چند وقت پیش عده ای با ما تماس گرفتند و گفتند در دل کوه قلعه ای مرموز وجود دارد که مردم در آن زندگی می کنند.

پی ام آپ نوشت: به همین دلیل به آن قلعه رفتیم.

قلعه اسرارآمیزی در دل غار وحشتناکی قرار داشت و منظره این غار و آن قلعه چنان بود که همه افراد کاروان را در سکوت فرو برد.

موقعیت وحشتناک غار

موقعیت غار و قلعه به گونه‌ای بود که نور خورشید به آنجا نمی‌تابید، گیاهان جالبی از پشت بام غار می‌رویدند و این‌ور و آن‌جا قطرات آب می‌چکید و همه جا سکوت و حس وحشت حاکم بود.

 

پس از عبور از تنگه سخت، به غاری دست پیدا کردیم. این غار دارای دهانه‌ای با بیش از ۲۵۰ متر ارتفاع و حدود ۱۰۰ متر عرض بود و در عمقی بیش از ۱۰۰ متر قرار داشت.

800 غارنشین ایران یکه به سبک انسان‌های نخستین زندگی می‌کنند!

قلعه مرموز در انتهای غار قرار داشت. در محوطه غار حوض هایی وجود داشت و آبی که از سقف غار می چکید به داخل حوضچه ها می ریخت.

دو کوهنوردی که ما را همراهی کردند و بخشی از تیم ما که قبلاً از این غار و قلعه دیدن کرده بودند تعداد حوض ها را 24 عدد دانستند که از این تعداد 15 حوض بر اثر ریزش کوه پر شد و از 9 حوض موجود هفت حوض پر شد که سالم و پر آب بودند و دوتای دیگر خشک شده بودند.

دستکاری در حوضچه ها مشاهده شد و نشان داده شد که دست انسان در آن دخیل بوده است.

قلعه مرموز

جلوی در ورودی غار دیوار سنگی فروریخته دیده می شد و روی یک قسمت این دیوار کتیبه ای به خط میخی و در وسط دیوار پله هایی از گچ و سنگ بود.

قلعه اسرارآمیز در انتهای غار بوده است، در این غار افرادی هستند که آنها را غارنشین می نامند، نام این غار به قول کوه نشینان «دادبنیان» است.

800 غارنشین ایرانی با سبک زندگی انسان های اولیه کشف شده است.

آب گوارا

کوهستانی ها می گویند:

 

با توجه به وجود آب گوارا در این غار، مجبور شدیم به اینجا کشیده شویم و با دیدن قلعه‌ای در نزدیکی، شگفت‌زده شدیم. کوه‌نشینان بسیاری در اطراف این قلعه حضور دارند و دلیلش نیز همین آب گوارا است.

در طول راه به قریه عماده رسیدیم و در آنجا با یکی از کوه‌نشینان صحبت کردیم. او ما را با موجودیت کوه‌نشینان آشنا کرد که با تعداد ۸۰۰ نفر، از دو طایفه تشکیل شده است.

این افراد برای معاشرت با مردم علاقه‌ای ندارند و خود را “آدم” می‌خوانند.

در کوه‌ها زندگی کردن برای آن‌ها عالی است؛ آنها میگویند روزانه حدود ۱۰۰ ریال درآمد داشتیم، اما زمانی که به شهرها نزدیک شدند و کاری انجام دادند، دستمزدی ندارند و آینده آن‌ها نامعلوم است.

این دلیلی است که ما علاقه ای به آمدن به آبادی نداریم.

برگفته از سایت وقت صبح

اخبار مرتبط

ارسال به دیگران :

آخرین اخبار

همکاران ما

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *