سپهر ستاری؛ بدون شک یکی از جالب ترین مدال های ایران در بازی های همبستگی کشورهای اسلامی را رضا حسن‌پور در دسته فوق سنگین وزنه برداری تصاحب کرد. وزنه برداری که تا یک ماه پیش شانسی برای حضور در این بازی ها نداشت اما با توجه به مصدومیت علی داودی و آیت شریفی با نصف آمادگی به اردوهای تیم ملی آمد و دست پر هم به ایران بازگشت.
در ادامه مصاحبه رضا حسن‌پور با خبرآنلاین را در ادامه می خوانید.
رضا حسن‌پور چهره آرامی در وزنه برداری است و در تمرینات هم خیلی شیطنت ندارد اما روی صحنه ریاض خیلی متفاوت بودی. تصاویر زیبایی از تو به ثبت رسید. درباره این حس و حالت بگو.
من از بچگی خجالتی و آرام بودم اما گاهی شیطنت هم داشتم. در ریاض واقعا احساساتی شدم چون خیلی موقعیت ارزشمندی بود و خدارا شکر توانستم خودم را نشان دهم. همان طور که آقا بهداد گفت این مدال برای من حکم طلا داشت.
مهمان ناخوانده ریاض بودی اما عملکردت به شکلی بود که واقعا همه به این پشتکار و قدرتت افتخار کردند.
بله اعزام من به بازی های همبستگی کشورهای اسلامی به یک باره انجام شد و من با بدن 50 درصد آماده به اردوی تیم ملی رفتم.
واقعا فکر می کردی امسال چنین مسابقاتی را تجربه کنی؟ و نتیجه هم این باشد؟
بعضی وقت ها خیلی ناامید می شدم و همیشه از خدا می خواستم به من کمک کند و صد خودم را هم می گذاشتم. اینکه می گویند باید به زمان‌بندی خدا اعتماد کنی برای من دقیقا همین مسابقات بود. من به خودم خیلی ایمان داشتم و با اینکه بارها و بارها زمین خوردم اما بلند شدم و هربار ناامید شدم بازهم ادامه دادم. توانستم به این مسابقه ها بروم و نتیجه خوبی کسب کنم.
ترافیک فوق سنگین های ایران زیاد است. خودت چه آینده ای برای رضا حسن‌پور متصور هستی؟
در ایران وزنه برداران خوبی داریم؛ به خصوص در فوق سنگین؛ علی داودی، آیت شریفی، علیرضا یوسفی و امیدوارم من هم کنارشان به بهترین شکل ممکن تمرین کنم. افتخار می کنم که در کنار نایب قهرمان المپیک و نایب قهرمان جهان حضور دارم.
رضا حسن‌پور واقعا همین اندازه آرام است یا فقط در تمرین و میدان ورزشی ساکت است و در زندگی چهره پرجنب و جوش تری است؟
من همیشه آدم آرامی هستم شاید گاهی با رفقایم شوخی کنم اما از بچگی آدم آرامی بودم. در خانه هم شاید کمی عصبی شوم اما سریع می خندم.
کمی درباره زندگی شخصی ات بگو. چندساله هستی؟ چه علایقی داری.
من از 6 سالگی کشتی می گرفتم و در 12 سالگی وارد سالن وزنه برداری و به این رشته علاقمند شدم. متولد بهمن 1379 هستم و با اینکه خودم در بچگی کشتی کار کردم و الان هم وزنه بردار هستم اما علاقه زیادی به بوکس و موتور سنگین دارم و بیشتر وقت ها مسابقه موتوجی‌پی نگاه می کنم.
اگر وزنه‌ای بردار نمیشدی چه شغلی داشتی؟
اگر وزنه بردار نمی شدم با توجه به شرایط خانواده و موقعیت شهر و روستایم حتما کشاورز می شدم.
برای خوشحالی بعد از مدالت چیزی از قبل تعیین کرده بودی یا همه چیز هیجان لحظه ای بود؟
همه اتفاقات و واکنش هایی که بعد از مهار وزنه ها رخ داد هیجانی و لحظه ای بود و اصلا دست خودم نبود.
حرف پایانی.
روزهای سختی را گذراندم. هزاران بار زمین خوردم، شکست خوردم اما ادامه دادم چون خدا را داشتم و همچنین پدرومادری که با تمام مشکلات و سختی ها مثل کوه پشتم بودند؛ همدم من بودند و هیچ وقت من را تنها نگذاشتند. امیدوارم گوشه ای از زحمات آن ها را جبران کرده باشم. از این به بعد همین است و با تمام پستی ها و بلندی ها ادامه می دهم و به حقم می رسم.
251 251
گردآوری شده از:خبرآنلاین