به گزارش بازتاب آنلاین، اردشیر عروجی ادامه می دهد: در زیرهخی و بناهای تاریخی دو دیدگاه وجود دارد. یکی دیدگاه میراث فرهنگی این است که او در جستجوی کار تحقیقاتی است، در واقع می خواهد پیوندهای گمشده تاریخ را کشف کند، در حالی که در این بین اشیایی را پیدا می کند که در موزه نگهداری می کند. اما از نظر عوام اینطور نیست، آنها اشیای تاریخی مدفون در زمین را گنج و سود می دانند.
مدیرکل سابق میراث فرهنگی استان تهران با بیان اینکه تا زمانی که مردم فقیر باشند، تعدی به آثار تاریخی زیاد می شود، گفت: با احیای اقتصاد، آگاهی مردم نیز بهبود می یابد، به ویژه در مورد آثار باستانی کشور. این دو عامل مهم هستند.
وی ادامه می دهد: انگیزه ورود گنج یابی طمع است و از طرفی ابزاری که گروه های سودجو به آن نیاز دارند جهل و فقر مردم است. با این حال، باید پرسید: ساختار پیچیده گنج یابی چیست؟ این ساختار دارای یک بخش ستادی است. در رأس اداره ستاد، افراد مرتبط با مافیای قاچاق آثار باستانی، برخی سفارتخانه ها و موزه های معروف جهان قرار دارند.
عروجی توضیح می دهد: ساختار پیچیده گنج و گنج یابی که در آن می خواهند از جهل سوء استفاده کنند، مدیرانی دارند که با طرح های به اصطلاح گنج یابی وارد میدان می شوند. در گروه رهبری افرادی هستند که وقتی آن مهندس نقشه گنج را به کسی می فروشد مهندس نامیده می شوند او را متقاعد می کند که به کارتخوان نیاز دارد، سپس متقاعدش می کند که کارت جادو دارد و ما به یک بازکن جادویی نیاز داریم، سپس دوباره به داستان باز می شوند، خلاصه با ایجاد طمع در بین آنها، مردم را به روش های مختلف فریب می دهند. حتی با استفاده از ترفندی به نام تست کارت، افراد فریب خورده را متقاعد کنید که کارتی که دارند واقعی است نقشه گنج به عنوان مثال، آنها قبلاً چند کانتینر مبل را در جایی زیر زمین قرار داده اند تا زمانی که کل تیم با شخصی که نقشه گنج را خریده است به همان ظرف گران قیمت رفته و آن را از زمین بیرون بکشد، اعتماد به دست بیاورد، و خریدار نقشه نیز معتقد است که نقشه ای که خریده کاملا درسته