بازیگر دورگه‌ای که جهان را شگفت‌زده کرد/ از کرکبی تا امی: مسیر رویایی استیون گراهام

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، استیون گراهام روز یکشنبه جایزه بهترین بازیگر نقش اول مینی سریال در جوایز امی را برای ایفای نقش «ادی میلر» در سریال نتفلیکس «نوجوانی» که او یکی از خالقانش هم هست، دریافت کرد.

گراهام که تبارش به سوئد و جامائیکا بازمی‌گردد، در سخنرانی خود گفت: «این جور اتفاق‌ها معمولاً برای بچه‌ای مثل من نمی‌افتد. من فقط یک بچه دورگه‌ام که در یک بلوک آپارتمانی در جایی به نام کرکبی بزرگ شدم. این‌که امروز اینجا در مقابل همکارانم باشم و توسط شما مورد تقدیر قرار بگیرم، فروتنانه‌ترین چیزی است که در زندگی‌ام تصور می‌کردم و نشان می‌دهد که هر رویایی ممکن است.»

او در ادامه از همکار و هم‌خالق سریال جک تورن، پدرش به خاطر بردنش به فروشگاه ویدیو در کودکی و شروع آموزش او در حوزه هنر و همچنین همسرش قدردانی کرد و گفت: «می‌دانم که بدون تو من الان زنده نبودم. از صمیم قلب، با تمام وجودم دوستت دارم.»

او چندی پیش در مورد این سریال با خود نتفلکیس که پخش کننده آن است مصاحبه‌ای انجام داد که در آن در مورد فضای این سریال توضیحاتی ارائه داد.

یکی از رضایت‌بخش‌ترین نکات برای استیون گراهام، بازیگر سریال تازه منتشرشده «نوجوانی»، همه گفت‌وگوهایی است که این سریال ایجاد کرده است.

این سریال محدود چهار قسمتی بر پیامدهای یک عمل خشونت‌آمیز شوکه‌کننده تمرکز دارد و نشان می‌دهد چگونه این حادثه بر مدرسه، جامعه و یک خانواده تأثیر می‌گذارد. گراهام نقش سرپرست خانواده، ادی میلر، را ایفا می‌کند، کسی که پسر ۱۳ ساله‌اش، جیمی (اوون کوپر)، متهم به قتل همکلاسی خود، کتی (امیلیا هالیدی) شده است.

گراهام، که همراه با جک تورن  سریال «نوجوانی» را خلق و نویسندگی کرده است، همیشه امیدوار بود که سریال با همان «عشق … صداقت … و احترام» که اعضای تیم در آن گذاشته‌اند، از سوی مخاطبان پذیرفته شود، و حالا می‌گوید تجربه مواجهه با بازخوردهای گسترده و تأثیرگذاری آن بر مردم از تمامی اقشار زندگی باورنکردنی بوده است.

او می‌گوید: «یک زن اخیراً در خیابان‌های نیویورک به من نزدیک شد و از من تشکر کرد که این سریال را ساخته‌ام. چشمانش پر از اشک بود و گفت: خدای من … فقط می‌خواهم تو را در آغوش بگیرم.»

و سپس مردی که در هتل او کار می‌کرد، به گراهام گفت که قسمتی با خرس عروسکی در صحنه پایانی سریال، بیشترین تأثیر را بر او گذاشته است.

گراهام درباره تأثیر سریال گفت: «این سریال توانسته فاصله‌های نسلی را پشت سر بگذارد.» او توضیح می‌دهد که سریال از وقایع بسیار مشخصی در بریتانیا الهام گرفته است  مجموعه‌ای از اعمال خشونت‌آمیز انجام شده توسط پسران نوجوان علیه دختران نوجوان و توانسته این داستان را به شکلی جهانی قابل فهم کند.

یکی از روش‌هایی که «نوجوانی» به این هدف رسیده، تمرکز بر ادی، همسرش ماندا (کریستین ترمارکو) و دخترشان لیسا (آملی پیس) در قسمت پایانی است، که نشان می‌دهد هر یک چگونه با مسئولیت خود در قبال اعمال جیمی کنار می‌آیند و در عین حال تلاش می‌کنند به آینده حرکت کنند بدون اینکه گذشته را نادیده بگیرند.

گراهام درباره احساسش بعد از انتشار «نوجوانی» می‌گوید:«ما این سریال را با عشق، صداقت و احترام ساختیم و همه این‌ها از جایگاه اشتیاق و علاقه تک‌تک اعضای گروه آمد و بازیگران هم جزو گروه بودند. ما همه یک جمع بودیم. این احتمالاً شادترین تجربه‌ای بود که تاکنون به عنوان یک بازیگر داشته‌ام.»

او ادامه می‌دهد: «به نظرم چون سریال از عشق ساخته شد، ما سنگ کوچک خود را یا هر چیزی که بود، در جهان پرتاب کردیم و این سنگ در حوضچه افتاد.  تأثیر آن، صادقانه بگویم، کمی طاقت‌فرسا بود. شما هیچ ایده‌ای از تأثیری که می‌تواند داشته باشد، ندارید. اما نیت همواره از جایی خالص، صادق و درست بود.»

گراهام توضیح می‌دهد که این اثر بر اساس واقعیت و اتفاقاتی که در بریتانیا رخ می‌دهد یعنی ماجرای پسران نوجوانی که دختران نوجوان را با چاقو می‌کشند  ساخته شده است. او می‌گوید: «ما فقط می‌خواستیم نور بیفکنیم و عمدتاً ایجاد گفت‌وگو بین والدین و فرزندان هدف‌مان بود.»

او اضافه می‌کند: «یکی از دلایلی که این سریال قدرتمند شده، شروع گفت‌وگوها است، اما هیچ پاسخی نمی‌دهد و ما هرگز نگفتیم که می‌توانیم پاسخی داشته باشیم.»

گراهام می‌گوید: «نه، پاسخی نداریم. چون نمی‌توانیم داشته باشیم، اما این الهام‌بخش است که ما تلاش کنیم و گفت‌وگوهایی داشته باشیم که در آن به آنچه در زندگی مسئول آن هستیم فکر کنیم. همچنین همه را تشویق می‌کند که با آنچه در جامعه ما رخ می‌دهد و نسل‌های آینده جوانان که اطلاعات را به شیوه‌ای کاملاً متفاوت دریافت می‌کنند، دست و پنجه نرم کنند. این یک مسئله اجتماعی است، منظورم را می‌فهمید؟ صرف نظر از آرزوهای سیاسی یا پس‌زمینه اقتصادی شما … این چیزی است که همه ما دنبال آن بودیم … تا نور بیفکنیم و به نظر می‌رسد این فاصله را پشت سر گذاشته است.»

گراهام توضیح می‌دهد که داستان «نوجوانی» بسیار مشخص است و الهام گرفته از رویدادهای خاص، اما به یک مشکل جهانی اشاره دارد: او اشاره دارد: «بیگانگی و دیدن چگونگی ظهور این مسئله در کودکان دردناک است، اما در سریال همچنین مربوط به والدین است، که حتی از نحوه تربیت فرزندان خود احساس دورافتادگی می‌کنند: یکی، لیسا، تقریباً کودک کاملی است و دیگری مرتکب قتل شده است و این چیزی است که ادی و ماندا درباره آن سؤال می‌کنند و فکر می‌کنند چه می‌توانستند متفاوت انجام دهند.»

گراهام درباره زیبایی و «شعر» در صحنه پایانی می‌گوید: «زیبایی و شعر در آن زبان، برای من، به نوشتار شگفت‌انگیز جک برمی‌گردد و اینکه چگونه وضعیت انسان را بررسی می‌کند. اما آنچه درباره زیبایی آن جمله خاص و شعر در مکالمه آخر پیدا کردم، این است که این آخرین کلماتی است که ادی قبل از ورود به اتاق جیمی می‌شنود، جایی که متوجه می‌شود باید زمان بیشتری را با او می‌گذراند.»

او اشاره می‌کند به آهنگ «هومرتون» از لویل کارنر، که پدرش را ضبط کرده و در آن پدر می‌گوید: «گاهی والدین به اندازه کودکانشان به آن‌ها نیاز دارند.» گراهام می‌گوید: «این خط من را به اشک انداخت.»

لیسا تلاش می‌کند خانواده را کنار هم نگه دارد. او دانش‌آموزی ممتاز است و آینده‌ای روشن در دانشگاه دارد. اما او می‌گوید: «ما نمی‌رویم، چون این موضوع همیشه دنبال ما خواهد بود.»

گراهام ادامه می‌دهد: «او همیشه خواهری خواهد بود که آن دختر را کشته است. این همیشه بخش زندگی او خواهد بود و آینده‌اش می‌توانست روشن باشد، و هنوز هم می‌تواند و ادی بسیار تحت تأثیر قرار گرفته و می‌گوید، وای، چطور این کار را کردیم؟»

و سپس زیبایی جمله‌ای که بازمی‌گردد این است: «همان‌طور که او را ساختیم؛ با عشق، تا حد توانمان.» کاری که ما در آنجا انجام دادیم، همان کاری بود که قبلاً هم انجام دادیم. هیچ کار متفاوتی نکردیم.

«نوجوانی» اولین بار برای گراهام سه نامزدی امی و یک جایزه به همراه داشت. او علاوه بر جایزه بازیگری، همراه با جک تورن برنده جایزه بهترین مینی سریال و بهترین نویسندگی مینی سریال نیز شد.

گراهام هنگام دریافت جایزه بهترین سریال محدود گفت: «ما در این پروژه همگی برابر بودیم و همه مورد احترام قرار گرفتند، چه تهیه‌کننده اجرایی از  پلن دوم بودی و چه فردی که سرویس‌های بهداشتی را تمیز می‌کرد. ما همه برابر بودیم. فقط باید از همدیگر مراقبت کنیم، رفیقتان را در آغوش بگیرید یا ببوسید و به او بگویید که دوستش دارید.»

این سریال همچنین در بخش‌های بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در مینی سریال (اوون کوپر)، بهترین بازیگر نقش مکمل زن در مینی سریال (ارین دوهرتی) و بهترین کارگردانی مینی سریال (فیلیپ بارانتینی) نیز موفق به دریافت جایزه شد.

در هفته پیش و در بخش هنرهای خلاقانه امی، این مجموعه جایزه بهترین فیلمبرداری در بخش مینی سریال را گرفت و مستند «نوجوانی: ساخت نوجوانی» جایزه بهترین سریال مستند کوتاه را به دست آورد.

استیون گراهام پیش‌تر با نقش‌آفرینی در فیلم‌هایی چون «قاپ‌زنی» (۲۰۰۰) ساخته گای ریچی و «دار و دسته‌های نیویورکی» (۲۰۰۲) ساخته مارتین اسکورسیزی شناخته شد.

او همچنین نقش «اندرو کامبو گسکوین» را در فیلم «این انگلستان است» (۲۰۰۶) ایفا کرد و در سه‌گانه سریالی‌ای که دنباله آن بود در سال‌های ۲۰۱۰، ۲۰۱۱ و ۲۰۱۵ این نقش را تکرار کرد. از دیگر آثار مهم او می‌توان به «خیاط، خائن، سرباز، جاسوس»، دو قسمت از مجموعه «دزدان دریایی کارائیب»، «ایرلندی»، و حضور در سریال‌های «امپراتوری بوردواک» از اچ بی او و «پیکی بلایندرز» از بی بی سی اشاره کرد.

دیگر نامزدهای این بخش عبارت بودند از: کالین فارل برای «پنگوئن»، جیک جیلنهال برای «بی‌گناه فرض‌شده»، برایان تایری هنری برای «دزد مواد» و کوپر کاچ برای «هیولاها: داستان لیل و اریک منندز».

مترجم: ریحانه اسکندری

منبع: ورایتی و نتفلیکس

۵۹۲۴۴