عصر ایران – فعالان حقوق بشر و پژوهشگران اجتماعی می گویند تعداد زنان زندانی در سال های اخیر بسیار سریعتر از مردان افزایش یافته است و باید صدای آنها شنیده شود. هفته گذشته، صدها زن با سوابق جنایی، با حمایت سازمانهای حقوق بشر، وکلا و فعالان اجتماعی، نامهای سرگشاده نوشتند و از سازماندهندگان کنفرانسی در رواندا خواستند تا زندانی شدن زنان را به موضوعی کلیدی تبدیل کنند.
آنها می گویند که زنان زندانی فعلی و سابق از بحث های حقوق زنان کنار گذاشته شده اند که این امر منجر به کمبود بودجه و تغییر در سیاست های کلان شده است. در واقع شاهد افزایش نگران کننده جرم انگاری زنان و تعداد کودکان دستگیر شده به همراه والدینشان هستیم و باید به این موضوع رسیدگی شود.
تعداد زنان و دختران زندانی از سال 2000 تقریباً 60٪ افزایش یافته است، تقریباً سه برابر تعداد زندانیان مرد (حدود 22٪). جمعیت زنان زندانی جهان در دهه منتهی به پایان سال 2020 بیش از 100000 نفر افزایش یافته است. شواهدی وجود دارد که حبس زنان ارتباط نزدیکی با خشونت خانگی، فقر و قوانین تبعیض آمیز دارد.
تسیسی دانگارامباگا، نویسنده تحسین شده زیمبابوه ای و استلا نیانزی، فعال حقوق بشر و شاعر اوگاندایی، همراه با عفو بین الملل و دیده بان حقوق بشر، از جمله 250 امضاکننده اعلامیه کنفرانس زنان هستند. این کنفرانس در کیگالی، پایتخت رواندا برگزار می شود. آنها می خواهند اطمینان حاصل کنند که سازمان های سطح بالای حقوق زنان به مسائل حقوقی همه زنان بدون توجه به تبعیض جنسیتی رسیدگی می کنند.
Women Deliver یکی از سازمان های پیشرو جهانی و یکی از مدافعان اصلی این اقدام است. این سازمان با جنبش سلامت جنسی و باروری برای پیشبرد برابری جنسیتی، سلامت و حقوق زنان و دختران در سراسر جهان همکاری می کند. این نامه که توسط 115 سازمان از سراسر جهان امضا شده است، خواستار اقدام شش “ائتلاف اقدام” است که در اجلاس برابری نسل ها در سال 2021 با برنامه های پنج ساله برای تسریع اصلاحات تشکیل می شود.
مجمع برابری نسلی که توسط کمیسیون زنان سازمان ملل متحد و دولت های مکزیک و فرانسه سازماندهی شده است، بزرگترین رویداد در زمینه مسائل حقوق زنان در 25 سال گذشته است. نیکوکاران و دولت ها میلیاردها دلار برای حمایت از برابری جنسیتی متعهد شده اند. اما از مفاد آن نامه مشخص است که «گروهی کلیدی از زنان و دختران، یعنی جنایتکاران زن، زندانیان و دارای سابقه از این محاکمه مستثنی شده اند… جای تاسف است. زنانی که در سیستم عدالت کیفری تجربه داشتند از تمام بخشهای تحقیق کنار گذاشته شدند.» جلسهای در شهریور ماه برای ارزیابی عملکرد و میزان دستیابی به اهداف مجمع در حوزه نرخ برابری جنسیتی و نسلی برگزار میشود. و امید است این کمبود برطرف شود.
سوزان کیگولا یکی از امضاکنندگان و یک فعال اجتماعی است که به اشتباه به قتل شوهرش محکوم شد و پیش از وکالت در اوگاندا 16 سال را در زندان گذراند. او میگوید: «بسیار غمانگیز است که سازمانها و افراد هنوز به زنانی که تجربه محکومیتهای کیفری را دارند، به هر دلیلی با تحقیر نگاه میکنند و آنها را در تصمیمگیریهای سیاسی قرار نمیدهند… نیازی به طرد و عدم تمایل به آنها نیست. همراه باشید.» با ضربه دوم را به فردی که آسیب اجتماعی دیده است بدهید. ما همه انسان هستیم… مردم باید بفهمند که زندانیان زن نیز بخشی از جامعه هستند. این افراد را نباید با حوادث گذشته و سوابق قانونی قضاوت کرد.
این نامه سرگشاده که توسط جنبش زنان فراتر از حصارها سازماندهی شده است، می خواهد بستری برای پایان دادن به حبس بیش از حد و جرم انگاری شدید زنان در سراسر جهان باشد. در این نامه قانونی، درخواست امضاکنندگان برای برگزاری یک رویداد رسمی در این زمینه گنجانده شده است. انتظار می رود هزاران نفر از جمله وزیران و مقامات سازمان ملل متحد در این مراسم شرکت کنند، اما تاکنون درخواست برگزاری آن از سوی مقامات پذیرفته نشده است.
امضاکنندگان این نامه از کشورهای عضو، آژانس های سازمان ملل، نهادهای بین دولتی و سازمان دهندگان مجامع سطح بالا، از جمله نشست میان دوره ای آتی و کمیسیون سازمان ملل در مورد وضعیت زنان در ماه مارس، می خواهند که «موضوع بازداشت زنان و مرتبط با آن را در اولویت قرار دهند. مسائل “. پیامدهای قانونی.
کلودیا کاردونا، مدیر مجمع زنان آزاد، سازمانی که از حقوق زنان زندانی دفاع میکند، میگوید: «جامعه زنان زندانی یا کسانی را که در زندان بودهاند شایسته شنیدن نمیداند.» ما تجربیاتی را تجربه کردهایم که نشان میدهد. ما را قادر می سازد تا جهانی بسازیم که در آن به همه زنان فرصت داده شود و از حقوق آنها محافظت شود.»
کاردونا که نزدیک به یک دهه را در زندان گذرانده است، می افزاید که «بی توجهی به این گروه از زنان عواقب روشنی دارد. این اصلاحات سیاسی توانایی ما را برای دریافت بودجه و پیشبرد جنبشی با هدف ایجاد همبستگی جهانی و بالا بردن صداها محدود خواهد کرد. آنها جلوی آن را می گیرند.» تجربیات و تصورات زنان محروم از آزادی.
تحقیقات زنان فراتر از حصارها نشان داده است که بیش از 60 درصد سازمانهایی که با زنان زندانی کار میکنند در وضعیت مالی نامطلوبی قرار دارند و بیش از یک چهارم گفتهاند که ممکن است به دلیل کمبود بودجه نتوانند به کار خود ادامه دهند. بیش از 70 درصد نیز می گویند که هیچ کمکی از حقوق زنان یا بنیادهای فمینیستی دریافت نکرده اند.
خشونت گسترده علیه زنان و دختران بی توجهی و ترسی را ایجاد کرده است که پایان دادن به آن دشوار و غیرممکن به نظر می رسد. در شرایطی که حمایت های قانونی کمتر از همیشه است و بسیاری از نهادها و ارگان های بین المللی ناظر صرف هستند، خشونت علیه زنان از جمله مدافعان حقوق بشر و معترضان در این پناهگاه های امن هدف قرار گرفته است.
ما به یک طرح اصلاحی جامع نیاز داریم که بر اساس آن اپیدمی خشونت علیه زنان مهار شود و بتوانیم تضمین کنیم که نسل آینده زنان در این جامعه به دلیل سکوت و انفعال ما در ترس زندگی نکنند و از همان حقوق برخوردار شوند. مانند سایر اعضای جامعه .
منبع: گاردین، 17 ژوئیه 2023
نویسنده: سارا جانسون
مترجم: لیلا احمدی
