* مرور کتاب/ روزنامه نگاری و انجمن صنفی مطبوعات توسط تهران (1357 تا 1403)/ انتشارات کتاب فرید غزمی/ جهان/ سیجن/ 1403/264 صفحه
نمونه ای از این کتاب ، که دقیقاً معرفی و معرفی شد ، روزنامه نگاری و روزنامه نگاران را معرفی و معرفی کرد. اهمیت این کتاب واضح تر است که بدانیم ممکن است 2 ٪ این سازمان ها به صورت کتاب نوشته نشده و حدود 2 ٪ از آنها نوشته شده باشد و تعداد معدود اطلاعات و اثری درباره این سازمان ها باید از طریق اخبار یا مصاحبه های پراکنده جستجو شود. لیست طولانی چنین سازمانهایی حاکی از حفظ تلاش روزنامه نگاران برای حفظ خود و مجلات آنها Qian و حرفه های آنها است.
علاوه بر سازمانهایی که موضوع اصلی کتاب است ، شورای ، اتحادیه ، مجتمع و کلینیک مطبوعات و روزنامه نگاران در آخرین فصل های خانه اضافه می شوند و مجله مربوطه در انتهای کتاب وصل شده است. در حالی که او از انتشار این کتاب تشکر و تشکر می کند ، برخی از لبه های کوچک ارائه شده است:
این کتاب فراتر از پروتکل های مطبوعات و روزنامه نگاری ها ، از جمله سازمان هایی مانند منتقدان ملی تئاتر ایران ، انجمن منتقدین و نویسندگان تئاتر ، انجمن عکاس بحران ، انجمن منتقدان فیلم ایران و مرکز محققان و نویسندگان موسیقی است. همچنین به لیست انجمن هایی مانند انجمن انتقادات ادبی ایران و اتحادیه منتقدین برای کودکان و نوجوانان اضافه شد.
در “خانه روزنامه نگاران جوان” گفته می شود: “زمان رونق هنگامی آغاز شد که صاحب خانه شد ؛ در خیابان مربا کین ، ماداین. این دوره از 1 بهمن شامل 1 تا 5 اوت است. “وقتی خانه روزنامه نگاران جوان را به یاد می آورم دی 1 به خرداد ۱۵۱۵ در پله فیروزه ای در خیابان موتاهاری مستقر شد و سپس به خیابان جم (فجر) نقل مکان کرد.
با توجه به روزنامه نگاران مجلس ایرانی ، می توان افزود که فعالیت روزنامه نگاران ابتدا در نمایشگاه بین المللی کتاب بین المللی تهران و با برنامه هایی که توسط پدرام پاکین برنامه ریزی شده و توسط سید علی کازفی خانساری آغاز شده است.
پس از این کتاب ارزشمند مربوط به سایر مؤسسات غیر دولتی در مطبوعات ، امیدوارم که دوست داشته باشم خودم را در انتشار نامه پستی و مؤسسات آموزشی روزنامه نگاری مرتبط ، کافه ها و عکس های مطبوعاتی ، املاک مسکن روزنامه نگاران و روزنامه نگاران ، تجزیه و تحلیل و عدم وجود و همچنین عدم وجود رسانه ها نگه دارم.
این کتاب به چندین مجله درباره مطبوعات و روزنامه نگاری اشاره شده است. ای کاش این لیست در نسخه های بعدی مانند مجله رسانه ای ، تاریخ مطبوعات ایران (با تلاش فرید قاسممی سید) ، کتاب سال مطبوعاتی برای کودکان و نوجوانان ، کودکان و نوجوانان به پایان برسد و ذکر شود.
ای کاش لیستی از سازمان های فعال موجود در پایان کتاب به آن پیوست شده است تا بدانم چه مدت می تواند تلاش های روزنامه نگاران ، موسسات و سازمان ها را تعیین کند و هنوز در دسترس باشد.
مشخصات نام می تواند در نسخه های بعدی به کارآیی کتاب اضافه کند.
تلاش های روزنامه نگاران شروع به ایجاد مؤسسه ای به نام “مجلس ملی رسانه مجازی” کرده است که به خوبی در لیست گسترش یافته است.