گزارش دهید پایگاه اندیشه و فرهنگ جمعیت، پاسخ های استاد شیخ حسین انصاریان به پرسش های جوانان را می خوانید:
این اصل لذت نیست که موجب مذموم می شود، بلکه به دلیل عوامل کمکی آن، مثلاً گاهی در لذت های آنی، لذت های ارزشمند یا غرق شدن در لذت های عقب مانده و هوس های پیش پا افتاده است. استفاده از نعمت و لذت از منظر قرآن بعید است.
آنچه حرام است لذت ممتاز لذت ابدی است. دلیل آن این است که ظرفیت لذت محدود به انسان است و در این عالم نمی تواند به همه لذت ها یک جا برسد. او باید از بین آنها انتخاب کند. لذت ها به چند قسمت تقسیم می شوند:
لذت مناظره: لذت هایی که انسان را از لذت ابدی محروم نمی کند و موجب آخرت نمی شود، مانند لذت حاصل از غذای لذیذ یا لذت حاصل از سفر مذهبی و تفریح و ازدواج.
۲ـ لذت نابسامان: لذتهایی که انسان را از لذت بیشتر در آخرت محروم میکند، اما موجب آخرت نمیشود. با وجود این لذت ها، شخص وارد بهشت می شود، اما سطوح عالی مانند خواب، پرخوری و طاقت فرسا شدن را تجربه می کند.
لذت حرام: لذت هایی که مانع شادی های ابدی می شود و موجب آخرت می شود. این لذت ها بر اسلام تأثیر منفی می گذارد. دلیل این امر این است که این امور انسانیت را از مقام انسانیت خارج می کند و به حیوان عادی نزدیک می شود و در نتیجه مانع از هدف اصلی قرب الهی می شود.
اگر در امر اطاعت نهی شود و از فریضه الهی کوتاهی نکند و از آن برای ترقی استفاده کند، منافاتی با بهشت ندارد، اما اگر لذات مقصود را در نظر بگیرد تا از خدا خبر نداشته باشد. و تمام تلاش او فقط برای رسیدن به آنهاست و هیچ چیز را بالاتر از همه چیز نمی داند و انسانیت را فراموش می کند و به هجوم حیوانات می پیوندد. قرآن كريم مي فرمايد: «در حقيقت ما بسياري از مردم و مردم را براي دوزخ آفريديم، زيرا دل هايي دارند كه حقايق را با آنها دريافت نمي كنند، آنها مانند چهار هدف نيستند، بلكه گمراه ترند». کسی که غرق در شادی های مادی و غم و اندوه او باشد، از هر جهت انسانیت خود را سرکوب می کند و آن را خواهد دید. کسى که راه را گم کرده، طبعاً براى هدفى است که رحمت الهى و ورود به بهشت دارد و با مقامات الهى است.