به گزارش بازتاب آنلاین و به نقل از خبرگزاری تسنیم از بهارستان، مراسم باشکوه تعزیه‌خوانی و روایت وقایع عاشورا از شب یازدهم محرم در قالب یک برنامه فرهنگی مذهبی بزرگ با حضور پرشور مردم و خانواده‌ها، در بوستان استاد شهریار نسیم‌شهر در حال برگزاری است.
این آیین نمایشی و مذهبی با همت گروه تعزیه 72 تن به سرپرستی مرشد با سابقه، احد صدقی و با همکاری شهرداری نسیم‌شهر و انجمن تعزیه شهرستان بهارستان برگزار می‌شود.
از نخستین شب این مراسم، فضای بوستان با نوای طبل‌ها، نغمه‌های حزن‌انگیز و فریادهای “هل من ناصر ینصرنی” به رنگ کربلا در آمده است. خیمه‌ها در میان بوستان برافراشته شده و صدای سوگ، اشک و آه، همراه با سکوت‌های سنگین و دل‌نشین مردم عزادار، فضا را به صحنه‌ای از نینوا بدل کرده است.
هر شب یکی از صحنه‌های واقعه عاشورا به اجرا در می‌آید؛ از شهادت مسلم‌بن‌عقیل و ورود کاروان حسینی به کربلا گرفته تا وداع جان‌سوز حضرت اباعبدالله با اهل حرم، مظلومیت حضرت علی‌اصغر(ع)، رشادت حضرت عباس (ع) و در نهایت، شهادت امام حسین (ع) و اسارت خاندان اهل‌بیت (ع).
شبیه‌خوانان، با لباس‌های تاریخی، متن‌های منظوم سنتی و آوازهای حزین، چنان با دل و جان نقش‌آفرینی می‌کنند که تماشاگران در لحظاتی اشک‌ریزان از جای برمی‌خیزند و برای امام مظلومشان ناله می‌زنند.
یکی از بانوان حاضر در این آیین که با فرزند خردسالش آمده، می‌گوید: پسرم هنوز کوچک است، اما می‌خواهم از همین حالا عشق حسین در دلش ریشه بدواند. این تعزیه‌ها تأثیر زیادی دارند؛ هم آموزنده‌اند و هم قلب آدم را آتش می‌زنند.
مرشد احد صدقی، تعزیه‌خوان پیشکسوت این گروه، با سابقه بیش از 30 سال در اجرای شبیه‌خوانی، در گفت‌و‌گو با خبرگزاری تسنیم گفت: تعزیه نه فقط یک هنر مذهبی، بلکه میراثی معنوی برای حفظ تاریخ عاشوراست. وقتی جوان‌ها با گریه از اینجا می‌روند، یعنی ما توانسته‌ایم اندکی از پیام کربلا را منتقل کنیم.
این تعزیه‌ها فرصتی هستند تا مردم نه‌فقط در سوگ، بلکه در شناخت عمیق‌تری از فلسفه قیام امام حسین (ع) قرار بگیرند. نسل جوان، در دل این نمایش‌ها با مفاهیم ایثار، آزادگی، وفاداری و مظلومیت آشنا می‌شود؛ بی‌آنکه نیاز باشد پای درس کلاس بنشینند.
هم‌زمان با تعزیه، ایستگاه‌های فرهنگی، نذر چای و خرما، و توزیع بسته‌های فرهنگی، فضای بوستان را به یک کارگاه عاشورایی تبدیل کرده است.
با پایان تعزیه هر شب، سکوتی سنگین اما پر از تأمل فضای بوستان را فرا می‌گیرد. مردم، در حالی‌که دل‌هایشان آماج حزن و بغض است، آرام و بی‌کلام، راهی خانه‌هایشان می‌شوند.
گردآوری شده از:تسنیم