می تواند به عاملی در همبستگی ، خوشبختی و هویت تبدیل شود. این رویداد با تکیه بر اصالت بومی و درک عمیق از شرایط اجتماعی ، نشان داد که “کوچه های بوشر همیشه در دریا به پایان می رسد”. دریایی از همدلی ، قانون و پیشگام فرهنگی.