در ادامه این مقاله میتوانید گفتگوی جالبی را از زبان ستاره اسکندری بخوانید.
ستاره اسکندری، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون، میگوید: اگر نمیبودم بازیگر، شاید شغل خبرنگاری را برگزیده بودم، زیرا همواره روحیهی این حرفه برایم جذاب است. این بازیگر و کارگردان، این روز را به همهٔ خبرنگاران تبریک گفت و امیدواری دارد که این روز، شروعی بزرگ برای تمامی خبرنگاران باشد.
ستاره اسکندری، همزمان با روز خبرنگار، در گفتوگو با ایسنا شرکت کرد و دربارهٔ چالشها و جسارتهای حرفهٔ خبرنگاری صحبت کرد.
او که سالها قبل تجربهٔ بازی در نقش یک خبرنگار را در سریال “شوق پرواز” (سریال شهید بابایی) داشت، تأکید میکند که این حرفه همیشه برایش جذاب بوده و هست.
خبرنگاران همیشه در معرض خطر جدی هستند
این بازیگر در پاسخ به سوال دربارهٔ نگاهش به حرفهٔ خبرنگاری و درک از دشواریهای این شغل، بعد از تجربهٔ خود در یک سریال، اظهار میکند: در ابتدا، او به ارتباطی که بین خبرنگاری و هنر وجود دارد، اشاره میکند و میگوید: خبرنگاری و هنر با یکدیگر ارتباط نزدیکی دارند. آنچه که هنرمندان بیان میکنند، توسط رسانه قابل ارائه است، میتواند به طور صحیح یا نادرست تفسیر شود و تبلیغات درست یا غلطی را منتشر کند. در نتیجه، رسانه به عنوان مهمترین عنصر و پیوستهترین پیوندی که جهان را به دنیای دیگر معرفی میکند، با اهمیت است. خبرنگاران نیز در همین نسبت، شغلی مهم و حیاتی دارند. اما متأسفانه، خبرنگاران در بسیاری از مواقع ممکن است با خطرهای جدی در ارائه خبر و اطلاعرسانی مواجه شوند. تعریف شدن خبرنگار برای مفاهیم دیگر قطعاً این حرفه را دچار آزار میکند. خبرنگار آگاه آن فردی است که به طور واقعگرا و منصفانه جامعهاش را مشاهده کرده و این مشاهدات را به مردم منتقل میکند.
خبرنگار کسی است که جامعه را روشن می کند
اسکندری دربارهٔ تجربهٔ ایفای نقش یک خبرنگار در سریال «شوق پرواز» میگوید: مجموعهٔ «شوق پرواز» به بیش از ۱۴ سال پیش برمیگردد و در آن نقش یک خبرنگار را بازی کردم. دربارهٔ جزئیات نقشم، خاطرات دقیقی ندارم، اما در اصل، روحیهٔ خبرنگاری همیشه برایم جذاب و دلنشین بوده است. به نظرم “جستجوگر” و “آگاهکننده” بهترین توصیف برای این حرفه است. اگر نمیبودم بازیگر، خبرنگاری دومین شغلی بود که انتخاب میکردم. به دلیل احترام ویژهای که به این حرفه دارم و به عنوان یک حرفهٔ مهم که به جامعه روشنایی میبخشد، همیشه در آرزوهایم بوده که تجربهٔ آن را داشته باشم.
او همچنین از نگاه خود به خبرنگاران و عکاسانی که تلاش می کردند رشادت ها و جانفشانی های رزمندگان ایرانی در دوران دفاع مقدس را بازگو کنند، می گوید: در «شور پرواز» نقش خبرنگاری را بازی کردم که می خواست وقایع جنگ را بررسی کند. و در حال تحقیق. در واقع نقش من به زمان شهادت عباس بابایی برمی گردد. جنگ از دوران ابتدایی من شروع شد و با دبیرستانم تمام شد، بنابراین من آن فضاها را کاملاً به یاد دارم. فضایی بود که تلویزیون و رادیو در آنجا بودند. رسانه های اصلی بودند که اخبار جنگ را به مردم رساندند.
روزنامه نگاری شجاعت می خواهد
وی ادامه می دهد: در آن زمان خبرنگارانی بودند که برای ثبت واقعیت ها جان خود را به خطر انداختند. این اتفاق در آن زمان در جبهه جنگ و اکنون در سوءتفاهمات سیاسی رخ داد. به همین دلیل می گویم روزنامه نگاری حرفه ای است که شجاعت زیادی می خواهد. اکنون امیدوارم حرفه خبرنگاری که مانند بسیاری از مشاغل دیگر در کشور ما از صلاحیت حرفه ای خود محروم شده است، باز هم شامل افراد متعهد و شایسته باشد و بتواند واقعیت را بیان کند.
اسکندری در عین حال تاکید می کند: امیدوارم مسئولان ما بیشتر بر آگاهی تاکید کنند نه ترجیحات سیاسی. بنابراین امیدوارم در روز خبرنگار برای خبرنگارانی که به دلایلی گرفتار شده اند، گشایشی ایجاد شود.
من در حال حاضر مشاهدهگر هستم
بازیگر سریالهای «مرگ تدریجی یک رویا»، «نرگس»، «شوق پرواز» و «فاکتور هشت» در پایان، دربارهٔ حضورش در پروژههای جدید صحبت میکند: آخرین کارم برای تلویزیون، سریالهای «ترور خاموش» و «گیلهوا» بود، اما در شبکهٔ نمایش خانگی کارهای بیشتری داشتم و به سریالهایی مثل «خاتون» و «پدر گواردیولا» پرداختم. در عین حال، در این مدت تهیهکنندگی تئاتر نیز انجام دادم و یک فیلم کوتاه ساختم. همچنین، یک فیلم بلند را هم در بلوچستان تولید کردم که به عنوان اولین فیلم به زبان بلوچی در تاریخ سینمای ایران شناخته شد. در این مدت، از جانب تلویزیون و شبکهٔ نمایش خانگی نیز پیشنهاداتی دریافت کردم، اما ترجیح میدهم نقش مخاطب را بازی کنم و از فعالیت در زمینهٔ مشاهده لذت ببرم.