روزنامه میهن نوشت:
مشخص است که سیاست والدین سیاست والدین را دارد. به همین دلیل ، بسیاری سعی کرده اند تا حد ممکن سیاست را به هم پیوند دهند. سپس فرض بر این بود که آزادی بیان ، شفافیت ، حاکمیت قانون ، استقلال قانونی و گردش قدرت می تواند از طریق انتخابات آزاد در سیاست وارد شود.
مطمئناً ، همه اینها به یک مشکل بهداشتی کمک زیادی کرده است. اما همیشه برای تصمیم گیری های سیاسی ممکن است که فیلمهای خود را به یاد بیاورند و حقیقت و منافع ملی را به نفع فرد و غیررسون قربانی کنند.
یکی یکی از این امکانات ، سیاست خارجی کشورهای فدرال است. آیا مثالی می خواهید؟ همان مذاکرات بین ایران و ایالات متحده ، که در آن برخی از افراد و نیروها در آلمان و خارج از کشور به دنبال موش هستند.
در واقع ، آنها به زبان مزخرف می گویند: “سهم ما چیست؟” یا آنها می گویند “ما شریک هستیم” یا “دیگری که به ما اجازه نمی دهد بنوشید. بهتر است سگ را در آن بپزید.”
شما نیروهایی را می شناسید که به دنبال یک چرخ چوبی در کشور هستند. جالب است یکی در آخرین نگرش به مذاکرات ، آنها گفتند که اخبار مهم و گفتند: “در دولت سابق مذاکراتی صورت گرفته است ، اما جامعه از آن آگاه نبود و مورد توجه قرار نگرفت.
این بسیار محرمانه بود که حتی دوستانشان نمی دانستند و آنها معتقدند که دولت مخالف مذاکرات است. بنابراین شما همچنین مذاکرات فعلی را رد می کنید. البته مردم ما با این گروه از مخالفان داخلی آشنا هستند. اما ما اکنون با مخالفان جدید در سراسر جهان ایستاده ایم. اسرائیل ، که رهبر این حریف است ، مطمئناً می تواند تمام اقدامات علیه آن را انجام دهد. چه در ایران ، چه در جهان و حتی در ایالات متحده ، سعی خواهد کرد این مکالمات را خراب کند.
وقتی از اسرائیل عبور می کنیم که با ماهیت و طبیعت آن مخالف است ، رفتار فرانسه بسیار عجیب است. چرا فرانسه مقاومت می کند؟ چه چیزی دنبال می شود؟ اروپا کوچکترین دادخواست علیه عقب نشینی ایالات متحده را انجام نداده و تعهدات خود را انجام داده است. چرا برای حل این مسئله است؟
ایران ، فرانسه ، آلمان و انگلستان آزمایش و شکست خوردند. چرا فرانسه باید وارد کاری شود که امروز نمی تواند انجام شود؟ البته دلیل دیگری وجود دارد. که می خواهید ترامپ شکست بخورد. آنچه آلمان و انگلستان جرات بیان آن را ندارند.
بیایید از طریق فرانسه برویم. در ایالات متحده نیز مخالفان هستند. نئوکنهای نزدیک اسرائیل اسرائیل را به نام اسرائیل رد می کنند. اما بدترین مخالفت و سنگسار دموکرات ها به تصویب رسیده است.
اولین نفر جان کری بود که اخوان المسلمین را امضا کرد و اکنون که ترامپ می خواهد راه را برای توافق پیش ببرد ، او را نقض می کند. رسانه های اصلی آمریکا در نزدیکی حزب دموکرات یکسان هستند.
البته ، این رویارویی با توجه به ترامپ چیز عجیبی و غیر منتظره ای نیست. زیرا او بیشتر از رقبای خود انجام می دهد. معیارهای شما برای حق و بی عدالتی در یک سیاست ، میزان خوبی نیست که از سیاست برای مردم ناشی می شود ، اما چه کسی این کار را انجام می دهد؟ اگر این کار را انجام دهیم ، بسیار خوب و خوب است و اگر دیگران این کار را انجام دهند ، بد است.
صرف نظر از سؤالات اخلاقی ، هیچ راهی برای مقابله با این رفتار و این سیاست اشتباه وجود ندارد. نیروی اصلی نباید در دام چنین دستورالعمل قرار بگیرد. او مجبور است از اقدامات صحیح دولت ها دفاع کند ، و اگر در محل کار خود باشد ، همین کار را انجام می دهد و اقدامات اشتباه را رد می کند و از آن جلوگیری می کند.
سیاست خوب و بد نیز باید با استفاده از یک معیار نور اندازه گیری شود. نه این که هر کار دولت و بستگان آن صحیح است و در دولت دیگران نیز به همین ترتیب گفته می شود. معیارهای مضاعف فاجعه سیاست است. حتی اگر کمی از این رفتار متعارف و قابل توجه باشد.
۲۷۳۰۲