پرونده سریال سوران سروش محمدزاده روز پنجشنبه با پخش آخرین قسمت از شبکه یک بسته شد.این سریال برگرفته از زندگی واقعی سعید سردشتی است که بیش از شش سال در زندان های کومله و دمرکتر زندانی بود. اما بالاخره نجات پیدا کرد آنچه سریال را به اثری قابل تامل تبدیل کرد تلفیق فانتزی و واقعیت است و به همین دلیل مخاطب جنبه جدیدی از اتفاقات دهه 50 و 60 کردستان را دید.
به گزارش پی ام آپ، بیشتر روایت های تلویزیونی درباره گروه های مختلف سیاسی فعال در کردستان شفاهی و در قالب برنامه های داستان محور بود. «سوران» اما داستان را دراماتیک و البته کاملتر از دیگر فیلم ها و سریال های ساخته شده به تصویر کشید.
سازندگان سریال از عشق سوران (مهدی نصرتی) و شیلان (آسو پاشاپور) بهره بردند و اتفاقات واقعی اطراف را دراماتیک کردند. از آنجایی که این اتفاقات ریشه در واقعیت دارند، برای مخاطب قابل تامل هستند. به خصوص که «سوران» با وجود محدودیت ها سعی کرد تصویری واقعی از احزاب نشان دهد و تا انتها به این اصل پایبند بود. به همین دلیل است که این سریال می تواند انگیزه ای برای علاقه مندان به تحقیق و مطالعه بیشتر درباره سرنوشت کردستان در تاریخ معاصر باشد.
علاوه بر نکات فرامتنی، «سوران» به عنوان یک نمایشنامه قابلیت همراهی با مردم را داشت. چون همه داستان ها جذاب بود و هر دو بازیگر در نقش های مختلف بازی های قابل دفاعی ارائه می دادند. به عنوان نمونه می توان به فصل درگیری سوران با کومله و ماجرای نجات او در قسمت های پایانی اشاره کرد که بسیار هیجان انگیز بود.
از سوی دیگر مهدی نصرتی آینده بازیگری خود را در نقش سوران تایید کرد. او همه حالات شخصیتی را دارد. او غم، شادی، اضطراب باورکردنی را نشان داد، بنابراین تکامل شخصیت باورپذیر بود. آسو پاشاپور در نقش شیلان گام بلندی برداشت و به زودی او را در نقش های مختلف دیگری نیز خواهیم دید. سکانس پایانی سریال که این زن و شوهر در مورد آزادی ایران از چنگال صدام بعد از آزادی کردستان از دست احزاب صحبت می کنند. را می توان به عنوان تصویری نمادین از عشق بیگانه تعبیر کرد. با توجه به راهنمایی های صحیح کارگردان این مفهوم را بدون شعار منتقل کردند و این تک سکانس اصل سریال است. یعنی جنگیدن برای وطن بدون توجه به هر موضوع دیگری!
سریال سوران اقتباسی از کتاب «عصرهای کریسکان» نوشته کیانوش گلزار راغب بود که فیلمنامه آن را عباس ریاحی نوشته و در نهایت سروش محمدزاده جلوی دوربین رفت. این سریال توسط مجتبی فروردین در مرکز سریال سوره تهیه و تولید شده است.