محققان دانشگاه کلن آلمان کشف کرده اند که چگونه می توان پیری را به طور بالقوه با کنترل رونویسی ژن کاهش داد. آنها استدلال می کنند که این روند با افزایش سن سریعتر و مستعد خطا می شود و کند کردن آن می تواند کلید معکوس کردن پیری باشد.
رونویسی یکی از مراحل بیان ژن است که در آن، یک بخش خاص از دیانای توسط آرانای پلیمراز به امآرانای یا آرانای پیامرسان کپی میشود. دیآنای و آرانای هر دو از اسیدهای نوکلئیک هستند که از جفتبازهای نوکلئوتیدی به عنوان زبان مکمل استفاده میکنند. طی رونویسی، یک دیانای توسط آرانای پلیمراز خوانده میشود که یک رشته مکمل آرانای موازی ولی در جهت عکس یکدیگر را در فرایندی به نام «رونویسی اولیه» تولید میکند.
کشف بزرگ
محقق ارشد این مطالعه، دکتر آندریاس بیر می گوید این یک کشف بزرگ است. او همچنین توضیح داد که هر سلول چگونه متفاوت است و آنچه آنها را متفاوت می کند ژن های مختلفی است که در آنها فعال می شود.
او می گوید: این فعال سازی را رونویسی می گویند. برای اطمینان از عملکرد صحیح ژن ها، این فرآیند باید بدون خطا باشد.
بیر افزود: “شما باید مقدار مناسبی از رونوشت ها را برای هر ژن ایجاد کنید و یک کپی دقیق از توالی ژن داشته باشید، اما همچنین باید ژن هایی را که سلول به آنها نیاز دارد تا همانطور که باید عمل کند، فعال کنید.”
وی خاطرنشان کرد که ماشینِ مسئول این وظایف، آرانای پلیمراز ۲(RNA polymerase II) یا Pol II نام دارد و با افزایش سن، اشتباهات بیشتری مرتکب میشود.
بیر میگوید: اگر Pol II خیلی سریع پیش برود، اشتباهات بیشتری میکند، و سپس توالی دیگر با توالی ژنوم یکسان نیست و نتایج مشابه آن چیزی است که در صورت وجود جهش در خود ژنوم مشاهده میکنید.
وی افزود: این کشف راهگشا است زیرا به این معنی است که تغییر رونویسی ژن می تواند منجر به معکوس شدن روند پیری شود. این لحظه شگفت انگیزی در زندگی من است زیرا کشفی است که به ندرت تکرار می شود.
البته این اولین مطالعه ضد پیری روی ژن ها نیست.
آزمایشهای دیانای بیشتر
در ژانویه 2023، دانشمندان آزمایشگاه بوستون کشف کردند که بدن انسان یک نسخه پشتیبان از جوانی خود دارد که می تواند به طور ژنتیکی برای بازسازی سلول های بدن تحریک شود. آنها پس از معکوس کردن موفقیت آمیز پیری در موش ها به این نتیجه رسیدند.
در این آزمایش، زمانی که دانشمندان ترکیبی از سلولهای پوست انسان را به چشم موشهای صحرایی تزریق کردند، حیوانات بینایی خود را بازیافتند. در واقع، دانشمندان با موفقیت مغز، بافت عضلانی و کلیههای این موشها را به سطوح بسیار جوانتری بازگرداندند.
بنابراین، محققان به این نتیجه رسیدند که از دست دادن اطلاعات و توانایی سلولها برای خواندن دیانایِ اصلی، عامل پیری و اختلال در عملکرد سلولها است و اصلاح این فرآیند میتواند منجر به بازگشت به جوانی شود.
در یک مطالعه قدیمیتر که در می ۲۰۲۰ منتشر شد، دانشمندان علوم اعصاب در موسسه فناوری ماساچوست (MIT) آنزیمی به نام HDAC1 را کشف کردند که پتانسیل جبران آسیب را دارد. دیانای مرتبط با سن با ژن های شناختی و مرتبط با حافظه مرتبط بود.
در آن زمان، لی هوآی سای، مدیر موسسه یادگیری و حافظه MIT و نویسنده ارشد این مطالعه، گفت: به نظر می رسد که HDAC1 در واقع یک مولکول ضد پیری است. من فکر می کنم این یک یافته زیست شناسی اساسی بسیار کاربردی است زیرا تقریباً همه بیماری های عصبی انسان فقط در طول پیری رخ می دهند.
تزریق داروی پرکننده آنزیم زوال شناختی مرتبط با افزایش سن را در موش معکوس کرد.
در نتیجه، به نظر می رسد ژنتیکبه طور فزایندهای به نظر میرسد که بازی ژنتیکی با دیانای میتواند راه حلی برای خنثی کردن و حتی معکوس کردن پیری باشد. پس آیا واقعاً میتوانیم با طبیعت مبارزه کنیم یا پیشرفتها در این زمینه موقتی است؟